Hoe ga je om met iemand die een herbeleving heeft?

Dat is voor ieder persoon verschillend en dan afhankelijk of het een man of een vrouw is en ook of jij een hulpverlener bent of een naastbetrokkene.
Een man trekt zich meestal liever terug, terwijl een vrouw graag een arm om haar heen wil. Je gaat door een flashback heen als je PTSS hebt. Het is niet slechts een herinnering. maar je maakt alles opnieuw mee, met alle heftige emoties vandien.
Als ik vanuit mij persoonlijk spreek, zeg ik: ik wil eerst even uit kunnen huilen, daarna is het beter dat ik afleiding zoek, in die mate dat ik geen kans krijg eraan te denken, omdat ik te druk bezig ben met iets. Wat dat is is voor iedereen persoonlijk. Het zijn doorgaans de dingen die je blij maken, en das voor iedereen anders.
Er os ook speciale therapie voor. EMDR bijvoorbeeld. Verder is het een aanrader nog even verder te kijken in het archief van GV bijvoorbeeld. hier staan ook nog andere opties in die heel waardevol zijn.
Loop in ieder geval niet weg. De emoties kunnen langdurig heel heftig zijn en dat maakt dat dat veel mensen afschrikt. Je kunt er vrijwel zeker vanuit gaan dat iemand met PTSS om die reden al zeer veel mensen (meer dan normaal) heeft zien komen en gaan omdat mensen die emoties van hem niet konden handelen.
Change the channel is een goed medicijn. Eerst de emoties toelaten, die huilbui of welke andere emotie op dat vlak dan ook, moet eruit. Daarna iets gaan doen waar hij/zij echt van opknapt. Voor mij is dat bijvoorbeeld een leuke film kijken of gaan zingen met mp4 op of met gitaar. Ik zit daar dan helemaal in en kom dan uit de situatie.

Sterkte en veel succes!

Het omgaan met iemand met PTSS tijdens een herbeleving is persoonsgebonden. Jouw kennis wil kennelijk niet gestoord worden (reageert niet) en waarschijnlijk zit hij op dat moment zo vast in de herbeleving, dat hij je inderdaad niet hoort/voelt.
Het enige dat je dan kunt doen is wachten tot hij weer in het hier en nu is.
Het ligt aan zijn reacties erna hoe je kunt reageren en daar schrijf je niks over.
Meestal is het prettig als er aandachtig geluisterd wordt, als de emoties er mogen zijn, als de persoon zeer serieus genomen wordt en er niet oppervlakkige dingen gezegd worden als "het komt allemaal wel weer goed" of zo, hoe goed bedoeld dat ook is.
Ik hoop, dat je kennis goede psychologische begeleiding krijgt.
Zoals Forallweknow al schreef: een goede therapie om te proberen is EMDR.
http://www.emdr.nl
Met deze therapie leer je o.a. afstand te nemen (middels een proces in de hersenen) van de gebeurtenis(sen)/trauma's en jezelf. Je leert er op een afstand naar te kijken, als een soort van buitenstaander, zodat het je niet meer zo heftig raakt.
Mindfulness, mits gegeven door een deskundige (psycholoog) is vaak ook helpend.