Ik heb enorm last van derealisatie maar niks helpt wat kan ik doen? (uitleg)

misschien met ggz overleggen of het beter is als je (tijdelijk) aan de anti-depressiva kunt? vaak hoor je dat als je dit na 1 jaar afbouwt het weer helemaal goed gaat met iemand.

Beste Robin,

Ga nooit uit jezelf aan de anti-depressiva... Als een arts/psychiater het voorschrijft is het in mijn ogen vaak al discutabel, maar die hebben in elk geval de wettelijke bevoegdheid dat te doen. Of het in jouw geval goed of fout is kan ik geen oordeel over geven.

Misschien klinkt onderstaande een beetje vreemd, zie het daarom is het een leuk experimentje dat een verdacht diepgaand effect kan hebben....

Wij mensen zijn gewend allemaal redenen te bedenken waarom we ons goed voelen of slecht voelen. Vanaf dat we klein zijn leren we onszelf dat aan. We worden er heel goed in om zo door het leven te gaan... De grap is, dat we helemaal geen redenen nodig hebben om ons goed of slecht te voelen. Het is de aard van het beestje dat we ons vaak goed voelen, soms slecht, en alles ertussen... De redenen die we hiervoor bedenken staan ons alleen maar in de weg. We gaan namelijk in die redenen geloven, belangrijk om te weten is dat we dat niet door hebben en daar ook onschuldig aan zijn, we doen het dus onbewust... Moet je voorstellen dat een prettig rustig gevoel de standaardsituatie is, de fabrieksinstelling van een mens, daar hoeven we niets voor te doen of te leren... Maar dan gaan we aan het denken en dus redenen bedenken waarom we ons wel of niet goed voelen, wanneer dat wel of niet kan en mag.... Zo stapelen we steeds meer lagen van dat denken op (nogmaals: zonder dat we het doorhebben). Al die lagen zorgen ervoor dat we steeds wat verder van die fabrieksinstelling af komen te zitten. Dat kan leiden gedrag als stress, overmatig piekeren, en noem het maar op. Wat er weer voor zorgt dat we er nog verder vanaf komen te zitten... Wat kan je hier aan doen??? Helemaal niets... Of toch wel.

De meeste lagen denken, al die redenen, ideeën enzovoort, kunnen we helemaal niet zien, die gaan te snel of onder de radar door. Maar we voelen ze altijd. Al die lagen denken kunnen er alleen zijn als we het serieus nemen en voor waar aannemen. Zelf heb ik een hele eenvoudige ´vuistregel´ die het leven onvoorstelbaar veel makkelijker maakt...
A: Als ik voel dat ik angstig wordt, of zorgen ga maken, boos wordt of ga piekeren, dan neem ik mezelf en de gedachten die ik heb niet zo serieus, ik denk ze immers zelf, dan zit ik het uit en komt er vanzelf wat anders.. Dan verdwijnen die lagen denken stukje bij beetje en kom ik vanzelf dichter bij de fabrieksinstelling.
B: Als ik me goed voel, dan ben ik er helemaal niet mee bezig :)