Hoe ga je best om met egocentrische mensen?

Negeren, geef gewoon geen aandacht, en zoek geen contact.
Als zij contact blijft zoeken, maak dan duidelijk dat je dat niet wilt.
Heb niet de illusie dat je haar kan veranderen en ga je eigen gedrag zeker niet aanpassen aan het hare, blijf je zelf en zoek mensen die wel bij je passen.

Ja, dat zijn lastige personen om bij door te dringen. Niet reageren, maar haar gewoon zeggen dat ik geen zin meer heb in haar zelfmedelijden, in het luisteren naar wat haar overkomt en wat er in haar omgaat, dat vriendschap bestaat uit 2 of meer mensen en dat al die personen even belangrijk zijn. Als zij daar anders over denkt, dan is zij geen vriendin van jou, maar zeker niet voor jou. Dan is zij de moeite niet waard om daar je energie in te steken. Dus wees eerlijk tegen haar, zeg haar hoe je over haar denkt, wat dat met je doet en dat je daar de energie niet meer voor hebt, laat je tijdens deze woorden niet onderbreken, nu ben jij degene waar het over gaat, het gaat even niet om haar. Je moet je grenzen aan durven geven en selectief worden met wie je omgaat, dat is soms hard en doet soms pijn, maar het is een manier om je eigenwaarde flink omhoog te krikken, jezelf niet minderwaardig aan iemand op te stellen en jezelf te leren kennen. Maar buiten dat leer je op deze manier wel, wie er wel echt voor je is, wie er voor jou door het vuur gaat, wie je 's nachts kan bellen als jij je rot voelt en waarbij je denkt, ja, dat doe ik ook voor jou. Zo doe je dat als het om vrienden gaat, maar als het om familie gaat, wordt het nog moeilijker, die zet je niet uit je leven, want dat gaat niet, overal kom je ze tegen, al is het al de naam horen van. Dan moet je hetzelfde zeggen, maar zeg erbij, dat je haar alleen wilt spreken als het over iets anders gaat dan over haar. En alleen als je elkaar bij toeval tegen komt, niet meer zo close als jullie waren, dat past niet meer in jouw nieuwe leven. Altijd met iemand meeleven kan ten koste gaan van jezelf. Dat is het niet waard, dat is zij niet waard, als je hiermee doorgaat kan dat ten koste gaan van je gezondheid, zowel lichamelijk als geestelijk.

Kern waar 't hier in 't allereerste geval om gaat: hoe diep gaat jouw genegenheid voor haar? Weet je dat zij ook genegenheid voor jou voelt, ondanks haar gedrag?
Als er voldoende (wederzijdse) genegenheid is, is 't wellicht de moeite om er (nog) energie in te steken.
Ik vind 't niet goed om haar te veroordelen, 't gedrag wat ze vertoont is zeker onaangenaam, ik heb met 'n soortgelijke situatie te maken gehad. Mijn genegenheid voor deze persoon bleef om die reden steken op 't niveau van: af en toe leuk om mee te praten, aanvaarden zoals zij is en geen verwachtingen meer koesteren wat echte vriendschap betreft.

Mocht je bij jezelf te weten zijn gekomen hoe jouw gevoelens van genegenheid zijn t.o.v. haar en je wil contact met haar blijven houden, dan zul je ook moeten aanvaarden dat zij mogelijk altijd zich zo naar jou zal opstellen.
En als je 't gevoel hebt dat jouw grenzen overschreden dreigen te worden doordat zij b.v. gewoon over jouw gesprek heenwalst en er mee weg loopt, maak haar dan rustig zonder irritatie duidelijk dat JIJ aan het woord was, dat JIJ iets mee wilde delen en dat je graag je gesprek wil afmaken. Elke keer als ze jou toch hierin negeert doe je dit weer. Ze moet op den duur wel bakzeil halen, want ze kan geen kapstok vinden om haar verhaal aan op te hangen. Als ze dan inbindt laat je weten dat je 't waardeert dat ze jou ook de ruimte geeft.

Negeren lijkt me geen goed plan. Is ze narcistisch ingesteld, dan zal ze kost wat kost toch haar aandacht proberen te krijgen. Heeft ze 'n laag zelfbeeld en gaat ze uit onzekerheid veel over zichzelf praten ( daar weet ze i.i.g. namelijk wel wat over te vertellen), dan zal ze nog meer gaan praten in de hoop je toch bij je te houden i.p.v. je weg te jagen. Reken maar dat ze heus wel door heeft wat er gebeurt. In beide gevallen is er sprake van onmacht: die van jou of die van haar.

Vraag eens hoe zij zich voelt tijdens jullie gesprekken (en stiltes). Als ze dan vervalt in praten over haar verleden, hoe zwaar ze 't heeft e.d., vraag je door, dit gaat n.l. niet over hoe zij zich op DAT moment voelt. "Wat gaat er nu door je heen als jij aan 't woord bent, hoe voel jij je als je niet aan 't woord kan/'mag' zijn?" etc.
Dit vergt veel kalmte en doorzettingsvermogen jouwerzijds. Dus je moet voldoende energie daarin willen steken, dat ben je zowel aan jezelf als aan haar verplicht.
Maak haar duidelijk dat je respect voor haar toont en graag hebt dat zij dat ook voor jou doet. Beiden veel succes!

De uitvoerigheid waarmee je je 'probleem' beschrijft zegt veel over jezelf. Je bent ook iemand die snel 'last' van iemand heeft. (blijkt ook uit eerdere vraagstellingen van je)
Onderzoek weer eens bij jezelf waarin je zelf egocentrisch bent. Want dat waar je je aan ergert (wat triggerd) bij de ander is iets van jezelf wat nog niet vodoende is aangekeken, ruimte gekregen, of verwerkt. Dat is een 'universele wet'.
We leven in een tijdperk waarin het nu wel eens tijd word om niet 'de ander' te willen/moeten veranderen, maar te kijken en voelen naar onze eigen pijn, ons eigen ongeduld etcetera.
Dus, hou t hart open, en het verstand mild.
Waar ben jij gewoon simpelweg niet duidelijk genoeg in het contact en probeer je daarin strategieën te bedenken om er mee om te gaan, haar 'met gelijke munt terug te betalen' enzovoort.
Dus met de aandacht 'terug naar jezelf', en niet van anderen je gelijk willen halen. Want je klaagt meer dan dat je een vraag stelt.
Uiteindelijk is dat veel vruchtbaarder, succes!