Is eigenwaarde op latere leeftijd aan te leren, of is als basis eigenwaarde en acceptatie van ouders nodig?
Wanneer je een gebrek aan gezond eigenwaarde blijft voelen, je je ook periodes goed voelt, maar blijft 'terugvallen' ondanks dat je er zelf aan hebt proberen te werken, wat is hier dan de oorzaak van? Heeft dit dan te maken met dat je eigen (afhankelijke) overtuigingen je bv. bij stress (onbewust) nog steeds blijven belemmeren, of ligt de oorzaak hiervan dieper, dat wanneer je ouders je geen gezond eigenwaarde hebben meegegeven of overgebracht aan jou van jongs af aan, je dit nooit op een dieper (biologisch, hersen?) niveau op latere leeftijd alsnog kan aannemen via zelfinzicht/reflectie, en in jezelf vastzetten en voor waar aannemen? Of is een garantie dat je ouders de basis eigenwaarde boodschap goed aan je overbrengen op jongere leeftijd, al is dit wel hun intentie geweest, niet te geven? Bestaat er verkeerde interpretatie van een kind? En is er dan wel een schuldvraag? Is het fundamenteel te fixen?
Kortom: ben je voor eeuwig 'verpest' door je ouders als je in basis eigenwaarde boodschap vanuit je ouders niet mee hebt gekregen of zo hebt geïnterpreteerd van jongs af aan, en is het dan niet meer aan te passen door je eigen intrinsieke overtuigingen, eigen opgedane inzichten en andere normen en waarden en ervaringen van buitenaf bijvoorbeeld? Of plak je dan alleen tijdelijk een pleister op wond en behandel je nooit de wond zelf, door bv. telkens alleen de bekende verschillende 'verbeter je eigenwaarde in zoveel stappen'-theorieën vanuit de populaire psychologie te volgen?
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.