Ik word soms zonder reden angstig, kan dit een puur lichamelijke oorzaak hebben?

Dat heeft een benaming, ik weet niet meer hoe het heet maar het gaat erom dat je heel erg onbewust een bepaalde plaats of situatie koppelt aan iets waar je je in het verleden angstig hebt gevoeld. Mijn man had vroeger bevoorbeeld last van hyperventilatie wanneer hij in de kerk zat. Dit bij een mooie gebeurtenis zoals het doopsel van onze dochter. Onbegrijpelijk vond ik dit op dat moment. Maar omdat hij jaren ervoor zijn broer heeft moeten afgeven en de begrafenis en alles erond als traumatisch ervaarde krijgt hij tot op heden nog steeds paniekaanvallen in een kerk. Misschien heeft het te maken met een bepaalde gebeurtenis die je onbewust oproept op een bepaald moment ?

De mogelijke oorzaken die jezelf al aangeeft zouden inderdaad de oorzaak kunnen zijn
maar het kan ook heel goed dat je teveel spanning hebt opgebouwd door allerlei oorzaken en dat die spanning nu een uitweg zoekt waardoor die angst ontstaat.
Ik weet niet of je reis naar Zuid-Amerika recent geweest is maar het zou kunnen zijn dat die reis je zoveel spanning heeft opgeleverd, onbewust misschien, dat die spanning nu tot uiting komt in die angst.

Onbewust moet ik denken aan wat er met Kris en Lissane is gebeurd misschien een onbewuste trigger voor je ?
Als ik je verhaal zo lees dan ben je behoorlijk verstandelijk (in je hoofd) bezig
wellicht ga je al je hele leven op die manier met zaken om ? wat nogal mannelijk is

Je zelf gekozen bijnaam doet me er al aan denken, een koel persoon of iemand die dat van zichzelf vindt "noorderling" en dat ook voorleeft

Ben je misschien toch iets tegen gekomen dat eigenlijk te eng was ?
praat je er misschien te luchtig over ?

en sta je daar wat alleen in omdat je daar teveel op die manier over hebt gesproken ?
en iedereen dat accepteert ? terwijl het nog op je tong ligt ?
om andere redenen dan je denkt ?
ik denk dat er nog niet zoveel loos is, ik stel misschien domme vragen
maar hopelijk helpen die om het eens van een ander kant te bekijken

ik ken je natuurlijk niet maar dit lees ik tussen de regels door en laat ik daar maar voor gaan.

Dus als het niet echt te erg wordt, dan zou ik me nog geen zorgen maken
maar hopelijk helpen deze domme vragen en antwoorden.

tja en een lichamelijke oorzaak? alles kan maar denk dat het toch een kleine rol is
tenzij je zwanger bent of zo ;)

Een bepaalde tak in de medische wetenschap wijdt een aantal psychische aandoeningen aan een tekort aan één of ander stof in je bloed. De vraag is hierbij vaak : wat is de kip en wat is het ei. Komt de emotie door het ontbreken van deze stof of neemt je lichaam door je emotie bepaalde stoffen minder op. Hoe dan ook... lichaam en geest zijn nauw met elkaar verbonden. Je kan niet aan het één denken zonder ook aan het andere te denken.
In onze cultuur wordt het vaak als negatief beschouwt als er iets aan de hand is met de geest. Voel je je om één of andere reden minder goed/sterk, dan wordt dit op één lijn gezet met "je bent zwak". Alsof niet iedereen af en toe "zwak" is. De prijs die hiervoor betaald wordt is hoog : mensen onderdrukken hun gevoelens (desnoods met alcohol of pillen) om toch maar niet te voelen wat er met hen aan de hand is en naar de buitenwereld (en zichzelf) de schijn op te houden. Uit je beschrijving ("ik ben rationeel" "ik schaamde me tegenover mijn vrienden" enz...) durf ik te veronderstellen dat dit ook bij jou in mindere of meerdere speelt. Je veroordeelt jezelf (volgens mij) omdat je in je ogen een looser bent als je niet de hele tijd sterk en krachtig in het leven staat. Of doordat je onbewust bang bent dat bepaalde dingen, die je vakkundig wegdrukte, terug naar boven komen.
Maar als ik lees hoe je angstgevoelens evolueren, zit je in alarmfase rood. Als je je angstgevoelens blijvend gaat wegdrukken, zullen ze met vrij grote waarschijnlijkheid nog meer toenemen. En hier is het met de geest niet veel anders dan met het lichaam. Stel dat je een tenniselleboog hebt en je blijft lustig verder tennissen, dan zou het wel eens kunnen dat je op een dag zover heen bent dat tennissen niet meer lukt. Zo is het ook met geestelijke symptomen, ook deze laten zich niet onbeperkt wegdrukken. Als je wil dat je angstgevoelens verbeteren zal je ze in eerste instantie moeten aanvaarden. In tweede instantie kan je nagaan van waar deze gevoelens komen : misschien iets onverwerkts uit je kindertijd, misschien iets van een latere periode. Iets waardoor je onbewust besloten hebt om "altijd sterk te zijn", als een soort overlevingsstrategie. Of misschien heb je thuis geleerd dat gevoelens "niet horen".
Het is meestal niet zo eenvoudig om dit te doorbreken. Ik zou je adviseren om zo snel mogelijk deskundige hulp te zoeken, zodat je datgene wat je angst veroorzaakt kan ontdekken en stap voor stap loslaten.

Angst is een emotie. Net als blij, boos en verdrietig. Angst is dus een normale beleving van mensen en dieren. Ook al is het soms een nare en ongemakkelijke beleving.

Je hersenen maken voor het creëren van het angstgevoel inderdaad gebruik van hormonen en andere stofjes. Maar geen enkele daarvan is op zich verkeerd. Als je veel angstig bent, kan dat in de balans, in de verhouding hormonen en andere stofjes zitten. Als je er langdurig last van hebt, helpen medicijnen.

Soms lijkt angst inderdaad nergens door veroorzaakt te zijn. Je hebt dan geen enkele herinnering die de angst verklaart. Sommige drugs brengen bijvoorbeeld tijdelijke angstgevoelens teweeg. Dat zou je dan puur chemisch kunnen noemen. Ook heb je vast en zeker beangstigende dingen beleefd die je je niet herinnert. Bijvoorbeeld toen je een klein kind was. Of misschien toen je buiten bewustzijn was. Je lichaam slaat zulke angsten op als traumatische ervaring, maar je kunt ze niet herinneren. En dan zijn er nog de angsten die erin geslopen zijn gedurende je leven. En die je niet als gebeurtenis herkent. Bijvoorbeeld door een dominante partner of ouders.

Toegevoegd na 8 minuten:
En vooral: Je hoeft je niet te schamen. Het kan iedereen zomaar gebeuren. Ik herken het in ieder geval heel goed.

Een psychotherapeut of een lichaamsgericht therapeut kunnen je helpen, als je daar behoefte aan zou hebben. De een zal meer gaan praten, de ander richt zich op je lichamelijke beleving.