Hoe komt het dat sommigen toch zo vreselijk hechten aan een knuffelbeestje?

Dat jonge kinderen zich erg hechten aan een knuffelbeest of -lap of zoiets is vrij normaal: het geeft ze veiligheid in een wereld die ze nog moeten ontdekken. Als je ouder wordt kun je met een zekere nostalgie terugdenken aan dit knuffelbeest, en hoe veilig je je erbij voelde. Mensen die depressief zijn hechten zich teveel aan spullen, misschien ook uit een behoefte aan veiligheid bewaren ze vaak teveel - tot in het absurde (zgn "hoarders") toe. Als je 36 bent is het wel een beetje vreemd om zoveel te houden van een knuffelbeest - het is geen "stank voor dank" als je ze weg zou gooien - zo'n beest voelt niets - maar zolang je er niemand kwaad mee doet is er geen probleem natuurlijk. Ik heb een ruim 55 jaar oude gehavende teddybeer in de slaapkamer staan - gewoon leuk! En: weggeven zou niet gaan: niemand wil zo'n oud en beetje vies beest hebben; weggooien kan ik niet over mijn hart verkrijgen.....