Back to frontpage
Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Kan ik bipolair zijn, wat zijn precies de symptonen voor bipolair?

Ik was laatst bij mijn school psychioloog (Ben 17 jaar oud)
En we hadden een tijdje gepraat en ze zei dat ik misschien bipolair kon zijn?
Ik heb inderdaad van die momenten dat ik opeens heel blij of heel verdrietig kan zijn, maar ik denk zelf niet dat ik bipolair ben..
Ik zelf denk het eerder aan de hormonen ligt, ze wilde dat ik een keer naar het ziekenhuis zou moeten gaan daarvoor..
Maar dat doe ik toch liever niet?

Wat zijn precies de symptonen voor bipolair?

Alvast bedankt.

Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
in: Psyche
2.3K
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Cruciale vraag is natuurlijk: heb je er last van? De antwoordgevers hieronder gaan ervan uit dat er iets aan gedaan moet worden, maar je beschrijft niet of je ernstige hinder hebt van deze stemmingswisselingen. Het bestaat in allerlei gradaties, maar vind je het zelf bij jou ernstig genoeg om eraan te gaan dokteren?
Poet
11 jaar geleden
Bipolariteit (=manische depressie) is sterk erfelijk. Een kind heeft 50% kans bipolair te worden als één v/d ouders het heeft. Maar ook als opa/oma het heeft/ had is de kans wat groter dan elders.
Natuurlijk is de vraag of je erg last van hebt of niet maar bipo neemt normaliter wel in ernst toe (tot een bepaald nivo). Bij bipolariteit heb je niet alleen depressie maar ook perioden van manie: je voelt je euforisch, alles gaat goed, alles lukt, je hebt veel minder slaap nodig, je ziet alles 100% helder etc. maar ondertussen vinden mensen om je heen dat je doordraaft / uit contact raakt. Deze manie komt er vaak later bij. Eerst beginnen de depressies en die kunnen weken duren. Maanden zelfs. Een bekende van mij heeft het 8 maanden per jaar (=8 mnd per jaar in opname!). Dan zie je alles somber in, soms t/m zelfmoordgedachten aan toe. De zelftest kunnen zeker zinnig zijn dus die zou ik doen. Maar als je dan nog denkt dat het zo kan zijn dan moet je naar een psychiater (niet: psycholoog). Ik zou dan dus de huisarts voorstellen om je daarheen door te verwijzen. Hij / zij zal dat vast doen nav een zorgelijke score op die tests. Verdere info vind je ook via de site van de vereniging van bipolairen en betrokkenen:
http://www.vmdb.nl/ Bipolaire mensen vinden over het algemeen een zeker evenwicht met medicijnen. Het kan wel een tijd duren voordat dit evenwicht gevonden is. Merk nog op dat ik slechts uit enkele persoonlijke ervaringen put en niet van alle vormen af weet.
Poet
11 jaar geleden
Overigens heb ik niet het gevoel dat je bipo bent omdat het vlgs je schijfsel gaat om momenten en niet om wat langere perioden.

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Antwoorden (6)

De persoon kan het ene moment heel erg uitgelaten zijn (manie), het andere moment heel erg neerslachting (depressie). Wisselende stemmingen worden afgewisseld met periodes waarin het relatief rustig is.
De bipolaire stoornis is een ernstige, chronische ziekte die niet kan worden genezen. Wel kunnen sommige symptomen met medicatie verminderen of verdwijnen en kan een nieuwe episode worden voorkomen.
De bipolaire stoornis wordt ook wel manisch-depressieve stoornis genoemd.
(Lees meer...)
ronron1212
11 jaar geleden
Veel psychiaters gebruiken eerst de zogenaamde zelftests. Zie bijlage. Als uit een zelftest blijkt dat je mogelijk een bipolaire stoornis hebt, raad ik je aan om naar een psychiater te gaan. Daar ga je dan echt testen of je bipolair bent. En als dat zo blijkt te zijn gaan ze eerst met medicatie werken. Dat helpt meestal heel goed. Pas in een latere fase gaan ze eventueel ook de psychologische kant op, gesprekken e.d. om jezelf een betere houding te geven en om beter om te gaan met deze ziekte.
bedenk dat niemand naar de psychiater gaat maar dat het wel de grootste medische beroepgroep is.
(Lees meer...)
Bronnen:
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Bij een bipolaire stoornis ben je het ene moment echt overdreven gelukkig en het andere moment enorm neerslachtig. Deze overgang kan ook plots komen. Dus als je niet in extreme mate hier aan lijdt, is het ook geen bipolaire stoornis.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Of je bipolair bent kunnen wij natuurlijk nooit bepalen; dit is werk voor een psychiater, oftewel specialistische geneeskunde. Wij hebben je nooit gezien of gesproken. De klachten, die je beschrijft zouden kunnen passen bij een bipolaire stoornis, maar het zouden ook volkomen normale stemmingsschommelingen kunnen zijn.

Strikt genomen zou je bij een bipolaire stoornis de ene keer depressief en de andere keer juist manisch moeten zijn. Het gaat eigenlijk om schommelingen in de stemming, zoals iedereen die heeft, alleen dan vele malen heftiger en in zo'n mate dat ze negatieve gevolgen hebben (daarom worden ze dan ook als afwijkend geschouwd.) Deze depressieve en manische stemmingen kunnen ook afgewisseld worden met een normale stemming. De heftigheid van de schommelingen (zowel in depressieve als in manische richting) kan verschillen.
In de praktijk is het zo, dat een psychiater vaak al de diagnose bipolaire stoornis stelt als er sprake is van meerdere manische episodes. De depressieve episodes zijn er dan eigenlijk altijd ook, die kunnen zo zwak zijn dat ze nauwelijks opvallen. Eigenlijk is dit niet helemaal juist volgens de DSM; hier verschilt de praktijk dus iets van de theorie.

Er is sprake van een manische episode als:
A. Een duidelijk herkenbare periode met een abnormale en voortdurend verhoogde, expansieve of prikkelbare stemming, gedurende ten minste een week (of elke duur indien opname in een ziekenhuis noodzakelijk is)

B. Tijdens de stemmingsstoornis zijn drie (of meer) van de volgende symptomen (vier indien de stemming alleen geprikkeld is) voortdurend en in belangrijke mate aanwezig:
1. opgeblazen gevoel van eigenwaarde of grootheidsideeën.
2. afgenomen behoefte aan slaap
3. spraakzamer dan gebruikelijk of spreekdrang.
4.gedachtevlucht of de subjectieve beleving dat de gedachten jagen.
5. verhoogde afleidbaarheid (d.w.z. de aandacht wordt te gemakkelijk getrokken door onbelangrijke of niet terzake doende van buiten komende prikkels).
6. toeneming van doelgerichte activiteit (ofwel sociaal, op het werk of op school ofwel seksueel) of psychomotorische agitatie.
7. zich overmatig bezig houden met aangename aktiviteiten waarbij een grote kans op pijnlijke gevolgen bestaat (bv. ongeremde koopwoede, seksuele indiscreties, of zakelijk onverstandige investeringen).

