Bestaan er seriemoordenaars die puur uit fascinatie zijn gaan moorden?

Nee, het is nooit ALLEEN uit fascinatie. Ik heb behoorlijk wat meters over seriemoordenaars gelezen, maar ik haal het echt niet in mijn hoofd om het ook eens te gaan proberen (ik sla nog geen vlieg dood).

Je moet er een zekere 'aanleg' voor hebben. Wat die aanleg uit bestaat, is al jaren bekend. Het gaat (meestal) om bepaalde hersengebieden die niet of niet goed werken. Dat kun je gewoon op een scan zien. Soms gaat het om een aangeboren defect, maar het kan ook ontstaan door hersenbeschadiging op latere leeftijd, bijvoorbeeld door ernstige mishandeling. In dat geval zit er nog een psychische component bij, natuurlijk.

Er zijn mensen die menen dat je kinderen moet scannen, maar daar wordt (naar mijn idee gelukkig) niets mee gedaan. Je kunt de boel namelijk niet omkeren: het is niet zo dat IEDEREEN met een bepaalde hersenbeschadiging gaat moorden. En dus richt zo'n scan veel schade aan... want wat als je kind een potentiële moordenaar is? Meteen opsluiten? Dag en nacht in angst leven dat hij of zij (meestal hij) ontspoort? Direct in therapie? Je moet er niet aan denken. Bovendien komen seriemoordenaars maar heel zelden voor.

Seriemoordenaars laten bijna allemaal bepaalde gedragingen zien in hun jeugd: brandjes stichten, dieren martelen, geen angst kennen (waardoor ze zich tijdens het spelen vaak bezeren). Het ontbreekt hen aan empathie: ze kunnen niet met anderen meevoelen.