Wordt je anders door eenzaamheid?

Definieer 'anders'. Ik zou zeggen dat je inderdaad wel veranderd, je zult sociaal misschien wat awkward kunnen worden omdat je niet meegaat met mensen. Mensen hun interesses veranderen over de tijd hier ben je als je eenzaam bent niet meer van op de hoogte waardoor de kloof tussen iemand die eenzaam is en iemand die dat niet is groter wordt.

Ook kan het zijn dat je anders gaat denken als je eenzaam bent, je hebt alleen je eigen psyche en hebt dus minder te maken met die van andere mensen. Ik denk dat ik het makkelijkst kan zeggen dat wanneer een mens bij een groepje wilt horen hij of zij heel gemakkelijk zijn of haar interesses veranderd (zoals muzieksmaak en kledingstijl). Wanneer je almaar alleen bent zul je ook veranderen, dit gaat vrij gemakkelijk.

Ja, door eenzaamheid, is de kans aanwezig dat je mensenschuw wordt, dat je onzeker wordt en je nutteloos gaat voelen. Door eenzaamheid raak je de omgeving kwijt, je weet niet meer wat er in andere mensen omgaat, wat zij doen, waar hun interesses liggen, je wordt er dus een ander persoon van, vooral afstandelijker.

Ja, je verandert gegarandeerd wanneer je lange tijd alleen bent én je eenzaam voelt!
Eenzaamheid is verschrikkelijk , want wij mensen zijn nu eenmaal kuddedieren, wij hebben anderen om ons heen nodig al is het alleen voor de communicatie, of voor het gevoel van gezelschap.
Je kan best wel eens lekker rustig alleen willen zijn, omdat je het even gehad hebt met de mensen, ze kunnen namelijk ook erg irritant zijn op zijn tijd. Maar niemand voelt zich graag eenzaam, want dan voel je je alleen in alles.
Een mens moet kunnen communiceren, zijn/haar ei kwijt kunnen, interactie hebben, kunnen lachen samen of met de groep. Een eenzaam mens mist heel veel warmte en aandacht voor zichzelf. De balans is weg, het contact met jezelf en anderen is verstoord. Eenzaamheid is een signaal van je lichaam en het kan je zelfs lichamelijk ziek maken.
Het meest zorgwekkende is dat je op gegeven moment in een sociaal isolement kan raken. Eenzaamheid is een gevoel, maar sociaal isolement is een situatie, het is namelijk een tekortkoming aan mensen in je sociale netwerk. De combinatie van beide is de meest zorgwekkende vorm voor een mens.

Verstoring van levenspatronen kunnen iemand eenzaam maken, zo'n verstoring geeft angst, onzekerheid, een gevoel van leegte en een depressie ligt ook op de loer.
Toch zijn er mensen die de eenzaamheid opzoeken en die ook verkiezen voor hun leven. Kluizenaars kunnen zich juist prettig voelen bij hun eenzaamheid, maar zij hebben er dan ook zelf voor gekozen. Uiteraard zijn er niet zoveel mensen die zelf de eenzaamheid kiezen.

Een mens wordt anders door elke ervaring in zijn leven, dus ook door eenzaamheid.
Je vraagt niet om HOE anders en eigenlijk is daar ook geen algemeen antwoord op te geven.
Eenzaamheid kan een positieve ervaring zijn, als je die gebruikt om aan zelfreflexie te doen, te lezen, je geest via internet bijvoorbeeld te verrijken.
Je kunt van eenzaamheid rijker worden door het te ervaren, of je het fijn vindt of juist niet en vanalles ertussenin. Sommigen zoeken het bewust op om een prestatie te leveren, bijvoorbeeld om een boek te schrijven. Sommigen willen met niemand iets te maken heben om wat voor reden dan ook; men noemt deze mensen kluizenaars.
Je kunt eenzaam zijn, maar niet alleen....
Eenzaamheid kan ook een nare ervaring zijn, waarbij je je verstoten, verlaten, genegeerd voelt, afgezonderd van de groep waar wij als mens bijhoren. En ook daarvan kan je leren, zoals van elke ervaring.

Dus ja, je wordt anders, omdat je van elke ervaring in je leven leert.