Bestaat er een psychische stoornis die hierop lijkt of deze kenmerken heeft?

In eerste instantie denk ik hierbij niet aan een psychische ziekte. Zoals anderen in reacties ook al aangeven lijkt het meer op een levendige fantasie. Sommige mensen hebben nou eenmaal een levendige fantasie; vaak een teken van een creatief brein. Zeker in de pubertijd komt dit vaak voor; het is dan een middel om problemen te overzien en verschillende op een veilige manier verschillende oplossingen uit te proberen. Zo leert ons brein vanzelf verschillende oplossingsstrategieën.

Natuurlijk kan ook dit (net als zo'n beetje alles in ons leven) te ver gaan, zodat we wel van een "ziekte" zouden gaan spreken. In dit geval zou dat zo zijn op het moment, dat het dagdromen/ fantaseren je dagelijks functioneren gaat belemmeren. Dat is bijvoorbeeld het geval als je de werkelijkheid en je fantasiewereld niet meer van elkaar kan scheiden, of wanneer je hersenen elementen uit je dagdromen toevoegen aan de werkelijkheid.
Ook kan het gebeuren, dat het terugtrekken in je fantasiewereld, op een gegeven moment je enige mogelijkheid is om problemen "op te lossen." Als je problemen hebt dan is je terugtrekken in een fantasiewereld (en verder niets doen) natuurlijk niet een adequate manier om problemen het hoofd te bieden (vandaar de aanhalingstekens). In dat geval gaat het om vermijdingsgedrag. Dat is niet zozeer een psychische ziekte, maar meer een verkeerd aangeleerde en inadequate oplossingsstrategie.

Als ik je verhaal lees, dan heb ik niet de indruk dat er sprake is van een psychisch probleem of vermijdingsgedrag; maar meer om een normale (zij het levendige) fantasie. Zoals gezegd is dat zeker in de pubertijd volkomen normaal en heeft het zelfs een positieve functie. Ik zou er dus niet al te veel zorgen over maken.

Mocht je er toch over twijfelen, of als je het gevoel hebt dat het bij jou toch wat verder gaat, dan zou ik je aanraden eens met je huisarts te gaan praten. Die is ook opgeleid om dit soort problemen te overzien en om je erbij te helpen (mocht dat nodig zijn.)

Het kan zijn dat je de wereld waarin je nu leeft, te ingewikkeld voor je is en dat je daarom in de je dromen je eigen wereld schept ter compensatie.

Ik dagdroom ook en in tijden van drukte of stress doe ik het vaker. Heerlijk! Even ontsnappen. Wat denk je dat al die automobilisten in de file staan te doen, of de mensen die in de trein uit het raam staren?

Bijgaand een link van een eerdere vraag hierover.

Of je een psychische stoornis hebt kan ik nu niet meteen beoordelen, maar ik denk dat je wel waakzaam moet zijn dat je zoiets eventueel aan het ontwikkelen bent.

Hierbij denk ik bijv. aan de ontwijkende persoonlijkheidsstoornis (OPS).
Jouw methode van dagdromen doet wel denken aan een vermijdingsstrategie, wat weer gerelateerd is aan OPS.
Dus het lijkt me goed dat je in de gaten houdt dat je met jouw fantasie niet teveel gaat vermijden, want hiermee los je problemen doorgaans niet op, omdat je ze slechts uit de weg gaat.
Overigens wil ik hiermee niet zeggen dat een stukje fantasie psychisch ongezond is, maar het moet geen algemene methode worden.