Depressief, maakt naar de huisarts gaan echt veel verschil?

Ja dat kan echt verschil uitmaken, al was het alleen maar dat je er met iemand over kan praten die jou kan adviseren hoe verder te gaan. Juist omdat het in de familie zit moet je er niet langer mee blijven lopen maar actie ondernemen.

Hoe je het aan je moeder moet vertellen? Tja, gewoon zeggen is gewoon het beste, er is geen 'beste manier'. Vraag haar of ze even tijd heeft voor een gesprek, vertel hoe je je voelt en vraag haar ook om advies.

Je hoeft je nergens voor te schamen. Depressies kunnen het gevolg zijn van een tekort aan een speciale stof in je hersenen. Dat is dus gewoon een lichamelijk gebrek. Met een speciale medicijn kan dat stofje worden aangevuld. Als het in de familie voorkomt is het jammer dat jij het geërfd hebt, maar dat kan je dus niet helpen.
Overleg met je huisarts en vermeldt dat je moeder het ook heeft, misschien in het geheim meerdere mensen in de familie. Nooit genoemd uit schaamte. Je ziet hoe jammer dat is als mensen het niet durven zeggen.
Je huisarts kan je hierbij helpen, of door een simpel medicijn, of door je de richting te wijzen waar je door de verzekering betaalde hulp kunt krijgen.
SCHAAM JE NIET, dat doe je ook niet voor suikerziekte of een gebroken been en eigenlijk is het net zo iets.
Ik wens je het allerbeste.

Een depressie is een ernstige aandoening, die mogelijk dodelijk is (ooit gehoord van een dolgelukkig persoon die suïcide pleegde?). Neem je ziekte serieus en ga onmiddellijk naar een arts. Je huisarts is normaal gesproken de eerste om te raadplegen, omdat die je kan verwijzen naar gespecialiseerde hulp. Wees wel kritisch en zoek hulp die bij jou past (en niet die 'iedereen' neemt). Wachten tot je je niet vervelend voelt over de gang naar je huisarts is niet verstandig, je bent namelijk ziek op een manier die niet snel zal maken dat je je senang voelt over zo'n stap.

Ja en Nee,
Mogelijk dat veel mensen hier vraag tekens bij gaan zetten en ik zal daarom mijn antwoord toelichten.

Ja:
Het is wel belangrijk dat je naar je Huis Arts gaat, zoals hier boven al genoemd is, dat die je kan door verwezen. hij zal jou klacht serieus hebben te nemen, daarom is het ook belangrijk dat je aan hebt geven dat je een moeder hebt die medicatie neemt voor haar depressies.
Als jullie de zelfde arts hebben zouden de gegeven bekent moten zijn, en zo niet kunnen deze geraadpleegd worden met toestemming van je moeder.

Voor wat betreft je moeder neem idd een moment waar op jij ziet dat zij zich het beste voelt, en als er nog een vader is, doe dit dan samen met allebei je ouders om aan een tafel te gaan zitten.

En een slecht nieuws bericht kan je beter direct zeggen, ze zullen hier op een zichtbare reactie geven... ze hebben dit wel even te laten bezingen..., je kan soms op dat moment even een time out van een paar seconden nemen voor jezelf en voor hun om dan weer een reactie te geven of een antwoord.

Nee,
Je Huis arts kan je niet direct helpen enkel dat hij mogelijk wat medicatie gaat voor schrijven om je in een betere gemoedstoestand te krijgen.

Het beste wat je kan doen is op zoek te gaan naar een specialist die jou en je moeder kan helpen om uit deze depressiviteit te komen, een onder steunende en in balans zijnde omgeving is erg belangrijk, om jou en je moeder te helpen, en het zou ook goed zijn mits ter spraken is van een vader om deze inzichten mee te laten geven hoe depressiviteit werkt en waar het vandaan komt.

Met de overtuiging het zit in de familie, en dit bedoeling op een respect volle manier, is een overtuiging die jullie beide in de depressiviteit zal houden, en wat ik van jou begrepen heb is dat je graag een normaal leven wilt hebben zonder depressiviteit en medicatie.

