Ik heb dwangneurose/ OCS/ OCD, hoe kom ik hoer vanaf?

Da's één van de vele, vele alternatieve behandelingen. Totaal onbewezen. Het enige effect ontstaat door het placebo-effect.

Dan is het toch [ook] goed?

of een EFT therapeut (Emotional Freedoms Techniques)... zeer goede resultaten en wel degelijk bewezen.

@Mahric, voor die ene patiënt en op de korte termijn is het prima om een placebotherapie te geven. Als je inzicht wilt verkrijgen is het beter om in te zien dat dit een placebobehandeling is. Zo kriijgt de patiënt zelf inzicht, en zo krijgen wij als mensheid inzicht. Blijven steken bij een placebobehandeling is blijven steken bij de korte termijn. Prima voor die korte termijn. Maar doordat je je geloof richt op een nepbehandeling, snijd je elke mogelijkheid tot verbetering bij voorbaat af. Inzien DAT het een placebobehandeling is, geeft juist kansen om te kijken wat er dan wel werkt, en waarom dat werkt. Alleen op die manier kunnen we behandelmethoden vinden die beter zijn dan de huidige. Touch of Matrix en Matrix Energetics en hoe het allemaal mag heten (dezelfde neptherapie wordt onder nog veel meer namen verspreid) is als het bijten op een houten stokje tegen de pijn tijdens een operatie. Inderdaad, het helpt. Voorstanders van de stokje-bijt-methode zijn daar beretrots op, ze wijzen op de voordelen van het op een stokje bijten tegen de pijn van de operatie, en als je zegt dat dit geen echte oplossing is, denken ze dat je een vijand bent die de arme operatiepatiënt pijn wil laten lijden. Terwijl het natuurlijk zonneklaar is dat dat stokje inderdaad een beetje helpt, maar dat je pas aan echte pijnbestrijding kunt doen als je inziet HOE en WAAROM dat stokje werkt, en op die manier naar betere methoden kunt gaan zoeken. Daarom ben ik zo blij dat de geneeskunde niet blijft hangen bij placebotherapieën. Overigens worden placebobehandelingen wel degelijjk gebruikt. En dat is prima. Mits er ruiterlijk wordt toegegeven dat het een placebobehandeling is. Juist dat ontbreekt in de alternatieve wereld.

@Cryofiel
Laat ik beginnen door te stellen dat ik niets op voorhand afwijs, cq vooringenomen ben. Alles verdient een kans. Al ben ik wel van mening dat bijv. Touch of Matrix weer een nieuwe verpakking is gevuld met een mix van bestaande, oude wijnen. Maar goed. Het nieuwe is blijkbaar beter dan het bestaande. Niets afwijkend met andere werkvelden en concepten. Wat *inzicht verwerven* betreft zou het voor de mens beter zijn niet steeds het nieuwe te willen omarmen. Dat is meer weglopen voor datgeen zich op dat moment aandient. Het meest bekende “mens ken uzelve” is onze beste leer en heelmeester. Dát brengt ons het benodigde inzicht. Daarnaast, om het zelfhelend vermogen van de mens te ondersteunen, kunnen zowel therapieën en medicijnen een goede keuze/aanvulling zijn. Met of zonder placebo effect. Tja, de sterkte van onze geest wordt nog steeds erg onderschat. Placebo? Werkt alles niet zo?
De mens wil/krijgt aandacht, hij wordt gezien. Dát laat de mens al beter voelen. Of daar nu een medicijn of een therapie voor nodig is, is toch niet belangrijk?
Als de mens hierbij maar zijn verworven *inzicht* gebruikt en niet alles slikt voor zoete koek!

