Waarom vertellen mensen 'stoere' verhalen?

Question

Mensen in mijn directe omgeving, met name collega's, vertellen ontzettend vaak 'stoere' verhalen. De een heeft het nog erger mee gemaakt dan de ander, dit gaat gepaard met zeer luid praten en niet naar elkaar luisteren. De een praat nog harder dan de ander, om te overtreffen en uiteindelijk het woord te krijgen.

Een gebrek aan respect, ja. Vragen om aandacht, ja. Maar waar komt dit gedrag vandaan?

liveisgreat · Accepted Answer

Stoere verhalen vertellen kan een teken zijn dat je denkt dat je met je "gewone" verhalen niet waardevol genoeg bent als mens. Dus dat je iets bijzonders moet zijn, presteren, weten, kennen enzovoort vooraleer je liefde kan krijgen van je omgeving en... van jezelf.  Het tekort aan respect is dan ook vooral een tekort aan zelfrespect. Vaak zie je dit "stoere verhalen"-gedrag bij mensen die om de één of andere reden gefrustreerd zijn over hun plaats op de maatschappelijke ladder. Alsof daar je waarde als mens aan zou vasthangen.
Verder : als je weinig eigenliefde hebt, heb je de liefde van je omgeving heel erg nodig. Daar gaat alle "aandacht vragen" over, ongeacht of je dit doet door uitdagende kledij, een te luide motorfiets, een sjieke cabrio, pochen met wat je allemaal weet/kent/hebt enz...
Ook storend gedrag is eigenlijk een luide roep om liefde. Daarom werkt het ook niet om mensen die storend gedrag vertonen verder uit te stoten of te verwijten. Dan voelen ze zich nog minder bemind, en dit zal leiden tot nog meer storend gedrag.
Concurrentie (zoals "om ter hardst roepen" of "om ter stoerste verhalen vertellen") is een ultieme graadmeter voor liefde. Want als je liefde nodig hebt uit je omgeving, vind je het vaak belangrijk dat je het gevoel krijgt dat jij de beste, bijzonderste, speciaalste enzovoort bent.  Je gaat je vergelijken met anderen en op basis daarvan je zogeheten waarde bepalen.
Het rare is dat dit allemaal uiteindelijk niet de weg is naar (eigen)liefde. Hiervoor moet je naar binnen gaan, en jezelf aanvaarden helemaal zoals je bent. Het is ook kenmerkend dat mensen meer waardering hebben voor iemand die klein durft zijn en zijn "fouten" durft toegeven, dan voor iemand die pocht en snoeft.  
Verder ergert men zich vaak in gedrag dat jezelf een "spiegel" voorhoudt. Dingen die je van jezelf niet wil zien, zie je dan uitvergroot bij anderen. De kunst is om met liefde, mildheid en zonder oordelen waar te nemen, niet te reageren en te kijken wat het met jou doet. En jezelf onvoorwaardelijk graag te zien.

 · Answer

Ik denk dat iemand zoiets doet uit angst er niet bij te horen, niet voor vol te worden aangezien. Het effect is echter precies het tegenovergestelde, vermoed ik - anderen ergeren zich aan het geleuter of geloven de verhalenverteller niet. Maar een groepje stoerpraters kan het lang volhouden omdat niemand luistert en mensen zoals jij afhaken. Niemand spreekt ze tegen en zo hebben ze een gezellig koninkrijkje van klinkklare nonsens, allemaal voortkomend uit angst.

teusvh · Answer

Ik weet niet of het gebrek aan respect is, wel aan intelligentie. Dit gedrag zie je (mijn waarneming, geen absolute wetenschap) uitsluitend bij domme mensen. Mensen willen graag flink, dapper, doortastend etc. zijn of bijzondere dingen hebben meegemaakt om meer achting van de groep te krijgen. Als je dat niet kunt tonen, vertel het ze dan, is de (onbewuste) gedachte. 
En als je dan eenmaal in zo 'n sfeer zit, begrijp je dat de anderen je verhaal met een korrel zout nemen. Dus moet je het nog wat verder aandikken, want anders imponeer je niet.
Wat daar in dit geval bijkomt is dat de hogere in rang zich niet zomaar laat onderbreken door een lagere in rang. En als je allemaal denkt dat je de hoogste in rang (pikorde) bent of zou willen zijn, dan praat dus iedereen tegelijk, want niemand laat zich interumperen.

Waarom vertellen mensen 'stoere' verhalen?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (2)

Bekijk alle vragen in deze categorieën: