Hoe noem je iemand die door een psychische klacht geen beslissing kan nemen?

Een afhankelijke persoonlijkheidsstoornis is een psychische stoornis waarbij iemand zich overmatig afhankelijk opstelt. Dit wordt soms ook wel een afhankelijkheidsstoornis genoemd. Er is niet genoeg zelfvertrouwen om zelf iets te ondernemen of beslissingen te nemen en er is constant de bevestiging en geruststelling van anderen nodig.

Zo iemand noem je wilsonbekwaam.

Zo iemand noem je besluiteloos - met of zonder psychische klachten. Geen besluiten kunnen nemen KAN een symptoom zijn van een depressie, of van een andere psychische stoornis, maar het hoeft niet. Geen besluit kunnen nemen is an sich geen psychische klacht - tenzij het natuurlijk je dagelijks leven belemmert.

Een besluiteloze. Oftewel: iemand die niet in staat is tot een besluit te komen, niet wetend wat te moeten doen.
Ook wel: een wilsonbekwame. Oftewel: niet (meer) beschikkend over de macht om zijn keus tot handelen te bepalen.
Bron: Van Dale.

Dit heet aboulie.
Aboulie is een term uit de psychiatrie die het verlies van of het gebrek aan wilskracht aanduidt. Een synoniem hiervoor is willoosheid.
Het is een veelvuldig voorkomende stoornis, in het bijzonder bij neurosen en psychoneurosen. Bij aboulie weet de patiënt wat hij moet doen maar is hij niet in staat om tot de uitvoering ervan over te gaan. Tijd wordt verspild met het alsmaar nadenken en overleggen zonder tot actie over te gaan en uiteindelijk gebeurt er niets. Besluiteloosheid is een vorm van aboulie.
Een mogelijke oorzaak voor aboulie kan liggen in de prefrontale cortex van de hersenen. Dit komt omdat dat het hersengebied is dat verantwoordelijk is voor de besluitvorming en daardoor rechtstreeks kan worden gerelateerd aan de aandoening.
Onderzoekers zijn echter ook van mening dat de extreme vorm van besluiteloosheid mogelijk nauw verwant is aan hoe iemand is opgevoed. Het hebben van overbezorgde ouders kan bijvoorbeeld de giftige omgeving creëren waarin we deze aandoening ontwikkelen. Kinderen met overbezorgde ouders ontwikkelen een ongezonde afhankelijkheid en vertrouwen op anderen om beslissingen voor hen te nemen.
Je zou deze persoon een aboulie-patiënt of ‘geaboulieerde’ kunnen noemen (Grieks: ἀ= zonder, βουλή = wil).