Kan een conversiestoornis / psychosomatische stoornis chronisch van aard worden? worden?

Ja, dat kan.

Bij een conversiestoornis krijgt iemand -soms vrij ernstige- lichamelijke klachten, zoals doofheid of verlamming, zonder dat er een lichamelijke oorzaak gevonden kan worden. Er wordt dan aangenomen dat stress of andere psychische problemen de oorzaak zijn van de lichamelijke klachten. Zie bijvoorbeeld: http://www.conversiestoornis.nl/informatie.php

Dus: Er is geen rechtstreeks bewijs dat de lichamelijke klachten worden veroorzaakt door de psychische problemen. Het is alleen het meest aannemelijk, gegeven dat er geen lichamelijke oorzaak is gevonden. Maar dit kan ook betekenen dat de lichamelijke oorzaak niet op te sporen is met de middelen die de medische wetenschap tot nu toe heeft, of dat artsen het over het hoofd hebben gezien.

Therapie kan misschien helpen om de onderliggende psychische problemen op te lossen. Maar therapie geeft -nooit- een garantie dat psychische problemen worden opgelost. Er is een kans, maar geen zekerheid. Dit verschilt sterk per cliënt en zijn/haar omstandigheden.

Ook als de onderliggende psychische problemen wel worden opgelost, kunnen de lichamelijke klachten blijven bestaan. Dit komt doordat het niet zeker is dat de lichamelijke klachten werden veroorzaakt door de psychische problemen.

Al met al kan een conversiestoornis dus zeker chronisch worden, ook na therapie.

Ja, alles kan chronisch worden in principe ook psychosomatische klachten.

Chronisch betekent echter niet dat je er nooit meer vanaf komt, het is voornamelijk dat klachten een langere periode blijven bestaan.

Meestal leer je door therapie, waarom je lichaam het nodig vindt om jou iets duidelijk te maken door middel van fysieke klachten. De dingen (verdriet/angst/boosheid wat dan ook) liggen meestal niet in je bewustzijn: je wilt ze zelf niet erkennen. Het positieve van het hele verhaal is dat je deze gevoelens toch uit, ook al zijn lichamelijke klachten natuurlijk niet prettig. Je geest blijft maar op de (dichte) deur kloppen van je bewustzijn met de klachten, totdat je inziet wat er aan de gang is en welke gevoelens of gebeurtenissen je moet erkennen.

Vaak is dit het geval bij mensen die niet goed hun grenzen kunnen voelen. Het kan dan ook heel heilzaam zijn door het contact met je lichaam eerst te gaan herstellen en meer te gaan voelen in plaats van denken. Dit klinkt heel zweverig, maar dat is het niet. Dit kan je (ook doen door therapie), maar ook bijvoorbeeld door yoga , mindfulness of haptonomie. Zo leer je weer aan te voelen wat voor jou goedvoelt en hoe je je grenzen respecteert. Soms kom je er ook achter dat je verdriet (oid) ergens in je lichaam hebt vast gestopt en dat kan zich weer uiten in pijn bijvoorbeeld.

Zo leer je meer onderscheid te maken door wat je daadwerkelijk voelt en wat je denkt dat je voelt. Soms moet je een beetje out of the box denken als het gaat om psychische klachten.