hoe kom ik van zenuwachtigheid bij bellen af?

Ja ik ken het gevoel. Aan de telefoon is het lastiger als gewoon met iemand praten.
Zorg dat je op een rustige plek zit, en doe het al meteen in de ochtend, des te eerder ben je er van af.
Schrijf even op wat je moet vragen/ zeggen zodat je niets vergeet. En schrijf het antwoord ook op, korte aantekening is voldoende zodat je tijdens het gesprek al niet bang bent iets te vergeten. En het is helemaal niet gek om iets nog eens te vragen, of bij het einde te zeggen: dus we hebben dit afgesproken, of dus ik doe dit, of u doet dat.
En bedenk, een telefoongesprek duurt niet zo lang, daarna kun je jezelf belonen en iets leuks gaan doen

Ik heb hier ook last van gehad.
Door gewoon vaak te bellen, ben ik er vanaf gekomen. Ben nog steeds niet een echte 'beller' maar eerst wachtte ik gewoon een uur bij de telefoon voor ik uiteindelijk ging bellen. Nu bel ik meteen en dan komt het gewoon vanzelf.
Ik (en ik denk ook jij) maakte me teveel druk om niks. Zo speciaal is het niet.

Ik heb het ook wel eens, vooral naar bedrijven toe, maar het helpt mij als ik denk: Het zijn ook maar mensen, die gewoon een gezin hebben en hetzelfde eten als wij. Natuurlijk is enige formaliteit geboden maar zij begrijpen ook dat het soms wat ongemakkelijk voelt om te bellen.

Hoop dat het je wat helpt.

Probeer je te realiseren dat het (in theorie) voor de gebelde veel spannender is om gebeld te worden dan voor een beller (voor jou, dus) om te bellen. Jij weet immers dat je gaat bellen; voor de gebelde is jouw telefoontje (meestal) een verrassing. Jij weet waarom je belt; voor de gebelde is dat (meestal) nog onbekend. Jij weet wat je precies gaat zeggen; de gebelde moet maar zien of hij jouw vragen kan beantwoorden of of hij de juiste reactie(s) weet op wat jij gaat zeggen.

Jij bent dus in principe degene met de (meeste) controle over het telefoongesprek. Houd deze controle ook vast door tijdens het gesprek de richting van het gesprek te bepalen en zo'n gesprek zal al snel als vanzelf gaan. Maak je niet (te) druk om fouten die je maakt tijdens zo'n gesprek. Dat overkomt iedereen, al lijkt dat misschien niet zo. Verbeter de fouten snel, besteed er verder geen aandacht (meer) aan en ga door tot je hebt bereikt wat je wilde bereiken met het telefoongesprek.

Zo zal het voeren van telefoongesprekken steeds makkelijker gaan.

aanvaarden dat je zenuwachtig bent, en je hier niet tegen verzetten.

schrijf op een briefje wat je wil vragen/zeggen, en noteer wat je moet onthouden van het gesprek.

hoe drukker jij je gaat maken omdat je zenuwachtig bent, hoe zenuwachtiger je zal gaan worden.
in feite ligt het niet aan het bellen, maar aan hoe jij omgaat met je spanningen.

de enige manier om hieraf te komen is jezelf confronteren met je angst, en je zenuwen te laten voor wat het zijn.
(je bent nerveus als je belt, so what? het is oké om zenuwachtig te zijn, los van het feit dat het enorm vervelend is)

pin je vast op dingen die je anders had moeten doen, anders had moeten zeggen, maar focus je op hetgeen dat er GOED gaat.
evalueer het gesprek in jezelf nadien.
waar was je zo bang voor?
is die angst gegrond gebleken?
wat pakte er goed uit?
waar moet je de volgende keer aan denken? etc.

besef na het gesprek dat je ondanks je zenuwen gebeld hebt, durf trots op jezelf te zijn, en realiseer dat je je niet tegen hebt laten houden door de angst.
het is een overwinning als het ware.

en mocht je wat vergeten, het is niet ongebruikelijk om terug te bellen met een vraag die je vergeten bent te stellen (wel gelijk doen!) ;)

wellicht kan je aangeven dat je nerveus bent. soms helpt het als je het uitspreekt, maar maak er geen heet hangijzer van.

maar het belangrijkste is wellicht: vertrouw op jezelf.