Ik heb PDD-NOS en ik mis 'iets' in de richting van vriendschap. Maar ik kan dat niet. Heeft iemand een tip?

Ik snap dat het lastig is met PDD-NOS om vriendschappen te onderhouden. Toch kan ik je toch een paar tips meegeven:

1 Beter één vogel in de hand dan tien in de lucht:
Het is helemaal niet nodig om tientallen vrienden te hebben. Een of twee hele goed vrienden is heel fijn. Zorg dat je deze relatie dan ook onderhoud! Dat lukt met de andere tips die ik nog ga geven!

2 Zoek het op:
Ga eens een keer naar een discotheek of een bar. Maar een aardig praatje met mensen. Probeer altijd open te staan voor anderen en dan komt het vanzelf wel.

3 Doe eens ouderwets!:
Ik zelf vind het altijd heel leuk als ik een keer een kaartje krijg van iemand. Je kan natuurlijk ook een mailtje of een belletje doen maar een leuk kaartje is heel persoonlijk.

4 Stop niet:
O, soms is het heel lastig. Heb jij een drukke tijd op het werk, is de ander net bevallen van een kind en dan zie je elkaar maanden niet meer. Juist in die periodes is het belangrijk om te denken: 'Goh, misschien moet ik eens een bakje koffie doen.'

5 Vrienden van vrienden:
Als je eens een verjaardag van je vriend/vriendin hebt moet je ook eens een praatje met een vreemde maken. Misschien worden jullie nog wel goede vrienden!

Je vraag op zich heeft al een hoog PDD-NOS karakter.

Het is mij bijvoorbeeld al niet duidelijk of je vriendschappen wilt onderhouden of dat je je niet alleen wilt voelen. Daar zit best een groot verschil tussen en vriendschappen onderhouden is niet de enige manier om je niet alleen te voelen.
Lid worden van een hobbyclub is al gesuggereerd en is dan je beste optie.

-Er zijn andere mensen
-Er is een gedeelde interesse

Verder heb je een gevoel er "iets" mee te moeten maar geef je al bij voorbaat aan dat je vriendschappen niet kan onderhouden dus eigenlijk heeft proberen al geen zin. Voor de meeste mensen is vriendschappen onderhouden al moeilijk maar als je bij voorbaat al gelooft dat je het niet kan wordt het sowieso niets. Mocht je toch in die richting "iets" willen proberen moet je beginnen met wat je denkt dat een vriendschap is en/of wat voor vriendschap je dan wilt.

Bijvoorbeeld een vriendschap is:

-Samen iets doen.
-Dingen voor elkaar doen.
-Samen zijn.
-Er op vertrouwen dat de ander er altijd zal zijn als dat nodig is (ook als je elkaar feitelijk weinig ziet).
-Interesses delen/gedeelde interesses hebben.

Dan moet je je nog afvragen waar het altijd fout gaat.

-haakt de ander af of haak jij af.
-doet de een in verhouding teveel voor de ander.
-toont de een te weinig interesse in de ander.

Je ziet je vraag brengt veel subvragen. Ik hoop dat je hier mee verder kunt.

Zoals ik al in de reacties op je antwoord schreef, was me deze stoornis niet bekend. Het is bijna onwezenlijk hoeveel letterwoorden er tegenwoordig bestaan om bepaalde afwijkingen te beschrijven. Ik wil niet zeggen dat jouw probleem niet reeël is, maar ik vrees soms dat bepaalde normale karaktereigenschappen (bv. een terughoudend karakter, introvert zijn…) te snel in één of ander ziekte hoekje geduwd worden. Het gevaar is hierbij dat het lijkt alsof hhet is zoals het is. Zoals je zou kunnen zeggen : mijn been is eraf. Niks meer aan te doen. Dat lees ik ook uit je zin dat het je NOOIT zal lukken vriendschappen te onderhouden. Het tweede gevaar is dat het ‘syndroom” dan een identiteit wordt. Je bent niet meer Piet of Jan of Maria, je bent ADHD, ADD enz….Wat je een albibi verschaft om bepaalde zaken te weren omdat je ze zogezegd “niet kan”. Soms zal dat ook effectief zo zijn, maar soms kan je hierdoor ook dingen die je bang maken (bv. omdat ze onbekend zijn, omdat je ze nog nooit gedaan hebt) elegant afweren.
Ik vind het schitterend dat je stappen wil ondernemen om het anders aan te pakken. Op zich doet het er niet toe waarom je vrienden wil, als je onbewuste je deze wens ingeeft is de tijd rijp om hier werk van te maken. Al zijn de vragen uit de andere antwoorden zeker nuttig om in overweging te nemen, maar dan vooral om voor jezelf duidelijk je doelstellingen helder te krijgen.
Als ik je vraag lees heb ik wat de indruk dat je je in een soort maanlandschap begeeft en aan ons vraagt hoe je je op deze planeet het beste kan bewegen. Ik raad je ten zeerste aan om alvast niet te beginnen met te zeggen dat het je niet zal lukken. Want waarom zou je er dan toch aan beginnen?
Het neemt de drive uit je om te kunnen groeien. Zelfs zwaar mentaal gestoorde mensen (wat jij voor alle duidelijkheid niet bent!) hebben een wil en kunnen dingen aanleren. Er zijn therapiën gebeurd met zwaar authistische mensen (holding therapie) waarbij zij op enkele dagen enorme vooruitgang boekten. Helaas niet in onze contreien niet zoveel toegepast.
Om maar te zeggen : never say never.
Verder :
- Visualiseer. Je hersenen reageren even sterk op beelden dan op reeële gebeurtenissen. Dus stel je in gedachten precies de situatie voor die je wil bereiken. Wil je één vriend? Wil je meerdere vrienden?
(rest in reacties)