Hoe kom ik van veel gehuil af?

Ik denk dat je eerst moet proberen om er minder mee te zitten dat je snel en veel huilt. De ene mens is sneller emotioneel dan de andere. Ik ben zelf zo iemand die als volwassen vrouw altijd (bijna) moet huilen bij ontroerende scenes in films en ook op begrafenissen van mensen die ik amper ken, pink ik zomaar een paar tranen weg. Soms is dat vervelend, maar het is gewoon zoals het is: ik ben snel ontroerd en snel emotioneel. Uiteindelijk heb ik al lang geleerd om door mijn tranen heen wél gewoon mijn stem onder controle te houden en een gesprek te kunnen blijven voeren, en verder heb ik het er gewoon mee te doen. Datzelfde geldt misschien wel voor jou en de mensen in onze omgeving: er is niets mis met iemand die snel huilt, het is hooguit af en toe wat onhandig. Daar leer je uiteindelijk wel mee omgaan. Het kan ook juist heel sterk zijn om niet bang te zijn om je eigen emoties te tonen en het kan anderen helpen die niet goed bij hun eigen emoties kunnen komen om aan jou (of mij) te zien dat huilen gewoon mag. Verdriet, ontroering en emotie hoort bij het leven en dat hoeven we niet weg te stoppen met z'n allen. Bovendien kan een potje huilen soms enorm opluchten.

Iets anders is dat je vertelt dat je heel vaak verdrietig bent en dat je veel verdrietige dingen hebt meegemaakt. Ik weet niet of je daarmee bedoelt dat er hele akelige dingen zijn gebeurt in je leven of dat jij iemand bent die snel verdrietig is over wat relatief kleinere dingen die bijna elk mens wel tegenkomt, of misschien is het een combinatie van beide komt het tweede voort uit het eerste. Als jij heel vaak erg verdrietig bent op zo'n manier dat het echt je levensvreugde beïnvloedt of dat je niet meer normaal kunt functioneren, is het heel verstandig om hier eens met iemand over te praten. Afhankelijk van het precieze probleem kan dat iemand zijn uit de geestelijke gezondheidszorg zoals een praktijkondersteuner GGZ of een psycholoog, of een geestelijk verzorger zoals een dominee of een pastoor. Soms is het ook al heel fijn om te kunnen praten met een goede vriend of vriendin, of een familielid. Als je niet weet waar je terecht kunt, kun je altijd bij je huisarts terecht met deze vraag. Die kan beoordelen hoe ernstig het probleem is (je kunt 'gewoon' vaak verdrietig zijn in allerlei gradaties, maar er zou ook sprake kunnen zijn van bijvoorbeeld een depressie - ook weer in allerlei gradaties trouwens) en je indien nodig doorverwijzen naar de juiste hulpverlener.

Je vraagt, hoe kom ik van dat huilen af, maar ik vraag mij af of het wel zo verstandig is om van die uitlaatklep af te raken. Huilen na veel doorgemaakt leed, is juist erg goed.

Je huilt namelijk om je verdriet te verwerken, om het een plaatsje te geven in je leven.

Ik denk dat je je tijden een beetje moet uitzoeken; dat je, als je alleen bent, je even moet laten gaan om je gevoelens even te uiten.

Accepteer maar gewoon dat je je doorgestane verdriet verwerkt en wees en dankbaar voor dat je KUNT huilen. Veel mensen, o.a. die aan zelf beschadiging doen, doen dat mede omdat ze zich niet meer door huilen kunnen uiten.

Ik wens je heel veel sterkte toe e hoop van harte dat ik je een beetje heb kunnen helpen.