Wat te doen met een dwangstoornis?

Het beste is om uiteindelijk contact op te nemen met je huisarts. Hij kan je immers doorverwijzen naar een gespecialiseerde therapeut. Wellicht is het voor jou zelf lastig, maar een huisarts komt dagelijks veel verschillende zaken tegen. Mensen met een dwangstoornis of andere psychische problemen komen vaker bij een huisarts, dus die zal er niet raar van opkijken.

Enkele tips die Mentaal Vitaal geeft:

"Lees, leer en kom zoveel mogelijk te weten. Verzamel informatie over je dwangstoornis. Zorg er ook voor dat mensen die belangrijk voor je zijn, er genoeg over weten. Zo praat je makkelijker met elkaar.

Praat met vrienden, familie en hulpverleners. Ze zijn belangrijk. Overleg samen hoe je omgaat met de dwangstoornis.

Bepaal zelf wat je vertelt en aan wie. Sommige mensen schrikken van psychische klachten. Ze kunnen negatief reageren. Bepaal daarom zelf wat je vertelt. Vertel bijvoorbeeld oppervlakkige kennissen een beperkte versie en reserveer het complete verhaal voor mensen die dichtbij staan.


Voorlichting is een goed begin
Voor lichte tot matige angstklachten zijn er cursussen voor jongeren, volwassenen en ouderen. Kijk bij een instelling voor geestelijke gezondheidszorg, of via je huisarts. Ook bij de Angst, Dwang en Fobie Stichting kun je terecht voor trainingen en voor lotgenotencontact.


Zorg voor structuur
Zorg voor regelmaat en structuur in je dagen. Soms geeft een behandeling die al. Sport en (vrijwilligers)werk helpen ook. Neem de tijd om uit te vinden wat haalbaar voor je is. Op school, of op je werk. Neem niet te veel hooi op je vork.


Hulp via telefoon, mail of chat
Korrelatie: hier zitten professionele hulpverleners voor je klaar, elke werkdag van 9.00 tot 18.00 uur. Bel 0900 – 1450 (€ 0,15 per minuut). Ook kun je mailen of chatten.
Sensoor: hier zitten vrijwilligers die weten hoe belangrijk het is om je verhaal aan iemand kwijt te kunnen. Ze zijn dag en nacht bereikbaar via 0900 – 0767 (€ 0,05 per minuut). Mailen en chatten kan ook."

Veel succes!

Wat je niet zelf op kunt lossen, daar moet je hulp bij vragen.
Je begrijpt al dat dat normaal via de huisarts gaat.
Maar schaamte kan je daar van weerhouden.

Je boft dat je bepaald niet de enige bent. Een geluk bij een ongeluk, zeg maar.
Er zijn dus mensen die dit herkennen* , of die in elk geval weten dat bij mensen van binnen de draden van de lichtknop naar de lamp niet altijd logisch zijn aangelegd. Omdat ze zelf ergens ook een vreemde kronkel in hun brein hebben. Een onzichtbare handicap, althans, je probeert koste wat kost zoiets voor de buitenwereld verborgen te houden.
Sommige mensen vinden blauwe auto’s mooi. En sommige mensen zien liever een groene. Of een gele. (Mij zul je er niet op pakken, want ik heb een metallic grijze.)

Als iemand een klavertje vier vindt, denkt-ie een geluksvogel te zijn.
Maar iemand met zes vingers aan een hand wordt als minder grappig gezien als iemand met vier vingers, want daar kun je je nog bij voorstellen dat het bij de zagerij gebeurd is, en dan kun je er flauwe grapjes over maken.

Spelingen der natuur zijn er overal. Ook gevonden bij mensen!

En als iets niet door een verkeerde eigen keuze is ontstaan, kun je er nooit schuld aan hebben. En daarom is schaamte dan eigenlijk onzin.
Maar schaamte is een ingeroeste reflex, die je niet zomaar ineens kunt tegenhouden.

* Mensen die dit herkennen omdat ze zelf vaak ook stiekem zo’n kronkel hebben, vinden en ondersteunen elkaar in de Angst, Dwang en Fobiestichting.
Leve het internet: https://adfstichting.nl/
Die hebben een informatieve website, en ze ontplooien online en centraal en vooral ook decentraal overal in het land geschikte initiatieven, zoals lotgenotencontacten, waar je leuke bijzondere en bijzonder leuke mensen kunt tegenkomen. Gedeelde smart is halve smart!

Zeg nou zelf: ooit een normaal mens tegengekomen?
En, beviel ‘t?

Uiteindelijk is de huisarts vaak een verstandige en vaak nodige stap.
Maar _begin_ anders gerust via de ADF stichting. Die reuzenschreden voorwaarts komen een keer vanzelf** – maar dát is nu nog moeilijk te geloven.

(** Vanzelf, maar niet zonder er wat moeite voor te doen, uiteraard.)
Ik ken geen mensen die ongelukkig zijn blijven sukkelen terwijl ze actief iets ondernamen. Wel blijven sommigen voor een hindernis staan, liever dan natte voeten te riskeren ...