Waarom kan ik niet tegen stilte?

Je hersenen zijn als het ware verslaafd om bezig te zijn. Als je hersenen zich nergens mee bezig kunnen houden, zoals met muziek of iets anders waar het zich op kan focussen, dan ontstaat er onrust omdat het iets 'zoekt' om mee bezig te zijn maar niet kan vinden. Je moet je hersenen/psyche leren om minder actief te willen zijn en je moet inzien dat veel activiteiten ervan ook helemaal niet nodig zijn.

Angst voor stilte wordt ook wel sedatefobie genoemd.
Net als alle andere specifieke fobieën, wordt de angst voor stilte meestal veroorzaakt door een traumatische of negatieve episode in het leven van de fobie. Sommige fobieën kunnen bijvoorbeeld zijn: opgesloten of misbruikt door een volwassene (sommigen hebben voor straf in kelders of kasten gezeten waar geen geluid van buitenaf hen bereikt). De gevoelens die het kind dan heeft ervaren, kunnen permanent in zijn of haar geest gegrift raken. Het nieuws over de dood van een geliefde of een andere traumatische of negatieve episode die verband houdt met stilte, kan deze fobie ook oproepen.

Veel experts zijn van mening dat technologie ook heeft geleid tot de constante behoefte aan geluiden rondom mensen. Voor sommige mensen is het onmogelijk om te mediteren of zelfs maar een paar minuten in een stille kamer te zitten, omdat ze altijd hun telefoon, muziek, tv of het lawaai van het verkeer om hen heen nodig hebben.

Stilte wordt meestal geassocieerd met de nacht, bossen of andere onbewoonde gebieden waar een compleet gebrek aan beschaving is. In stilte worden achtergelaten kan betekenen dat je wordt "opgejaagd door bovennatuurlijke wezens of dingen die de nacht in botsen". Het brengt ook de angst voor het onbekende met zich mee. De meeste patiënten met sedatefobie hebben ook de neiging om inherente angsten te hebben. Ze kunnen inherent monofoben zijn (de angst om alleen gelaten te worden). De angst voor geesten wordt ook in verband gebracht met deze fobie.