Touch of Matrix is niets nieuws. Er worden continu oude wijnen gerecycled. Maar dan wel met een nieuw etiket, anders zouden de wat oudere mensen zich kunnen herinneren dat dit iets ouds is dat destijds niet bleek te werken. Het zelfhelend vermogen is inderdaad fenomenaal. Goed dat je dat inzicht alvast hebt verworven! Maar je kunt er alleen maar gebruik van maken wanneer je dat inzicht al hebt. Het probleem van een nepbehandeling is dat je jezelf juist afhankelijk maakt van (in dit geval) de therapeut. Terwijl je heel goed jezelf had kunnen genezen! Een nepbehandeling maakt je dus passief en afhankelijk. Dat lijkt me niet goed. Los daarvan, als je nu kunt kiezen: een behandeling die *alleen* placebo is en waarvan de therapeut jou wijsmaakt dat er *echt* iets gebeurt (en jou daarbij dus feitelijk bedriegt)... of een behandeling die *ook* placebo is (want dat zijn *alle* behandelingen), maar die daarnaast *echt* helpt... welke van de twee heb je dan liever? Welke van de twee geeft ons de kans in de toekomst nóg betere behandelingen te ontwikkelen? Ik denk dat ik het antwoord niet hoef te vertellen...

Met de kennis en werking van 'oude' natuurlijke middelen is niets mis. Maar blijkbaar zijn velen van mening dat gezondheid percee uit een pilletje moet komen [met de (on)nodige bijverschijnselen]. Inzicht verwerven door voortschrijdend inzicht. Natuurlijk. Vaak is een weg via cursussen, therapieën en therapeuten , wel of niet alternatief te noemen, nodig om tot dit inzicht te komen.
Dat is dan DE weg van die mens. Alles op die weg heeft zijn functie om de mens bewust te maken. De therapie/therapeut, arts/chirurg, psycholoog/psychiater, enz hebben in de uitvoering altijd voor ons een vraagteken. Het gaat er om dat wij er zelf een uitroepteken van kunnen en willen maken. Wat daar ook voor nodig mag zijn. Wij, allen met elkaar, moeten ons ook overgeven wat de reguliere zorg betreft. Wij gaan er vanuit dat zij het weten. Zij hebben zicht gespecialiseerd. We hier weten we inmiddels beter. Ik blijf kritisch, uiteraard door ervaring en verworven inzicht. Je Laatste zin:
Ik heb geleerd om niet voor anderen 'in te vullen'. Daar kan men zich nog lelijk in vergissen...is mijn ervaring.

Er is wel degelijk veel mis met de 'oude' natuurlijke middelen. Neem de traditionele Chinese kruiden (TCM). Die zijn helemaal niet zo traditioneel als de verkopers ons willen wijsmaken. Daarnaast zit er vaak niet datgene in wat op het etiket staat. In de geneeskunde is dat een doodzonde, in de TCM is het heel gebruikelijk. Niet alleen loop je kans iets heel anders te slikken dan je dacht, je loopt zelfs het risico dat er ineens pijpbloem (aristolochia) in zit. Zwaar giftig spul! Ook natuurlijke middelen hebben zo hun bijwerkingen. Dat is nu eenmaal een feit. Sommigen ontkennen dat liever, maar daarmee verdwijnen de bijwerkingen niet. Het kenmerk van de geneeskunde is juist dat alles op bewijs is gebaseerd (EBM: evidence-based medicine). Of iets een natuurlijk middel is of niet, dat maakt niet uit. Het maakt ook niet uit of iets wel of niet uit de paranormale wereld komt. Het enige dat telt, is dat je kunt laten zien dat het werkt. Daarnaast is de werking altijd helemaal openbaar. Het staat iedereen vrij om zich te verdiepen in de gegevens, die gewoon publiek toegankelijk zijn. Niks geheimzinnigheid, gewoon openbare kennis. Hoe anders is dit bij vage therapieën zoals de oude wijn die nu ineens Touch of Matrix wordt genoemd. Niemand kan uitleggen wat er met 'Matrix' wordt bedoeld. Ja, het heeft iets met 'energie' te maken - dan lijkt het net alsof duidelijk is wat dat betekent, maar zodra je doorvraagt blijkt dat het woord 'energie' een totaal onbekende betekenis heeft. Als je dan maar zou kunnen laten zien dat het werkt, zou dat niet zo heel ernstig zijn. Geneeskunde is tenslotte evidence-based, niet explanation-based, en dat is niet voor niets. Maar de gelovers in Touch of Matrix, of Energy Healing, of hoe ze het ook noemen, kunnen zelfs niet laten zien dat hun methode überhaupt iets doet. Dit zijn de feiten, voor zover ze op dit moment bekend zijn. Wat je ermee doet, is ieders persoonlijke zaak. Maar de feiten zijn zoals ze zijn, daar verandert een persoonlijke houding niets aan.

Dat het jouw feiten, en huidige inzicht betreft is me wel duidelijk. [maak ik me nu toch 'schuldig' aan 'invullen'?] :)
Voor mij misschien ietsje teveel 'bewijszucht'. Een lastig onderwerp wanneer bepaalde kennis [waarheid] niet als kennis aanvaard wordt.
IK begrijp je standpunt hoor.

Sorry dat ik het zo zeg, maar je volgt nu een bekende strategie die populair is binnen de alternatieve wereld. Die strategie is: "iedereen heeft zijn eigen waarheid, en al die waarheden zijn gelijk". Dat kan natuurlijk niet. Iedereen heeft een eigen *mening*, dat wel. Maar er is maar één waarheid. De eigen mening kan wel of niet overeenkomen met die waarheid. Neem Touch of Matrix. Sommigen zijn van mening dat die methode meer doet dan alleen het placebo-effect. Anderen zijn van mening dat die methode precies hetzelfde bereikt als een placebo-behandeling. Dat zijn twee meningen. Zolang je verder niets weet, zijn die inderdaad gelijkwaardig. Maar we hebben wel degelijk de mogelijkheid goed rond te kijken. Zo kunnen we gewoon uitproberen of Touch of Matrix wel of niet beter presteert dan een placebo-behandeling. Nu weet ik niet of dat bij Touch of Matrix al is gedaan; bij alle voorgangers is het in ieder geval wel gebeurd. Bij dat uitproberen bleek dat na zo'n behandeling bijvoorbeeld 30% van de mensen zich beter voelde. Na een placebo-behandeling bleek eveneens 30% van de mensen zich beter te voelen. Dit zijn feiten. Niet "mijn" feiten, zoals jij zegt, maar DE feiten. Niet te ontkennen. Ze liggen gewoon goed zichtbaar vóór ons. Welke conclusie je uit die feiten trekt, is weer een persoonlijke zaak. Sommigen zullen de feiten accepteren, en concluderen dat de behandeling kennelijk niet werkt. Anderen zullen blijven geloven dat de behandeling tóch werkt; zij zullen zeggen dat de testen niet goed zijn uitgevoerd, of dat er toevallig alleen maar patiënten zijn getest bij wie de behandeling stomtoevallig niet aansloeg, of iets anders. Dus nogmaals: de feiten liggen er. DE feiten, niet "mijn" feiten. Die feiten vertellen een verhaal. Het is aan eenieder voor zich om dat verhaal wel of niet te aanvaarden.

Aardig omschreven, die ogenschijnlijke "populaire strategie' die ik zou volgen. Maar jouw 'stellingname' is m.i. niet anders. Ik dacht me te herinneren dat ook jij open staat voor zaken en concepten die niet bewezen (kunnen) worden. Ik denk bijvoorbeeld uit eigen ervaren, eigen weten... . Dat maakt mij, vind ik althans, iemand die in 1e instantie niet zomaar een wetenschappelijke uitslag volgt/aanneemt. Ik neem deze wel in mee.
Enfin, ik denk dat we nog uren door kunnen gaan. Maar uiteindelijk zal gv de stekker uit deze deelzame info trekken, onder het mom van . ..

Ik sta wel degelijk open voor alles. Maar daarbij weiger ik de feiten te ontkennen. Dit omdat ik mijn wereldbeeld (jawel, mijn *persoonlijke) wereldbeeld) zo goed mogelijk wil laten overeenkomen met de werkelijkheid. Ik zeg vaak: de werkelijkheid is leidend, mijn ideeën zijn volgend. Niet andersom, dat zou hoogmoedig zijn. Daarom hecht ik ook veel waarde aan de resultaten van wetenschappelijk onderzoek. Waarom? Omdat wetenschappelijk onderzoek niets meer of minder is dan gewoon proberen en heel goed kijken. Mijn eigen ervaringen tel ik natuurlijk ook mee. Maar ik heb ontdekt dat eigen ervaringen uitermate bedrieglijk kunnen zijn. Dat is het resultaat van wetenschappelijk onderzoek (ofwel: van gewoon heel goed rondkijken), en ik heb het zelf ondervonden. Ik kan en wil dus niet ontkennen dat mijn eigen ervaringen bijzonder onbetrouwbaar kunnen zijn. Een eigen ervaring is leuk, maar kan hooguit het beginpunt zijn van een zoektocht. Die zoektocht heeft dan onder andere tot doel te controleren of de eigen ervaring wel klopt. Ik sta meer dan open voor de mogelijkheid dat dat niet zo blijkt te zijn. Daarom is een eigen ervaring hooguit een beginpunt. Nooit een eindpunt. Dus "ik weet, want ik heb ervaren" is fout, helemaal fout. Dan maak je die eigen ervaring namelijk tot eindpunt, en dat is onterecht omdat je zoveel andere mogelijkheden bij voorbaat al uitsluit, en je jezelf dus nodeloos beperkt in je mogelijkheden.

Jouw werkelijkheid is leidend. Bij mij is dat niet anders. Het leven is een en al zoektocht. En ieder zoekt daar zijn "ankerpunten" in, zijn houvast, zijn waarheid. Daar past ook wetenschap in. Maar bedenk dat er meer is dan alleen wetenschappelijk of bewezen bewijs; innerlijke wijsheid, bijvoorbeeld. En hierin bemerk ik bij jou enige reserve, gezien jouw behoefte aan 'wetenschappelijke houvast'. Dit gezegd met de meeste respect voor jouw gekozen weg naar waarheid.

"Jouw waarheid" en "mijn waarheid" bestaan niet. Het zijn slechts manieren om uit te drukken wat er eigenlijk wordt bedoeld: "jouw visie van de werkelijkheid" en "mijn visie van de werkelijkheid". Er is maar één werkelijkheid. In hoeverre wij die kennen staat daar los van. Innerlijke wijsheid voelt fijn. Maar IS het ook echt inzicht in de werkelijkheid? Weet je, ik ben iemand die altijd alles met alles combineert. Ik wil geen dingen los zien van de rest van de werkelijkheid, ik wil geen dingen isoleren. Daarom pak ik er ook hier iets bij: als je wat langer rondkijkt, zie je meerdere personen die elk een "innerlijk weten" hebben dat hen zekerheid en houvast geeft, en waar ze helemaal van uitgaan, zelfs als hun "innerlijk weten" in tegenspraak is met objectieve kennis. Goed, allemaal leuk, maar: soms zie je twee personen die allebei vanuit hun "innerlijk weten" iets volstrekt tegenovergestelds beweren. Als ik dat gegeven meeneem, dan moet ik wel tot de conclusie komen dat dat "innerlijk weten" helemaal geen *weten* is. Het is een visie, een overtuiging. Maar geen weten. Want als ze iets volstrekt tegenovergestelds "weten", dan moet minimaal één van beide het fout hebben. Ik hoor dan beide visies aan, en probeer te ontdekken welke visie het dichtst bij de werkelijkheid komt. Of dat er misschien een derde visie is die dichter bij de werkelijkheid komt dan de visies van deze beide personen. Daarbij ben ik aan mezelf verplicht mijn eigen "innerlijk weten" continu in twijfel te trekken. Want mijn "innerlijk weten" is net zo onbetrouwbaar als het "innerlijk weten" van de andere twee. Zo kom ik terug op wat ik eerder schreef: een idee kan een beginpunt zijn, maar nooit een eindpunt, want dan zet je jezelf vast in je eigen onbetrouwbare "innerlijk weten". Dit is dan weer nauw gerelateerd aan een ander uitgangspunt: de werkelijkheid is leidend, mijn eigen voorkeuren zijn niet relevant. Ik kan niet van de werkelijkheid eisen dat ze zich aan mijn voorkeuren houdt. En ik wil niet doen alsof dat toch zo is.

Zoals je wil.