als een volwassen autist, ziet aan het gedrag dat zijn vader autisme heeft en die ontkent het, wat is dan de beste oplossing?

In Nederland is het regelt, dat alleen een psychiater de diagnose autisme mag stellen. Dus het is natuurlijke dat in je vader eigenschappen ziet die je zelf ook hebt, maar het is sociaal acceptabel om het alleen de positieve eigenschappen te benoemen.

Het heeft geen zin om telkens tegen de zelfde muur of steen aan te lopen. Maar er om heen te lopen. Dus onderdruk de neiging om het te benoemen.

Het beste is om beide personen uit te leggen, dat dit de manier is om elkaar om te gaan. En dat er iedereen zijn eigen waarheid op na houd. En het is de kunst om soms gewoon niet hebben over de olifant die in de kamer staat.

En er is een verschil of je denkt dat iemand autisme heeft en of iemand het ook echt heeft.