Is "ouderverstoting" een geestelijke aandoening?

waarom moet dat een geestelijke aandoening zijn misschien is er iets gebeurt waardoor ze je vriend niet meer wil zien.

dit is geen reactie op mijn vraag, maar een veronderstelling. ik stel de vraag los van de gegeven situatie.

Hoe je het zelf ook wil bekijken het is geen geestelijke aandoening.

@liveisgreat, hoe erg en verdrietig het ook is voor je vriend, maar hij is niet het slachtoffer. Je vriend is de grote verliezer, maar het slachtoffer is zijn kind.

Als je een kind maar lang genoeg met onzin opvoedt, gelooft het alles. Dat is erg sneu.

JoanDarc : dat beseft hij ook wel hoor... al doet het hem wel pijn dat uitgerekend de "liefde van zijn leven" (zijn ex) dit hem aandoet. zonder aanwijsbare reden, eerst ging alles prima en dan plots boem gedaan.
Soit, zoals gezegd, ik wilde hier niet vragen over het concrete geval omdat het geen zin meer heeft nu het kind bijna meerderjarig is. jammer dat de advocaat dat niet wist of opgezocht heeft, maar tja, niks meer aan te doen....
Erg voor moeder, vader en idd vooral voor het kind. Al weet ik niet of een kind dat vroeg of laat beseft, ik bedoel dat het weet dat het "slachtoffer" is van dit fenomeen. Als ik het antwoord op mijn vorige vraag lees, blijkt het niet zo te zijn, zelfs al is het tegendeel onomstotelijk bewezen. Jammer dat er niet meer over verschijnt in de courante literatuur....

@liveisgreat, veel slachtoffers beseffen wel degelijk dat zij gemanipuleerd zijn en ontwikkelen een trauma. Dat blijkt wel uit mijn antwoord op je vorige vraag. Zij gaan tussen hun dertigste en vijfenveertigstlevensjaar vaak in therapie, lijden aan verlies van identiteit, aan grote onzekerheid en onevenwichtigheid, en hebben moeite met het inschatten van de sociale werkelijkheid. Ouderverstoting is een ernstige vorm van psychische kindermishandeling die zich uitstrekt over vele jaren.
(Aldus Peter Hoefnagels Zie bron in mijn antwoord op je vorige vraag) Je stelde een goede vraag. Het werk van wijlen Prof. Hoefnagels moet voortgezet worden. Er moet veel meer aandacht besteed worden aan deze vorm van indoctrinatie.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Peter_Hoefnagels

Het personen- en familierecht onderscheidt zich van andere delen van het recht met name door een grote mate van beslotenheid. Openbaarheid van uitspraken is de facto niet van toepassing in het familierecht. Een advocaat die niet gespecialiseerd is in Familierecht zal dan ook van veel belangrijke facetten niet op de hoogte kunnen zijn.

bedankt, superantwoord. ja het is absoluut noodzakelijk dat het werk van Hoefnagels wordt verder gezet! jammer dat ik het zelf niet vroeger geweten heb, dan had ik mijn vriend een tip kunnen geven ivm zijn rechtszaak. vooral als ik lees dat het hier in België zelfs bijna uitgedraaid is op een voorstel om het op te nemen in de strafwet, dus het moet toch serieus genomen worden blijkbaar in het beleid.
Nu is het natuurlijk ook niet zo dat de verstotende ouder sowieso de boosdoener is, vaak zijn dingen veel complexer. Er zijn wschl. dingen gebeurd, er is niet gepraat kunnen worden enz... Allemaal factoren die gemaakt hebben dat er geen rustige scheiding kon gebeuren. Veel weet ik er ook niet van, en ik hoor natuurlijk maar één klokje ....
Maar mijn vriend was eraan toe om zijn dochter te verstoten, onterven etc. omdat zij hem niet "wilde zien" en ik ben blij dat ik door hem nu over dit fenomeen te hebben verteld toch kan laten zien dat het kind eigenlijk hét slachtoffer is en eerder zijn liefde nodig heeft dan afwijzing. Natuurlijk zit de kwaadheid heel diep, en heeft dit allemaal heel veel pijn gedaan, dus hij moet maar zien wat hij er verder mee doet, maar ik hoop toch dat ik hem alleszins in zijn geest zijn dochter "teruggegeven" heb : het is niet uit slechtheid dat ze hem niet wil zien maar wel omdat ze zo gemanipuleerd werd. Door een moeder die ook niet anders kon door haar eigen pijn. En zo zou het meer bekend maken van dit fenomeen waarschijnlijk ook voor veel ouders die te maken krijgen met "verstoting" door hun (ex) partner en later door het kind zelf de ogen kunnen openen. En meer begrip kunnen teweeg brengen, vooral voor het kind.
al denk ik dat hier ook werk is voor gerechtspsychiaters . Die alleszins in deze zaak een grote rol speelden maar hun nek niet durfden uitsteken om één of andere reden (is me ook niet zo duidelijk). Wel bv. zegden dat het kind uit de invloed van de verstotende ouder moest genomen worden. ze is dus verplicht op internaat geplaatst. maar dan was ze al 16 en de potten al gebroken. een psych die het fenomeen kent had het wellicht anders aangepakt....