Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

kunnen autisten van onder elkaar leren socialer te worden?

Ik ben bezig hier in te verdiepen, ik merk te veel vanuit de hulpverlening dat men het al gauw een stempel geeft dat het hun beperking is, dat de autisten vaak wisselend hierover denken, vraag ik mij af zijn ze gelukkiger als overeenkomsten zien of verwachten ze meer naar elkaar en voelen ze ongelukkig.

Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
in: Psyche
1.1K
Erna55
8 jaar geleden
Autisten hebben (meer of minder ) moeite met sociale interactie.
Daarom is het niet waarschijnlijk dat ze elkaar helpen om socialer te worden.
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Waarom wordt het ze soms kwalijk genomen,dat ze niet goed luisteren?
Thecis
8 jaar geleden
@harriet07,
Omdat het afwijkt van de normaal. Mensen handelen vanuit hun eigen wereldbeeld en als er niet naar hen geluisterd wordt (naar de "normale" mens) wordt dat opgevangen als onbeleefd en misschien zelfs als negeren. Het is sociaal niet-aanvaardbaar, ongewenst gedrag. De "autist" bedoelt er waarschijnlijk niets mee. Je zit op dat moment gewoon even niet in de belevingswereld. Of het maakt ze niet uit dat je er bent, maar merendeel van de tijd is het niets persoonlijks, maar zo wordt het wel opgevat. Een vergelijkbaar iets is dat als iemand vraagt "hoe is het?" dat het verwachte antwoord "goed" is en dat je allebei weer door kan gaan. Je kan (sommige) mensen heel ongemakkelijk zien worden op het moment dat je antwoord "Nou, ik ben zo blij dat je het vraagt, ik heb toch behoorlijk last van hielspoor / gordelroos / likdoorn / de kat ligt slecht / psioriasis die weer opspeelt / exceem / oorlogswond" (meestal, als je het al redt om bij de oorlogswond te komen, en ja, ik ga dan inderdaad het hele rijtje af, hebben ze door dat je niet serieus bent, maar de blik van bijna-paniek is wel goud waard).
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Maar waarom vragen ze dan ,hoe het met je gaat? Vooral vrienden of family
HeerVoldemort
8 jaar geleden
Ik zou zeggen dat het aan de autist ligt. Ik ken er genoeg die wel heel sociaal zijn. Waaronder mijn broer, die meer vrienden heeft dan ik, en ik ben niet autistisch, ik heb gewoon niet zoveel behoefte aan contact, hij wel. Maar ik ken er ook genoeg die 0 inlevingsvermogen hebben en nooit rekening houden met een ander of de gevoelens van een ander. En toch zaten een heleboel van deze autisten voor meerde jaren bij elkaar in een woongroep.

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Antwoorden (1)

Dat is een brede vraag. Autisme zelf is een brede benaming. Je hebt het Syndroom van Asperger, klassieke autisme en bijvoorbeeld ppd-nos. Allemaal zijn het verschillende mensen, met een verschillend karakter. Waar jij gelukkig van word, daar word ik misschien wel helemaal niet gelukkig van. Wanneer ben je dus eigenlijk gelukkig?

Ik werk zelf ook met autisten en in veel gevallen hebben ze zelf geen besef van de beperking, ik DENK daarom dat ze zich niet heel erg gaan vergelijken omdat ze in hun eigen wereld zitten met hun eigen patronen!

Maar in ieder geval een interessante vraag!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Ik vergelijk wel autisten onder elkaar, en dat ze elkaar niet vergelijken, zie ik wel in de relatie tot mijn vader die vermoeden autisme heeft. Mijn moeder durf het niet meer te benoemen mijn vaders kenmerken zijn. 1 overbezorgd niet kunnen relativeren.
2 op een ding gefocust.
3 moeite met veranderingen doelloos fietsen lukt hem niet, moet gekaderd worden.
4 negatief praten over mijn gedrag terwijl hij het zelfde gedrag laat zien.
5 heel bijdehand overkomen om kwetsbaarheid te verbloemen.
6 praat hulpverleners onder de tafel, als het over hem zelf gaat, wijk hij van het onderwerp af en leg de oorzaak bij de ander.
7 stelt zich niet flexibel op, wil gelijk hebben.
8 praat over dingen, niet tot de dingen vanuit zijn gevoel.
9 vroeger had hij vaak botsen hij tot de familie met geweld . Ik heb veel slimme autisten gezien, in woongroepen heb ik ook gezeten en ik vind het makkelijker als ik met iemand praat al dan niet iemand met autisme, die het tegenovergestelde is. Het zou beter geweest zijn als vanuit begeleiding meer gedaan mocht worden, nu ik tijdelijk thuis woont, maar ik merk dat er niet veranderd is, maar heb altijd het als concurrentie ervaren dat mijn vader alles in zijn macht heb, terwijl mij moeder zegt dat ze het vermoeden heeft dat haar man autisme heeft, maar hij moet het zeggen zegt ze, maar hij verbergt het .
Hulverleners zouden is moeten leren hoe autisten onder elkaar omgaan de pot verwijt de ketel.

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding