Heb psychische klachten en grote kinderwens, hoe zit het inelkaar? (Uitleg)
Ik heb ADD met ernstige Borderline trekken en heb PTSS en trekken van ASS. Ik automutileerde tot Februari 2012 en heb eind Augustus van dit jaar voor de 3de keer dit jaar overdosis genomen. 1 Juli dit jaar was de 1ste keer na een dikke 9 maanden, weer een overdosis. Ik hoop dat het nu niet meer gebeurd, want heb een hele grote kinderwens en nu heb ik gehoord, dat je minimaal 2 jaar, stabiel moet zijn, om allerlei testen te ondergaan, voordat je in aanmerking komt, voor een spermadonor! Wat is hiervan waar en hoe zien die testen eruit en gaan die testen in z'n werk? Ik heb enorme bindingsangst en daarom wil/ kan ik geen vriend hebben en moet het dus via een spermadonor!
1.3K
1.3K keer bekeken
Amadea
11 jaar geleden
Als bindingsangst verhindert om een vriend te hebben is diezelfde angst dan niet ook een belemmering om een kind te hebben? Als jij het voor jezelf al zo moeilijk hebt, hoe wil je dan nog de zorg voor een kind erbij nemen?
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Denk je wel verder dan " ik wil een kind"
Hou je er rekening dat jij minimaal 18 jaar moet zorgen voor dat kind. En dat als jij psychisch niet helemaal lekker in je vel zit. Je daarmee het kind verschrikkelijk belast. En wil je dat je kind aandoen?
Soms is de moeilijkste beslissing de juiste.
Hou je er rekening dat jij minimaal 18 jaar moet zorgen voor dat kind. En dat als jij psychisch niet helemaal lekker in je vel zit. Je daarmee het kind verschrikkelijk belast. En wil je dat je kind aandoen?
Soms is de moeilijkste beslissing de juiste.
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Geen partner en wel een kind.... dan moet je wel heel stabiel zijn. Ik ken genoeg mensen die zonder partner een kind opvoeden en dat is ontzettend zwaar. Veel mensen zonder psychische problemen hebben het er al moeilijk mee.
burgos
11 jaar geleden
Zou m,n kinderwens nog maar even in de ijskast zetten.
Onverantwoordelijk,krijg eerst je eigen leven maar eens op de rails.
Onverantwoordelijk,krijg eerst je eigen leven maar eens op de rails.
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Neem een hond of een ander dier dat nogal wat aandacht vraagt, en kijk of het je lukt daar liefdevol, regelmatig en consequent mee om te gaan. Misschien biedt die liefde jou wel een hoop vreugde en stabiliteit.
Een kind - ik zou het niet doen als ik jou was. Levensgevaarlijk voor jullie allebei. Je hebt geen flauw idee wat er allemaal komt kijken bij het grootbrengen van een kind. Dat is je niet kwalijk te nemen, dat weet niemand die geen kind heeft. Alleen bij jou is de situatie erg ongunstig voor een kind en voor jezelf. Je vindt je eigen leven en lichaam blijkbaar niet de moeite waard om goed voor te zorgen. Dat komt doordat je psychisch ziek en instabiel bent. Dat is je absoluut niet kwalijk te nemen, maar het betekent niet dat je geen verantwoordelijkheid voor jezelf hoort te nemen. Het is van levensbelang dat je gezond wordt. In de eerste plaats voor jezelf.
Als je je kinderliefde een plaats in je leven wilt geven kun je misschien een leuk kind in je omgeving zoeken - van een zus of broer of buur - om gezellige dingen mee te ondernemen. Ga naar de speeltuin of de bioscoop en maak samen lol.
Probeer je eigen-kind-kinderwens van je af te zetten. Dat is echt geen goed idee.
Een kind - ik zou het niet doen als ik jou was. Levensgevaarlijk voor jullie allebei. Je hebt geen flauw idee wat er allemaal komt kijken bij het grootbrengen van een kind. Dat is je niet kwalijk te nemen, dat weet niemand die geen kind heeft. Alleen bij jou is de situatie erg ongunstig voor een kind en voor jezelf. Je vindt je eigen leven en lichaam blijkbaar niet de moeite waard om goed voor te zorgen. Dat komt doordat je psychisch ziek en instabiel bent. Dat is je absoluut niet kwalijk te nemen, maar het betekent niet dat je geen verantwoordelijkheid voor jezelf hoort te nemen. Het is van levensbelang dat je gezond wordt. In de eerste plaats voor jezelf.
Als je je kinderliefde een plaats in je leven wilt geven kun je misschien een leuk kind in je omgeving zoeken - van een zus of broer of buur - om gezellige dingen mee te ondernemen. Ga naar de speeltuin of de bioscoop en maak samen lol.
Probeer je eigen-kind-kinderwens van je af te zetten. Dat is echt geen goed idee.
liveisgreat
11 jaar geleden
als ik je verhaal lees ben ik eigenlijk wat geschokt, en dat wil al wat zeggen (ik ben veel gewend). mijn lieve kind, wat moet jij een diep letsel hebben opgelopen om op die manier met jezelf om te gaan. het lijkt wel alsof je wanhopig op zoek bent naar een "ik", een invulling van jezelf. Jezelf snijden is bv. een manier om via zelfkastijding de grenzen tussen jezelf en je omgeving te markeren. En met al die letterwoorden die één of andere stoornis aangeven en momenteel zo weelderig om je hoofd gegooid worden lijkt het wel alsof je abnormaal bent als je dat allemaal met een dikke korrel zout neemt. Om maar te zeggen : je bent "horselover" of Mathilde of Gerard, maar je bent geen ADD, ADHD, ASS of gelijk wat voor een syndroom. Of anders gezegd : je kan wel bepaalde dingen hébben maar daarom val je er als persoon niet mee samen. Punt is dan ook om op zoek te gaan naar degene die achter de gesneden huid en achter de syndromen zit. Degene waar jij je voor wegstopt, degene die je zelfs op een bepaald moment hebt willen vernietigen.