C. De symptomen voldoen niet aan de criteria voor een gemengde episode

*** Vervolg bij de reacties ***
(Lees meer...)
Bronnen:
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
*** Vervolg antwoord *** D. De stemmingsstoornis is voldoende ernstig om duidelijke beperkingen in werk, of normale sociale activiteiten, of relaties met anderen te veroorzaken, of opname in een ziekenhuis noodzakelijk maken om schade voor zichzelf of anderen te voorkomen, of er zijn psychotische kenmerken. E. De symptomen zijn niet het gevolg van het directe fysiologische effect van een middel. Naast de manische episodes moet er dus eigenlijk ook sprake zijn van depressieve episodes. Hiervan is sprake bij de volgende criteria: A. Vijf (of meer) van de volgende symptomen zijn binnen dezelfde periode van twee weken aanwezig geweest en wijzen op een verandering t.o.v. het eerdere functioneren. Ten minste één van de symptomen is ofwel depressieve stemming, ofwel verlies van interesse of plezier. 1. depressieve stemming gedurende het grootste deel van de dag, bijna elke dag, zoals blijkt uit ofwel subjectieve mededelingen (bv. voelt zich verdrietig of leeg) ofwel observatie door anderen (bv. lijkt betraand). N.B.: Kan bij kinderen of adolescenten ook prikkelbare stemming zijn.
2. duidelijke vermindering van interesse of plezier in alle of bijna alle activiteiten gedurende het grootste deel van de dag, bijna elke dag (zoals blijkt uit subjectieve mededelingen of uit observatie door anderen)
3. duidelijke gewichtsvermindering zonder dat dieet gehouden wordt of gewichtstoeneming (bv. meer dan 5% van het lichaamsgewicht in één maand), of bijna elke dag afgenomen of toegenomen eetlust. N.B.: Bij kinderen moet gedacht worden aan het niet bereiken van de te verwachten gewichtstoeneming.
4. insomnia of hypersomnia, bijna elke dag
5. psychomotorische agitatie of remming (waarneembaar door anderen, en niet alleen maar een subjectief gevoel van rusteloosheid of vertraagdheid), bijna elke dag.
6. moeheid of verlies van energie, bijna elke dag.
7. gevoelens (die waanachtig kunnen zijn) van waardeloosheid of buitensporige of onterechte schuldgevoelens (niet alleen maar zelfverwijten of schuldgevoel over het ziek-zijn), bijna elke dag.
8. verminderd vermogen tot nadenken of concentratie of besluiteloosheid (ofwel subjectief vermeld ofwel geobserveerd door anderen), bijna elke dag.
9. terugkerende gedachtes aan de dood (niet alleen de vrees dood te gaan), terugkerende suïcidegedachtes zonder dat er specifieke plannen gemaakt zijn, of een suïcidepoging of een specifiek plan om suïcide te plegen. *** Vervolg in volgende reactie ***
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
*** Vervolg Antwoord *** B. De symptomen voldoen niet aan de criteria voor een gemengde episode C. De symptomen veroorzaken in significante mate lijden of beperkingen in het sociaal of beroepsmatig functioneren of het functioneren op andere belangrijke terreinen. D. De symptomen zijn niet het gevolg van de directe fysiologische effecten van een middel [bv. drug, geneesmiddel] of een somatische aandoening [bv. hypothyreoïdie] E. De symptomen zijn niet eerder toe te schrijven aan een rouwproces, d.w.z. na het verlies van een dierbaar persoon zijn de symptomen langer dan twee maanden aanwezig of zijn zij gekarakteriseerd door duidelijke functionele beperkingen, ziekelijke preoccupatie met gevoelens van waardeloosheid, suïcidegedachtes, psychotische symptomen of psychomotorische remming. Dat zijn dus nogal wat dingen om rekening mee te houden en vele hiervan kan je over jezelf eigenlijk niet objectief beoordelen. Er worden online inderdaad test aangeboden om te zien of je eventueel naar een psychiater zou moeten. Het is belangrijk, dat je begrijpt dat dit geen diagnostische tests zijn. Ze zijn niet bedoeld om aan te tonen dat je een ziekte wél hebt. Ze zijn er om te zien, dat je de ziekte níet hebt. Op het moment de test de ziekte niet uit kan sluiten volgt het advies om een psychiater te bezoeken. Het overgrote merendeel van de patiënten krijgt dan na onderzoek van de psychiater alsnog te horen dat er niets aan de hand is. Bij jou is dit werk al gedaan door je psycholoog; de online test voegt dan niets meer toe. Ik zou je dus aanraden om het advies van je psycholoog op te volgen. Hij/ zij is er overigens ook in getraind om te zien wanneer de problemen buiten zijn/ haar terrein vallen. Dat hij/ zij daar bang voor is maakt een beoordeling door een psychiater des te raadzamer. Ik begrijp je terughoudendheid overigens heel goed, maar als blijkt dat je wel een bipolaire stoornis hebt dan wordt je leven juist beter als je hulp van een psychiater krijgt.
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Uitgebreide uitleg, maar ik zou toch een correctie willen aanbrengen. Het is namelijk volgens de DSM-IV (TR) zeker wel mogelijk om Bipolair-I vast te stellen zonder een depressieve episode (in het verleden). Manie is geen codeerbare stoornis, dus bij één manische episode spreek je van "bipolaire I stoornis, éénmalige manische episode (296.0x)". Bij eerdere episodes (depressief en/of gemengd) wordt dat "Bipolaire I stoornis, laatste episode manisch (296.4x)". Zo is het ook mogelijk om de diagnose bipolair-I te stellen zonder manische episode, namelijk wanneer er (ooit) een gemende episode is (geweest). Het is dus niet zo dat psychiaters of psychologen die bipolair-I vaststellen bij iemand die nooit een depressie heeft gehad, afwijken van de DSM-criteria. @VS: naast de hier beschreven criteria is er ook nog de bipolaire-II stoornis. Hierbij is sprake van zgn. hypomanie en niet van manie. Dat betekent dat het allemaal wat milder is, en er vaak geen ziekenhuisopname nodig is. Iemand heeft dan - naast eventueel depressieve episodes - periodes waarin hij/zij zich vrolijk of juist prikkelbaar voelt, sneller denkt, sneller beweegt en vaak sneller praat, en waarbij iemand dingen onderneemt die onverantwoord zijn of waarbij zelfoverschatting een rol speelt: gokken, seksuele interesses die je anders niet zou hebben, onvoorzichtig rijden, grote plannen voor de aankoop van een nieuwe auto, een nieuw huis, dat soort dingen. Verschil met een echt manische episode is dat hier de gedragsverandering NIET zo ernstig is dat je er echt door in de problemen komt of dat je opgenomen moet worden. Mensen met een manische episode zijn "out of control", mensen die hypomanisch zijn, zijn overdreven enthousiast, enorm druk en ondernemend, dit terwijl zij dat dus niet altijd zijn. Vaak voelt iemand tijdens een hypomane episode zelf prima: ze kunnen immers de hele wereld aan voor hun idee. Ik denk wel dat je inderdaad terughoudend moet zijn met een dergelijke diagnose, zeker bij iemand van jouw leeftijd. Ik ken jouw situatie niet natuurlijk, maar vraag me wel af waarom de schoolpsycholoog precies aan een bipolaire stoornis denkt. Gewoon - zoals jij beschrijft - af en toe heel verdrietig en dan weer vrolijk zijn is zeker niet voldoende voor een dergelijke diagnose. Maar als je klachten hebt die jou belemmeren in het alledaagse leven en de psycholoog kan je hier niet (meer) bij helpen, kan het misschien inderdaad verstandig zijn om je eens verder te laten onderzoeken.
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Bedankt voor de correctie. Het is al weer een flinke tijd geleden dat uk als anios werkte bij de psychiatrie.
Dit is inderdaad een diagnose die niet lichtvaardig gesteld moet worden. Zoals ik aan het begin van mijn relaas al zei, de klachten zoals je ze beschrijft kunnen ook passen bij volkomen normale stemmingsschommelingen.
Ik raad je aan als je eventueel kenmerkjes hebt die aan bipolair doen denken om geen extremen in je leven op te zoeken. iemand die een regelmatigleven leid binnen een waardig, gezellig, geborgen gezinsleven zal minder vlug in een manie/euforie terecht komen dan iemand die veel en laat uitgaat/drinkt/ drugs gebruikt/ vrienden heeft die je in verleiding brengen tot een ongeregeld leven, etc...

