Back to frontpage
Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Hoe komt het dat je bij het pleasen niet altijd automatisch respect krijgt, maar soms juist het tegendeel?

Ik ben sterk ingetuned op anderen, waardoor ik automatisch ga pleasen tot ik me ervan bewust word en terug meer bij mezelf kom. Lief, aardig, vriendelijk, behulpzaam enz. niet omwille van dankbaarheid en bewondering, ik ga er ergens van uit dat ik dit moet doen gewoon om gewoon normaal respectvol behandeld te worden. Dat gebeurt echter niet altijd. Meer zelfs: ik merk dat ik sommige mensen helemaal op hun systeem ga. Dat ik mensen aantrek die daar handig gebruik van maken waardoor ik al aan het hollen ben voordat ik het goed besef. Maar ik krijg ook vaak te maken met mensen die me letterlijk de grond inboren omwille van mijn persoon en voor wie het nooit goed genoeg is. Ook al doe ik zoveel voor hen.
Omgekeerd, als ik iemand nodig heb, is het zeer moeilijk. Ik zit in het hokje "ze is er voor anderen en trekt zelf wel haar plan".
Nu kan ik niets aan die mensen veranderen maar ik vraag me of hoe dit MECHANISME in elkaar zit. Ik hoor dit nl nog van mensen die "pleasen", dat ze het omgekeerde bereiken van respect.
Dus hoe komt het dat lieve aardige en behulpzame mensen bij sommige anderen net het tegenovergestelde oproepen dan respect maar eerder irritatie, afkeuring, kritiek enz.
En omgekeerd "moeilijke" mensen erin slagen respect te krijgen en hulp als dit nodig is. (een familielid van mij ,daarvoor is nooit iets goed genoeg, superveeleisend en ieder heeft respect en slooft zich uit...).

liveisgreat
3 jaar geleden
in: Psyche
1.7K
TurfGraver
3 jaar geleden
Sommige mensen die alleen maar pleasen hebben weinig ruggengraat en eigenwaarde. Hier kunnen anderen soms weinig respect voor hebben.
Antoni
3 jaar geleden
Als je altijd maar aanbiedt te helpen, kan dat op een gegeven moment ook als opdringerig worden ervaren. Men kan het gevoel hebben dat jouw aangeboden hulp moeilijk is te weigeren.
liveisgreat
3 jaar geleden
Turfgraver ik snap niet hoe mensen weinig respect hebben voor mensen met minder eigenwaarde of ruggengraad. In mijn geval: ik heb gestudeerd op 30, heb met mij eigen handen een huis verbouwd enz. en heb een ijzersterke wilskracht. Om te zeggen dat ik dan geen ruggengraad heb lijkt me nogal kort door de bocht. Maar idd ik erger me ook aan mensen die geen ruggengraad hebben dus daar zit iets in.
En als ik iemand zie met zeer weinig zelfwaardegevoel, ga ik die mens net positief benaderen, ipv die nog verder de grond in te duwen. Ik voel daar helemaal geen impuls toe. Dat is net het rare mechanisme, waarom erger ik me aan mensen met weinig ruggengraad en waarom gaan mensen iemand met weinig zelfwaardegevoel nog meer de put in duwen. Heel bijzonder en om over na te denken.
Ivana
3 jaar geleden
Er zijn grenzen, zowel aan hulp geven als aan hulp ontvangen. Het vinden van een goede balans is niet altijd makkelijk. Er zijn mensen die nooit hulp vragen en het best zouden willen hebben. Er zijn mensen die graag hun eigen problemen oplossen en van aangeboden en opgedrongen hulp heel ongelukkig worden. Als je hulpvaardig bent, wil dat niet altijd zeggen dat je hulp ook welkom is. Het heeft iets te maken met grenzen stellen en grenzen overschrijden. Let wat meer op de wenselijkheid bij anderen en minder op de zelfbevrediging die hulpvaardigheid van jou voor jezelf oplevert. Misschien klinkt het hard, maar het is wel iets om over na te denken.
liveisgreat
3 jaar geleden
Antoni, dat kan kloppen. Als is dat zeker niet bewust (bij mij althans niet) en kan ik heel goed verdragen dat iemand zegt nee niet nodig. Maar als het erg is bv een zwangere vrouw die zegt dat ze die zakken met aarde van 40 kg wel zelf uit haar auto zal tillen, dan ga ik misschien soms wel eens zeggen : moet ik nu echt niet komen helpen dat is toch niet verantwoord dat jij dat doet. Dan kan dit idd opdringerig overkomen ook al is het die keer echt uit bezorgdheid. Een dunne lijn toch wel.

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Antwoorden (1)

Er zijn veel mensen die geen behoefte hebben aan goedbedoelde hulp. Zij lossen hun zaakjes liever zelf op, op hun moment en op hun manier. Als een ander (jij in dit geval) voor hun gaat beslissen dat zij hulp nodig hebben, kan dat worden opgevat alsof zij het zelf niet goed (genoeg) zouden doen en jij het allemaal beter weet. Daar zijn veel mensen niet van gediend.

