Wat gebeurt er met je (lichaam en hersenen) wanneer je "dichtklapt"?

Jouw vraag herken ik (helaas) zeer duidelijk.
Ik heb er ook al erg veel over nagedacht, en mijns inziens is het vooral een sociale angst.
Dat klinkt wellicht nogal "gewoon", maar het gaat hier dan wel om een zeer sterke angst. Ik zie het ook als een soort drempel waar je niet overheen kunt komen. Waardoor je dus blijft "hangen"; het zogenaamde dichtklappen.

De ideale oplossing heb ik helaas ook nog niet. Wellicht moet je je leren focussen op iets anders, zeg maar je (angst)gedachten bewust vervangen door iets anders, liefst nèt voordat je dicht gaat klappen.
Want met angsten gaat het vaak om een soort ingesleten denkpatroon die je hersenen steeds weer "afspelen", vergelijkbaar met een diep karrespoor waar je steeds opnieuw in terecht komt omdat dit de voor de hand liggende weg is.

Ik hoop dat je er iets aan hebt. Ga er van uit dat je dit kunt doorbreken, want ook na jaren is dat nog steeds mijn overtuiging!
Veel sterkte ermee. (Ook beetje voor mezelf :-) )

"dichtklappen" is al je lichaam en geest "on hold" staan.
dichtklappen is als je wel WIL spreken of reageren maar helemaal in jezelf kruipt en het niet meer KAN. het is dus een oncontroleerbare reactie; en vaak hebben goed bedoelde "toe zeg het maar" of "ik wil er NU over spreken" net het omgekeerde effect. Je klapt dan nog meer dicht.
Om te beginnen: aanvaard het dichtklappen. Op dit moment kan je niet anders. Dat is niet goed en niet slecht. Dat is gewoon zoals het is.
Wil je de lichamelijke en geestelijke oorzaken kennen, enkele hints :
- inderdaad is het een vluchtreactie. er komt iets op je af, en je schakelt jezelf uit. je kan niet meer reageren. ik klap zelf nooit dicht, dus ik weet niet wat er door het hoofd gaat van iemand die het wél doet. Maar wat het ook zou zijn, de persoon is niet bij machte om hetgeen hij /zij voelt te uiten. Soms kan de persoon niet meer helder waarnemen. Hij is enkel op zichzelf betrokken en kan de omgeving niet meer observeren, dus vaak ook niet voelen dat hij/zij de ander hiermee pijn doet. tegelijk kan er een enorm schuldgevoel zijn omdat je het wel registreert maar tegelijk niet kan reageren en het anders kan doen.
- "dichtklappen" kan te maken hebben met onbewust passieve agressie. How, wat een woord he... Passieve agressie betekent dat je heel boos bent op iemand maar dit niet kan of durft te uiten. Dus een onbewust mechanisme in jou zegt : in plaats van boos te worden ga ik nu lekker dichtklappen. Hoe dit komt kan meerdere oorzaken hebben : misschien werd er thuis nooit "boos ge-zijn" op elkaar, misschien werden je opvoeders kwaad als je boos was enz... Dus ipv rechtstreeks te roepen "he joh nu ben je écht te ver gegaan, ik ben raaaaaaaaaaaaazend" ga je freezen. Je boosheid wordt onderdrukt en je klapt dicht. en eigenlijk weet je wel dat je de ander daarmee pijn doet. misschien veel meer dan dat je die ander bv. een klap zou geven. vaak komt passieve agressie voor bij mensen die geparentificeerd zijn, dus hun boosheid niet mochten uiten omdat mammie of pappie dat niet aankonden wegens ziekte, overwerktheid enz... Op dat moment worden kinderen soms de "redders" (ouders) van hun ouders, dus ge-parent-ifiseerd (parents= ouders in het Frans).
Dichtklappen heeft (als het geen bewust machtsspel is) bijna altijd met de kindertijd te maken. Met emoties die geblokkeerd worden. Als je eruit wil raken, zal je die emoties moeten bevrijden. En daar is professionele hulp voor nodig in vele gevallen...