Bestaat zinvol (geestelijk/psychisch) lijden?

Ja. “Zinvol lijden” en “zinloos lijden” zijn subjectieve begrippen. Je kunt zin geven aan je lijden door er zelf ook een positieve betekenis aan te hechten en de leerervaringen te waarderen die je doormaakt in deze periode.
Om te begrijpen hoe dit proces mogelijk is, hebben onderzoekers een fenomeen bestudeerd dat posttraumatische groei wordt genoemd. Voor het eerst geïdentificeerd in het midden van de jaren negentig door de psychologen Richard Tedeschi en Lawrence Calhoun, is posttraumatische groei wanneer een persoon positieve veranderingen ervaart als gevolg van een grote levenscrisis. Volgens het onderzoek gaat posttraumatische groei verder dan veerkracht; door actief te zoeken naar het goede in iets verschrikkelijks, kan een persoon tegenspoed gebruiken als een katalysator om naar een hoger niveau van psychologisch functioneren te gaan.
Positieve veranderingen duiden op posttraumatische groei en bieden een nuttig kader voor hoe je het beste uit de slechtste situaties kunt halen. De eerste is persoonlijke kracht. Tragedie legt onze kwetsbaarheid bloot in een onvoorspelbare wereld en kan ons daarom zwak of hulpeloos doen voelen. Maar paradoxaal genoeg kan het ook ons zelfvertrouwen vergroten en ons ertoe brengen onszelf als sterker te zien.
De tweede is relaties. Of je nu een diepere band met vrienden en familie hebt of je verbonden voelt met vreemden die soortgelijke moeilijkheden hebben doorgemaakt, lijden kan mensen dichter bij elkaar brengen.
De derde manier om van trauma te groeien is door meer waardering voor het leven. Tragedie kan ons perspectief veranderen, ons inspireren om goede dingen meer te waarderen en onze intentie om het beste uit ons leven te halen, vernieuwen.