Hoe kom ik over de angst voor een epileptische aanval tijdens het rijden van lange afstanden heen?

Hoe je over angsten heen komt is voor iedereen anders, dus wat voor de één helpt, maakt het voor een ander mogelijk erger.
Een optie is bijv om het zakelijk te benaderen, al kan het dus zomaar zijn dat je daardoor bang voor meer wordt ipv voor minder.

De praktische benadering is als volgt: Als je alleen in de auto zit en je zou zo'n aanval krijgen heb je ALTIJD een enorm probleem. Op de snelweg ben je met een beetje geluk (bij wijze van spreken natuurlijk) alleen zelf het haasje als je met grote snelheid van de weg af raakt. Rijdt je in de stad met 50 km per een op een kruispunt af en je krijgt een aanval loop je het risico dat je nogeens allerlei andere mensen schept voor je ergens tot stilstand komt.

Gruwelijk gezegd maar het kan zomaar waar zijn. Wat ik ermee wil zeggen: Iedereen kan iets ergs overkomen in de auto, maar dat gebeurt gelukkig zo weinig dat er geen wetten zijn dat je minimaal met 2 personen in de auto moet zitten.

Als jij ooit epilepsie hebt gehad, ben je blijkbaar ooit echt weer goedgekeurd om te rijden. Zolang je last hebt van aanvallen mag je nl niet rijden. Dat betekent dat een arts dus heeft vastgesteld dat jij op een onbewaakt ogenblik een aanval krijgt niet hoger is dan voor allerlei andere mensen.

Misschien kun je je daardoor zelfs iets veiliger voelen. Het is over! Iemand die het nooit heeft gehad weet toch ook niet zeker dat ie het nooit gaat krijgen?
.
PS, wat ik dus ook wilde zeggen: wat maakt de lengte van de afstand nou uit? Het is gebeurd voor je stilstaat, op lange EN op korte afstand.