hoe kan ik beter communiceren?

Er is een vereniging (PAS) die doet aan belangenbehartiging, informatievoorziening, deskundigheidsbevordering, lotgenotencontact en het bevorderen van de communicatie tussen autisten onderling en tussen autisten en niet-autisten. Wellicht ken je het al.

Er zijn trainingen en behandelingen die jou kunnen helpen om beter om te gaan met de symptomen van PDD-NOS. PDD-NOS helemaal laten verdwijnen kan echter niet. Het belangrijkste is dat je accepteert dat je PDD-NOS hebt en ook kijkt naar de sterke kanten van jezelf. Waar ben je bijvoorbeeld goed in? Wat vind je leuk om te doen? Zorg ervoor dat je van die dingen zoveel mogelijk doet.

Hopelijk kan je iets met de info. Ik wens je succes!

http://www.pasnederland.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=21&Itemid=43

http://www.pddnos.nl/ik-heb-pdd-nos/kan-ik-iets-aan-pdd-nos-doen/

Mensen met autisme hebben vaak problemen met de communicatie; het is een stoornis o.a. op het communicatieve vlak.
Dat jij dus problemen hebt met communiceren is totaal logisch! Het zou eerder vreemd zijn als dat niet zo was!!
Het is dus niet stom of iets waar je schuldig aan bent of jouw fout. Jij bent niet dom: het is een aangeboren probleempje in de bekabeling van de hersenen. Net zo goed als dat iemand met 1 been niet stom is omdat-ie niet op 2 benen kan lopen.....
Ik hoop overigens, dat je hulp hebt van een psycholoog betreffende je depressie en met het leren omgaan met /aanvaarden van je autisme. Zo niet, dan raad ik je dat aan!

Maar sociale vaardigheden zijn goeddeels, in meer of mindere mate, aan te leren. Daar zijn cursussen voor en ik raad je aan die te gaan volgen (SoVa-trainingen). Daar kan je ècht heel veel aan hebben. Vaak ontmoet je daar mensen met dezelfde problemen: dan zie je dat je echt niet de enige bent met pdd-nos en communicatieproblemen.
Dat lijkt mij STAP 1! Maar dat is geen stapJE kan ik me voorstellen!

Wat je als stapje kunt proberen is een oefen-gesprek aangaan met iemand die je goed kent, die je vertrouwt en die bekend is met autisme. Bespreek je plan tevoren, bedenk (eventueel samen) een onderwerp. Vaak begint een gesprek met een vraag. Je zou bijvoorbeeld tevoren een vraag kunnen bedenken. Kijk hoe zo'n gesprek gaat. Stelt een ander jou een vraag en klap je dicht? Zeg dat dan gewoon, dan kunnen jullie samen naar een oplossing gaan zoeken, bijvoorbeeld met behulp van tussenvragen.
Zo leer je er steeds beter mee om te gaan en eraan te wennen. Uiteraard is dit niet met 1 keer oefenen klaar, maar iedere ervaring maakt je rijker.

Bedenk ook, dat dit waarschijnlijk altijd wel heel moeilijk voor je zal blijven: een gesprek voeren. Het is namelijk inherent aan jouw autisme. Dat gaat nooit "over", maar je kunt enorm veel aanleren!!!
Aanvaarden en accepteren, dat jij JIJ bent en er mag zijn zoals je bent is enorm belangrijk. Zoals ik jouw tekst lees denk ik, dat je nog niet zover bent en ik wens je toe, dat je jezelf daar deskundige hulp bij gunt. Niet omdat je stom zou zijn of zoiets, maar omdat je dat misschien gewoon nodig hebt en waard bent!

Nog wat info:
http://www.participate-autisme.be/go/nl/what_is_autisme/autisme_van_binnen_uit/autisme_en_communicatie.cfm
En een goeie site, waar je kunt praten met mensen die ook autisme hebben:
http://www.autsider.net

waarom doen mensen zo enorm moeilijk over autisme.

het veranderd bijna niks en 6 op de 1000 heeft het

ik heb er geen last van ik doe soms wel raar maar probeer het gewoon!

oefening baart kunst

Hoe erg ik ook fan ben van deze site, ik denk niet dat het een goed idee is om hier je oplossing vandaan te halen.
Ik heb ook autisme, en vroeger heb ik daar SOFA trainingen voor gehad. Die hebben me veel geholpen. SOFA trainingen kunnen in groepsverband of met persoonlijke begeleiding.
Op een site als deze heb je te maken met heel veel mensen, mensen die er niets van weten, mensen die er veel van denken te weten, maar de plank volledig misslaan, en mensen die er echt verstand van hebben...
Deze mensen hebben misschien het beste met je voor, maar kennen je niet. En zullen ook alleen maar algemene antwoorden geven. Ik denk dat je het beste mensen kunt opzoeken die er echt verstand van hebben, en die jou leren kennen. Zien hoe jij ergens op reageert, en vooral, per jaar tientallen jongens en meisjes langs zien komen die ook een vorm van autisme hebben, en dus ervaring ermee hebben.

Waar je die mensen vind is afhankelijk van waar je woont... Hier in noord-NL heb je de organisatie GGZ. ik weet niet of die in de andere delen van nederland ook zit. Misschien dat anderen daar meer over weten?

Iedereen heeft zn eigen manieren en vorm van communiceren. Wat jammer dat je van 1 ervaring hebt geconcludeerd dat je 'slecht' bent in communiceren. En daardoor zelf depressief bent geworden.
Weet je hoe het eigenlijk gaat bij je? :

- Je ziet om je heen mensen met elkaar omgaan en communiceren, en denkt 'zo hoort het'.
- Vervolgens merk je bij jezelf op dat je niet zo goed mee kunt gaan, je je misschien ongemakkelijk voelt, niet goed kunt inhaken op gesprekken bij anderen.
- Vervolgens bedenk je dus dat jij er 'slecht' in bent. En dat 'plaatje' komt telkens weer op als je weer in een situatie bent waarin je moet communiceren. De gedachte 'ik kan dit niet' is er dan al, en dan zorgt het er ook voor dat het slecht gaat.

bekijk het nog eens:
- waren deze mensen bekenden van je? zo nee, waarom zou je dan van jezelf verwachten dat je in een keer contacten hebt? of überhaupt wist hoe je kan aansluiten?
- Stonden deze mensen open voor jou? Of was je in een situatie waar iedereen eigenlijk alleen maar met zichzelf bezig is? (wat in bijna alle situaties/sociale gelegenheden zo is)

Wat ik je hiermee wil zeggen is dat het heel vaak voorkomt dat mensen zichzelf bedenken dat ze een 'probleem' hebben. En dit opgelost moet worden. Misschien is dit zo, misschien kan er iets opgelost worden, maar het is ook belangrijk om bewust te worden of het klopt dat de voorwaarden juist zijn (heb je de juiste mensen, sfeer om je heen), en wat is van jou, en wat is van een ander (hoe sociaal zijn de mensen om je heen)
Het is goed om ook het van die kant te bekijken.
Vaak zijn dit soort 'problemen' niet 'van jou' namelijk... en je kunt erg ongelukkig zijn als je dit wel zo ervaart. En kom je er pas veel later achter dat dit eigenlijk 'een groot misverstand was'.
Je hebt een prima leeftijd om je hiervan bewust te worden, en te groeien, en jezelf meer en meer te ontwikkelen.

succes!