Hoe kan ik mijn depressieve kind het beste helpen?

Er zijn psychologen die zich onder meer richten op hoogbegaafden, vaak vanuit eigen (ervarings)deskundigheid. Toch twijfel ik of depressie nu echt zo anders is bij mensen met een hoge intelligentie, hoewel ook ik heb ondervonden dat een hoge intelligentie je soms enorm in de weg kan zitten. Als kind vergeleek ik mijn hoofd ('mind') met een trein: die van mij blijft lopen, ook als ik dat niet wil. Dus als ik hem niet voed (=zorg voor genoeg uitdaging) en bijstuur, dan rijdt hij op den duur zo hard dat hij ontspoort.

Ik denk dat het problematischer kan worden als iemand zo' n uitzonderlijk hoge intelligentie heeft zodat hij/zij (vrijwel) nooit een gesprek kan voeren met iemand op hetzelfde niveau. Ik bloeide zelf als tiener op tijdens ontmoetingen op contactdagen voor 'hoogbegaafden' (ik houd niet van de term en de manier waarop het vaak wordt gebruikt) maar als iemand ook daar niet tussen past, kan dat enorm eenzaam maken. Toch is uiteindelijk IQ ook maar een cijfertje: je hoeft geen gelijk IQ te hebben om herkenning te vinden bij een ander mens. Dat vind je niet op elk vlak misschien, maar zulke ontmoetingen zijn sowieso zeldzaam. Dat je eenzelfde IQ hebt, wil nog zeggen dat je elkaar ligt - en andersom.

Toch denk ik wel dat praattherapie moeilijker kan zijn bij mensen met een hogere intelligentie: alle aangedragen adviezen hadden ze zelf al bedacht, en het helpt niet echt als je de therapeut dom vindt.

Misschien is het iets voor uw zoon om een vrijgevestigd psycholoog/psychotherapeut te zoeken die aangeeft bekend te zijn met hoogbegaafdheid. Maar in de basis heb je gewoon een psycholoog nodig die zijn/haar vak verstaat en waar het mee klikt. We weten immers al lang dat in de psychologie vaak de relatie tussen cliënt en therapeut belangrijker is voor het slagen van de behandeling dan de gebruikte methode. Dat hij dit niet ziet zitten, heeft waarschijnlijk meer met zijn depressie te maken dan de (hoog)begaafdheid: gedachten als "het helpt toch niet" en "niemand kan mij helpen" zijn immers eigen aan depressie. Als hij iemand vindt die hij vertrouwt, zal die hem kunnen helpen om een therapie te vinden die bij hem past. Soms is dat gesprekstherapie, soms kan juist bij mensen die erg 'in hun hoofd leven' een meer lichaamsgerichte of andere non-verbale therapie zijn, of een combinatie van behandelingen. De uitdaging zal liggen in het overtuigen van uw zoon van het nut van behandeling. Een intelligente therapeut kan daarbij geen kwaad, uiteraard.