Hoe help je iemand die geen ambitie of doel in het leven lijkt te hebben?

Je kunt iemand alleen helpen, als hij of zij geholpen wil worden.
Je kunt helpen door de tip te geven om een studiekeuze- of beroepskeuzetest te doen, een sport te gaan doen, daarvoor eerst bij verschillende sporten gaan kijken, om te ontdekken wat hij of zij leuk lijkt om te doen. Maar je kunt ook adviseren de huisarts in te schakelen, zodat deze kan helpen zoeken naar een passende oplossing. Maar ook het UWV kan bijdragen in het zoeken naar werk.
Je schrijft weinig contacten, je kunt beter 1 goede vriend(in) hebben waar je alles mee kan delen, dan 50 kennissen die weinig voor jou betekenen.
Je schrijft geen waarneembare resultaten, probeer uit te vinden of de persoon er zelf ook zo over denkt, trek niet te snel je conclusie. Misschien is deze persoon wel heel gelukkig met zijn of haar situatie, een manier van leven zegt niet veel over het doel in je leven en hebben van ambities. Met echt luisteren naar een persoon ben je meestal al een goede hulp.

Ik begrijp wat Mr Solution zijn bezorgdheid is, maar ik wil hem deze raad meegeven uit eigen ervaring: wens vanuit je hart dat die persoon op de juiste wijze, op het juiste moment de juiste info zal krijgen door de juiste mensen.
Enkel het feit al dat jij deze vraag stelt voor die persoon duidt de bezielde bezorgdheid aan van Mr Solution.
Voel je niet verantwoordelijk Mr.Solution, maar wens in stilte vanuit je hart het beste voor die persoon en méér kan je niet doen voorlopig.
Ik begrijp volkomen de wijze reactie van Crea omdat ik zélf de situatie meemaakte: het is moeilijk om voor iemand anders uit te maken wat 'geluk', 'succes' of wat dan ook voor en andere persoon mag inhouden.

Mensen zijn te snel geneigd een ander te willen helpen, dat zit nou eenmaal in veel mensen. Op zich niets mis mee, maar mensen mogen eigen keuzes maken en als ze hulp willen of last hebben van hun manier van leven dan vinden ze zelf wel de weg. soms maken mensen keuzes die je niet kunt begrijpen, maar ook dán is het goed dat bij de ander te laten, niets is voor niets, het zal ergens voor nodig zijn om tot een bepaald inzicht te komen...of niet. Je kunt hooguit soort van speldenprikjes geven, maar keuzes maken doet iedereen zelf.

Zo iemand zit waarschijnlijk vast in zichzelf. Hij zal een vriend nodig hebben die naar hem luistert waardoor hij los komt. Als je dit structureel doet, zal hij misschien uit zijn apathie komen. Veel verder zal je niet kunnen helpen. Het moet uit iemands innerlijk komen.

Als men geen ambitie of doel in het leven meer ziet dan ben je m.i. depressief
En dan wordt het erg moeilijk om dit te doorbreken bij zo'n persoon, maar ik weet natuurlijk niet of deze persoon gelovig is of niet.
Als je niet gelovig bent dan zul je het met omstanders moeten doen en dan licht het eraan hoe die omstanders je steun kunnen aan bieden.
Ik zou in dat opzicht gewoon zeggen dat je altijd iets kunt betekenen hier op aarde , niet 1 mens is nutteloos op deze aarde gezet , al ziet de persoon het zelf niet zo, dat is vaak een periode en dan erna zien ze het ineens weer.

Maar als deze persoon wel een godsdienst beleid , dan kun je deze persoon op God wijzen , die zal nooit je laten staan als je met je nood bij Hem komt.
Ook al zie je God op dat moment zover weg , God is dichterbij dan je denkt en God zet geen 1 mens hier op aarde die geen doel zal hebben , ook al zien wijzelf het doel niet meer , zwijgend zitten kan ook nog een doel hebben zonder dat wijzelf dat in de gaten hebben.
Mocht het een gelovige betreffen, wijs hem/haar dan op God en bid met deze persoon samen om kracht en hulp van Boven om toch weer moed te krijgen om een doel te kunnen zien waar je voor leven kunt.

Ik heb eens een gedicht gelezen wat over een oud ,versleten persoon ging , die zonder zich er bewust van te zijn toch nog heel waardevol was voor haar omgeving .
Dan kunnen wij mensen zelf denken, ik heb geen ambitie meer ik heb geen doel meer en toch ben je nog van grote waarde voor God en je medemensen , hieronder het stukje.

Een christen sterft nooit te laat. Die oude vrouw is tachtig jaar oud. Zij zit in een ellendige kamer, bevend bij een handvol vuur. Zij wordt door de liefdadigheid onderhouden. Zij is arm en ellendig. Iedereen zegt : " Waartoe is zij nut ? " Vroeger is zij mogelijk van enig nut geweest; maar zie haar nu eens aan ! Zij kan ternauwernood eten en haar voedsel moet haar in de mond gestoken worden. Zij kan niet lopen. Wat voor nut heeft haar leven nog ? Keur het werk van uw Meester niet af. Hij is een te goede landman om zijn tarwe te lang op het veld te laten. Ga haar eens bezoeken en u zult beschaamd worden. Laat haar spreken, en zij zal u dingen vertellen, die u gedurende uw gehele leven vreemd bleven. Of, als zij niet meer spreken kan, dan zal haar stille , opgeruimde onderwerping u leren, hoe ook gij u onder het lijden te gedragen hebt; zodat er toch iets is, dat u nog van haar leren kunt. Zeg niet: het oude blad hangt te lang aan de boom.