Ik denk dat jij jezelf op heel diep en onbewust niveau helemaal afkeurt. Waarschijnlijk heb je in je leven ook al heel wat afkeuring en "verlating" geslikt. De dingen die je hierboven leest heb je waarschijnlijk nog al wel gehoord en hoe goed bedoel en begrijpelijk ook, dit geeft je opnieuw een domper in je zelfliefde.
Maar hoe dan ook : een kind is écht wel een zwaar engagement, en net als de mensen hierboven denk ik dat het nu nog niet het juiste moment is om eraan te beginnen. Maar de start om dat te veranderen is niet om jezelf opnieuw te veroordelen, maar wel om jezelf op heel diep niveau terug te vinden.
Ik denk dat jij jezelf op heel diep en onbewust niveau helemaal afkeurt. Waarschijnlijk heb je in je leven ook al heel wat afkeuring en "verlating" geslikt. De dingen die je hierboven leest heb je waarschijnlijk nog al wel gehoord en hoe goed bedoel en begrijpelijk ook, dit geeft je opnieuw een domper in je zelfliefde.
Maar hoe dan ook : een kind is écht wel een zwaar engagement, en net als de mensen hierboven denk ik dat het nu nog niet het juiste moment is om eraan te beginnen. Maar de start om dat te veranderen is niet om jezelf opnieuw te veroordelen, maar wel om jezelf op heel diep niveau terug te vinden.
liveisgreat
11 jaar geleden
Het gaat, zoals ook Amadea in haar reactie aangeeft, hierbij zeker ook om het aspect "binding". Ik zou denken : begin met binding te zoeken met jezelf. Wat je ook doet of bent, verslaafd, suïcidaal, lijder aan 400 syndromen.... het is belangrijk om er niet (meer) van weg te vluchten. Laat iemand je (professioneel) begeleiden. Breng eventueel een tijd door in een gedisciplineerde woongemeenschap waar je aan je ik-vorming kan werken.
Bekijk het zo : het is niet omdat het (dus ook volgens mij) nu niet het beste ogenblik is om aan een kind te beginnen, dat je je kinderwens helemaal in de schuif moet steken. Zie het als een doel dat je kan bereiken als je nu helemaal voor jezelf kiest en een weg hebt afgelegd.
Op dat moment zal jij een moeder zijn die weet wat het is om niet 100% bemind te worden. Een moeder die erin geslaagd is om uit een dal te kruipen en zichzelf terug te vinden. Een moeder die geleerd heeft om zichzelf te waarderen zoals ze is.
En je zal dus heel bewust kunnen kiezen om het bij je kindje helemaal anders aan te pakken, en het een warm nest te bieden.
Bekijk het zo : het is niet omdat het (dus ook volgens mij) nu niet het beste ogenblik is om aan een kind te beginnen, dat je je kinderwens helemaal in de schuif moet steken. Zie het als een doel dat je kan bereiken als je nu helemaal voor jezelf kiest en een weg hebt afgelegd.
Op dat moment zal jij een moeder zijn die weet wat het is om niet 100% bemind te worden. Een moeder die erin geslaagd is om uit een dal te kruipen en zichzelf terug te vinden. Een moeder die geleerd heeft om zichzelf te waarderen zoals ze is.
En je zal dus heel bewust kunnen kiezen om het bij je kindje helemaal anders aan te pakken, en het een warm nest te bieden.
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Met bindingsangst moet je niet 'zomaar' aan een kind beginnen, ook met een kind moet je je binden, en is het niet zo dat als het uit jou geboren is dat er vanzelf wel is.
Binding is enorm moeilijk, zeker gezien jouw hele verhaal. Wat ik niet snap: je hebt een enorme kinderwens, maar hebt vrij kort geleden nog een suicide poging gedaan en je 'hoopt' dat dit niet weer gebeurd. Alleen jij hebt in de hand of dit weer zal gebeuren. Als je een kind wil, moet je eerst gaan kiezen voor het leven, jouw echt leven. Dat klinkt niet als een stabiel verhaal om aan kinderen te beginnen. Wat als je een kindje hebt en je maakt er toch een einde aan, heeft het kind geen moeder meer, maar ook geen vader omdat jij voor een donor kiest.
Binding is enorm moeilijk, zeker gezien jouw hele verhaal. Wat ik niet snap: je hebt een enorme kinderwens, maar hebt vrij kort geleden nog een suicide poging gedaan en je 'hoopt' dat dit niet weer gebeurd. Alleen jij hebt in de hand of dit weer zal gebeuren. Als je een kind wil, moet je eerst gaan kiezen voor het leven, jouw echt leven. Dat klinkt niet als een stabiel verhaal om aan kinderen te beginnen. Wat als je een kindje hebt en je maakt er toch een einde aan, heeft het kind geen moeder meer, maar ook geen vader omdat jij voor een donor kiest.
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Met zoveel problemen zou ik niet eens aanbevelen om een huisdier te nemen, ook dat kan je dan een behoorlijke schade aanbrengen, sowieso gesstelijk en gedrag, en misschien zelfs fysiek. Dat kan je ene huisider echt niet aandoen. Eerst jezelf helemaal op orde, en dan verder kijken. Maar zeker geen huisider als je er zo slecht aan toe bent (met alle respect hoor)...
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.