Wat in jouw ogen lief en aardig en behulpzaam is, kan door een ander worden opgevat als bemoeizuchtig, eigenwijs en zelfs beledigend. Door jouw hulp aan te bieden voor (bijvoorbeeld) het tillen van iets zwaars, terwijl de ander dat gemakkelijk zelf kan (of denkt te kunnen, of wil kunnen) zeg je eigenlijk tegen de ander: jij kunt dat niet, jij bent niet sterk genoeg, jij bent niet goed genoeg. Logisch dat die ander dan geïrriteerd reageert.

Uiteraard zijn er ook altijd mensen die liever zoveel mogelijk laten doen en jij bent dan blijkbaar een gewillig 'slachtoffer'. Die mensen laten JOU het werk doen, maar willen wel alles precies op HUN manier. Laat je niet gebruiken door dergelijke mensen! Of ga in gesprek, waarin je aangeeft dat je wel wil helpen, maar dan eerst samen een plan maken en dat dan uitvoeren. Dat scheelt, voor beide personen, een hoop ergernis. Met een goed plan en goed overleg kun jij helpen (dat wil je graag, daar voel jij je goed bij dus dat moet je blijven doen!) en kan de ander het werk laten doen dat te zwaar of te veel is om zelf te doen.

Blijkt uit dat overleg dat jouw manier van werken toch heel anders is dan hoe de ander het gedaan wil hebben, trek dan samen de conclusie dat jij niet de persoon bent voor dat werk. Zoek een andere plek waar je je nuttig kunt maken en laat de ander een nieuw iemand zoeken om het werk te laten doen. Zeker bij onbetaald werk is het erg belangrijk dat je het leuk blijft vinden. Maar dat wil niet zeggen dat degene die een 'gratis werkster' heeft ook alles maar uit handen moet geven!

Probeer verder je hulp te beperken tot de momenten dat een ander er om vraagt om geholpen te worden. Of biedt hooguit aan met de vraag of ze willen dat je even helpt. Is het antwoord nee, dan is het antwoord nee en loop jij verder.
(Lees meer...)
Inekez1
3 jaar geleden
liveisgreat
3 jaar geleden
oh zeer duidelijk. het gebeurt echter ook bij gewoon aardig zijn dat ik voel dat dat minder respect geeft als dat aardig zijn betekent dat ik me aanpas. bvik voel dat iemand geen humor leuk vind dan ga ik dat ook niet doen. maar het gaat dieper. hetlijkt soms of ik sterk uitgedrukt smelt met die persoon zijn handelen en net zo ga doen onbewust. noet 100% natuurlijk maar bv overtuigingen bevestigen ook al heb ik er andere...Ik kijk de hele tijd naar mezelf vanuit het kritisch oog van de ander. En ik krijg daar het tegendeel van respect voor. Bv op mijn job.
Inekez1
3 jaar geleden
Ai, dat is lastig. Maar ik begrijp het wel vanuit die andere persoon gezien. Als jij je altijd aanpast aan wat jij denkt dat de ander wil horen, draai je met iedereen mee. Dat maakt je ongeloofwaardig en daardoor kom je juist onbetrouwbaar over. Mensen worden daar zenuwachtig van omdat ze niet weten wat ze aan jou hebben. Want misschien praat je morgen wel met een ander mee die een ander idee heeft. Dan lijkt het of jij op elk moment van de dag van mening kunt veranderen. Respect krijg je niet door de mening van een ander te volgen, respect kun je krijgen door je EIGEN mening te geven. Ook als die een beetje, of heel erg, afwijkt van de mening van een ander.
Inekez1
3 jaar geleden
Ik realiseer me dat het wel verwarrend is voor je. Waar jij denkt mensen te MOETEN helpen, terwijl die mensen daar niet op zitten te wachten, moet je misschien leren om dat los te laten en juist niet jouw hulpvaardigheid op te dringen. En waar jij denkt een ander altijd gelijk te moeten geven, of automatisch dezelfde denkwijze gaat hanteren, moet je leren om juist bij jezelf te blijven en het aandurven om het niet altijd met iedereen eens te zijn. Dat lijken twee tegenstrijdig dingen en het zal niet zomaar lukken om dat van de ene op de andere dag 'om te draaien'. Dat zal bovendien ook geen effect hebben. Mensen die jou kennen (op je werk bijvoorbeeld) hebben net zoveel tijd nodig om eraan te wennen dat jij niet meer met iedereen meepraat, dan dat jij tijd nodig hebt om het daadwerkelijk te gaan veranderen. Bewustwording is een eerste stap. Misschien heb je een vriend(in), familielid of collega met wie je het kunt bespreken. Dan kun je je ervaring delen en leren van de feedback.

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding
+