Is het normaal om je vervreemd van jezelf te voelen?
De laatste maanden voel ik me niet mezelf en lijkt er een soort afstand te zijn ontstaan tussen mij en mijn omgeving. Als ik mezelf hoor praten dan denk ik huh? Ben ik dat? Hetzelfde gevoel heb ik bij foto's of herinneringen en als ik voor de spiegel sta. Dan word ik geconfronteerd met het fijt dat ik het toch echt ben waardoor ik me heel paniekerig ga voelen. Misschien dat het met de puberteit te maken heeft (16 jaar) en het een onderdeel is van ontwikkeling naar volwassenheid, geen idee. Ik heb daardoor wel afgevlakte emoties en merk dat dingen niet meer zo hard aankomen als eerder.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.