Krijgt een psychiater een extra vergoeding bij het stellen van een diagnose?

Er is geen algemeen en altijd geldend antwoord te geven op deze vraag.

Wat wel het geval is, dat een psychiater (of andere behandelaar in de geestelijke gezondheidszorg die met diagnose-stelling is belast) binnen een afzienbare tijd een diagnose zal moeten stellen, omdat alleen op basis daarvan dan een behandelplan kan worden opgesteld.

Als er geen diagnose is, dan zijn er geen handvatten waarmee de behandelaar kan bepalen welke vorm van therapie van toepassing is bij de cliënt. Er kan dan dus niet worden begonnen met een behandeling.

In veel gevallen zal de verzekeraar ook maar een beperkt aantal afspraken met een cliënt vergoeden om te bepalen wat de diagnose is. De verzekeraar wil daar immers niet al te lang/te veel voor betalen. Nadat de diagnose bekend is, kan de verzekeraar pas echt bepalen of, en hoe, zij een behandeling voor deze aandoening vergoeden. In die zin staan behandelaars ook onder druk om tijdig een (voorlopige) diagnose te stellen.

Verder komt het inderdaad voor dat een behandelaar er (financieel) belang bij heeft dat een bepaalde diagnose wordt gesteld. Dit is met name het geval wanneer de behandelaar zelf behandelingen aanbiedt voor een bepaald type problematiek. Hij/zij kan dan geneigd zijn om een bepaalde diagnose eerder te stellen, omdat dit betekent dat de client dan eerder bij de eigen instelling terecht komt. De schoorsteen moet immers toch roken, ook al zal de behandelaar zich daar niet altijd bewust van zijn.

Bovenstaande is echter niet uniek voor de geestelijke gezondheidzorg, en de neiging om medische klachten richting de eigen specialisatie te trekken, komt overal voor.