Wat is de (psychologische) verklaring van het feit dat mensen iemand verraden?

Waarom gebruik je het woord 'verraden'? Dat suggereert dat je vindt dat die mensen dit niet zouden moeten doen. Kun je voorbeelden geven van wat jij verradersgedrag vindt?

Wanneer je weet dat iemand een oplichter is, dan kun je dit aangeven om andere mensen te behoeden.

Ook ik begrijp de relevantie van je voorbeeld niet bij deze vraag. Het woord 'verraad' heeft een hele negatieve lading, het houdt in het benadelen van andere mensen door bijvoorbeeld het beschamen van vertrouwen of het achter iemands rug om handelen tegen afspraken in. Neem het verraden van een vriendschap door heimelijk een relatie aan te gaan met de partner van je vriend(in), of het bekendmaken van iets heel persoonlijks wat iemand je in vertrouwen heeft verteld. Rapporteren van iets is het bij een autoriteit bekendmaken van gedrag dat tegen de regels is. Verraad is iets dat ingaat tegen - vaak ongeschreven - afspraken en is schadelijk voor sociale cohesie en dus de gemeenschap als geheel, terwijl rapportage juist het volgen van afspraken is en het ondersteunen van een goed naleven daarvan. Dit is juist gunstig voor de gemeenschap.

- het feit dat je het goede wil doen (soms is dat al genoeg)
- soms omdat iets storend is (én illegaal).

Ik heb een keer melding gemaakt van een afbeelding waarin iemand net was vermoord. Verraad? vind ik niet. Oke, het was een pedofiel en sorry, maar wat mij betreft heeft hij gekregen wat hem toe kwam. Maar dat soort afbeeldingen (en hij was echt smerig) vind ik niet thuis horen op Facebook. Kinderen kijken er ook naar.