Hoe ga je om met het slechthorendheid?
Ik ben klaar mee met het slechthorendheid, vanaf me klein wil ik horende zijn. En ik accepteerde toen wel 1 keer maar dat was moeilijk om door te gaan met accepteren. Het slechthorende maakt mij anders dan de rest. Maakt mij zo verdrietig, niet meer gelukkig, onzekerheid, en teleurgesteld. Ik hoopte toen dat ik kan naar horen kon, maar is onmogelijk en het gaat nooit. Je moet er mee omgaan alleen lukt gewoon niet bij mij. Het maakt mij zo depressief in elke keer geval. Horende mensen denken dat ik niet helemaal kan horen en niet kunnen praten. Zij vragen ook niet naar mij hoe dat komt, en ben niet doof geboren maar later paar maanden later in het ziekenhuis later op het moment met het zware medicatie, had een hersenvliesontsteking, vroeggeboorte. Dus niet iedere slechthorenden mensen zijn doof dus let maar op! Wij zijn niet allemaal hetzelfde, slechthorende hebben niet in het begin met het gebarentaal geleerd, anderen moeten nog leren. Dus wie zegt dat het niet kan? Horende vooral denkt dat zo, en is vervelend dat daar soms vervelende opmerkingen te maken en dat je in de buurt van die mensen. Je hoort het wat ze zeggen en je ziet al ze lachen om je. Dan doet het je zo pijn en het maakt me zo boos en klote..... Hoe ga ik hier mee om en mijn slechthorend?
Ik ben al mijn leven lang slechthorend - wel steeds erger naarmate ik ouder word - en merk dat ik na corona mensen weer opnieuw op moet voeden: je moet naar me kijken als je tegen me praat, anders versta ik je écht niet! Nee, ik ben niet dom, alleen versta ik heel veel niet. En: Iedereen heeft wel iets (of krijgt wel iets), bij mij en jou is dat toevallig slecht horen, anderen zien slecht, hebben een mank been, oid.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.