Tip.
Laat ook even naar je bloed kijken welke te korten of overtollige er in zitten.
Extra vitamine kan ook veel doen, je hebt alleen te weten welke je wel en niet nodig hebt.
En laten de specialisten ook vragen wat er in het verleden heeft afgespeeld van je moeder of daarvoor hierin kan mogelijk de oplossing zitten omdat er mogelijk zeer extreme emotionele gebeurtenissen heeft plaats gevonden.

Veel succes.

1 Waarschijnlijk wordt je dan doorverwezen naar een ggz instelling of een vrij gevestigde psycholoog / psychiater waar ze vaak therapie combineren met medicijnen. Lijkt me zeer zinnig.Sommige huisartsen schrijven soms zelf anti depresiva voor en dan zonder ondersteuning d.m.v. gesprekken en controle op de werking van de medicijnen en dat lijkt me minder zinnig en bovendien ook gevaarlijk. Om een lang verhaal kort te maken, naar je huisarts gaan is een goede stap succes.
Excuus dat ik mijn antwoord eerst verkeerd had gezet (bij reactie).

Het is zeker goed om hier iets mee te doen, maar dat geef je zelf ook al aan. Een onderzoek naar tekorten aan bepaalde stoffen is aan te raden, maar dan wel via een alternatief therapeut, het 'gewone' bloedonderzoek heeft andere normen waardoor er niks mis lijkt te zijn, maar vaak wel is! Je hebt al goed ervaring met alternatieve therapie en er is natuurlijk veel meer mogelijk, ook bij depressies. Er zijn therapieën die wel deels vergoed worden, maar zoek wel een erkend therapeut en informeer naar vergoeding. Het nadeel van huisarts/ggz is dat je bijna altijd chemische pillen krijgt die je klachten lijken op te lossen, maar ze onderdrukken het juist. Daarnaast veel bijwerkingen en die kunnen zo erg zijn dat het levenslang is, ook als je stopt met de medicijnen. Je verandert vaak veel omdat emoties onderdrukt worden, maar die dingen zie je waarschijnlijk ook bij je moeder. Je bent nog jong, je kunt nog veel keuzes maken, maar kies wat voor jou goed voelt. Misschien staat je huisarts wél open voor alternatieven en heeft hij een goede tip. Toitoi en geef jezelf het cadeau om hieraan te werken. (kijk ook eens op HSP, misschien ook herkenning)

Het is echt van belang dat je hiermee naar de huisarts gaat. Zoals eerder al gezegd zal deze niet meer kunnen doen dan antidepressiva (of andere medicatie) voorschrijven en dit monitoren.
Daarnaast zal deze je hoe dan ook door verwijzen naar een psycholoog. De kans is groot dat je huisarts je al een psycholoog aan raad waar hij/zij goede ervaringen mee heeft. Neem dit advies aan. Over het algemeen zal je naar huis gestuurd worden met een advies voor een eerstelijns psycholoog, maar omdat het (zoals je zelf aangeeft) in de familie zit kan het ook zijn dat je naar de tweede lijn wordt doorverwezen en dat je daar wat meer steun aan hebt.
Als je een afspraak met je huisarts plant, is mijn advies wel, maak een dubbele afspraak zodat je rustig de tijd hebt om je verhaal te doen. Een consult duurt maar 10 minuten, zeker bij psychische klachten is dit erg kort.

Wat je ook aan je huisarts kunt vragen is of hij/zij eventueel je Vitamine D3 wil laten prikken. In nederland hebben we snel een tekort hieraan in ons lichaam en dit kan ook van invloed zijn op je stemming.

Ik snap je angst om dit aan je moeder te vertellen. Als je hierover teveel twijfelt zou ik hier nog even mee wachten. Je huisarts mag het niet zonder jou toestemming aan je moeder (of iemand anders) vertellen.
Het vertellen aan je moeder kun je altijd doen op een tijdstip dat het jou goed uit komt en dat het goed voelt.
Doe het niet eerder en niet later.


Succes!