Is het normaal om geen jeugdherinneringen te hebben?
Ik heb jeugdherinneringen. Met zekerheid vanaf mijn vijfde, een paar zelfs vanaf mijn vierde. Van daarna (zeg zes tot twaalf) weet ik nog veel: plekken, mensen, gebeurtenissen.
Ik dacht dat dat normaal is.
Mijn partner heeft echter geen enkele jeugdherinnering. Pas vanaf ongeveer de middelbare school.
Is dat normaal? Of is het een aanwijzijng dat er psychologisch iets aan de hand zou kunnen zijn?
Het idee van verdrongen herinneringen blijft populair maar er is maar weinig bewijs voor dat het (veel) voorkomt.
Zie ook:
https://www.wikihow.com/Why-Can%27t-I-Remember-My-Childhood-and-Teenage-Years
Ik heb zelf ook van die mogelijk pseudo-herinneringen. Toen ik vier of vijf was, zijn mijn amandelen operatief verwijderd. Een deel van die herinneringen zijn authentiek, omdat ze of door de ogen van een klein kind zijn gezien, of omdat het dingen betreft waar mijn moeder niet bij was. Een ander deel is waarschijnlijk achteraf aangepraat, bijvoorbeeld dat ik zo blij was dat ik na afloop zoveel ijs mocht eten als ik wilde. Ik heb geen gevoel bij die herinnering, ik weet wel dat mijn moeder dat heel vaak heeft verteld - vandaar dat ik vermoed dat dat geen echte eigen herinnerinng is.
Je partner komt uit een hecht, warm gezin?
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.