kunnen autisten van onder elkaar leren socialer te worden?

Ik vergelijk wel autisten onder elkaar, en dat ze elkaar niet vergelijken, zie ik wel in de relatie tot mijn vader die vermoeden autisme heeft. Mijn moeder durf het niet meer te benoemen mijn vaders kenmerken zijn. 1 overbezorgd niet kunnen relativeren.
2 op een ding gefocust.
3 moeite met veranderingen doelloos fietsen lukt hem niet, moet gekaderd worden.
4 negatief praten over mijn gedrag terwijl hij het zelfde gedrag laat zien.
5 heel bijdehand overkomen om kwetsbaarheid te verbloemen.
6 praat hulpverleners onder de tafel, als het over hem zelf gaat, wijk hij van het onderwerp af en leg de oorzaak bij de ander.
7 stelt zich niet flexibel op, wil gelijk hebben.
8 praat over dingen, niet tot de dingen vanuit zijn gevoel.
9 vroeger had hij vaak botsen hij tot de familie met geweld . Ik heb veel slimme autisten gezien, in woongroepen heb ik ook gezeten en ik vind het makkelijker als ik met iemand praat al dan niet iemand met autisme, die het tegenovergestelde is. Het zou beter geweest zijn als vanuit begeleiding meer gedaan mocht worden, nu ik tijdelijk thuis woont, maar ik merk dat er niet veranderd is, maar heb altijd het als concurrentie ervaren dat mijn vader alles in zijn macht heb, terwijl mij moeder zegt dat ze het vermoeden heeft dat haar man autisme heeft, maar hij moet het zeggen zegt ze, maar hij verbergt het .
Hulverleners zouden is moeten leren hoe autisten onder elkaar omgaan de pot verwijt de ketel.