Goed en relatief gezond eten, Voor 24in bed en voor 8 eruit, respect voor je familie en huisdieren en buren/ nuttige bezigheden waarvan je voldoening ondervind zullen je brein gunstig beïnvloeden en minder vlug bipolaire opstoten bezorgen.

Indien je naar een psychiater gaat zorg er dan voor dat je binnen de eerste 3 gesprekken het gevoel hebt dat er een goede band is tussen jullie en er een vertrouwen heerst, anders ga je best naar een andere psych waar het beter mee klikt.

Ikzelf ging eerst een jaar naar een psych waar ik vond dat we gewon gezellig praatte, maar waar het probleem niet aangepakt werd. Later ging ik nog 2 jaar naar een andere psychiater en dat was en openbaring voor me.

Veel goeds toegewenst
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Hoihoi,

Het allerbelangrijkste antwoord op jouw vraag is geen lijstje van kenmerken, maar de simpele vraag: heb je er last van of hebben mensen om jou heen er last van? Op zo'n manier dat je niet meer kan functioneren zoals je wil, bijvoorbeeld: schoolresultaten gaan achteruit, je hebt geen zin meer om met je vrienden te zijn, je praat niet meer met je ouders, etc. Zo nee, dan kun je eigenlijk niet spreken van een psychiatrische stoornis.

Ten tweede is iedereen wel eens 'gewoonweg blij' of 'gewoonweg verdrietig'. Dat duidt gelukkig niet direct op een psychiatrische stoornis. Heel goed dat je zelf meedenkt en met andere verklaringen komt voor je gevoelens. Op afstand is het echter lastig om duidelijke antwoorden te geven op je vraag.

Als je nu vragen blijft houden, lijkt het mij goed om deze met je psycholoog te bespreken. Heb je dat bijvoorbeeld al gedaan? Eigenlijk is hij/zij de aangewezen persoon om je twijfels mee te bespreken. Eventueel kun je ook een andere psycholoog opzoeken met je vragen als je dit lastig vindt. Eigenlijk is je vraag ook beter te stellen aan een professional dan hier. Ik denk trouwens dat jouw psycholoog best met begrip zal reageren op je vragen en dan de tijd neemt om nog eens duidelijk uit te leggen waar zijn/haar vermoedens vandaan komen. Ik kan me goed voorstellen dat hij/zij je vooral doorverwijst omdat hij/zij zeker wil weten dat er niets aan de hand is en zelf vindt dat hij/zij niet over de juiste kennis beschikt om dat goed te kunnen bepalen. Als laatste is het belangrijk om op te merken dat jij nergens heen hoeft als je dat niet wilt.. Dus als je liever niet gaat, dan ga je niet!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding
+