Is het in een depressie goed om thuis te blijven als je je niet goed voelt, of moet je jezelf zogezegd een schop onder je kont geven (wat niet lukt)?

Ik kan je uit persoonlijke ervaring zeggen dat als je thuis blijft alles erger word, je moet echt jezelf een schop onder je kont geven hoe moeilijk het ook is, ik heb spijt dat ik 2 jaar vergooit heb om te denken dat ik het zelf kan en wat ik deed goed was. Een ritme maken voor je zelf en rustig opbouwen van de activiteiten en geloof me het word alleen maar erger en dan kom je op een punt waar ik belande en daar wil je niet komen

Niet in een keer een keiharde schop ofzo, maar begin met leuke dingen doen met vriend(inn)en, je familie/gezin.
Ga op een sport om nieuwe mensen te leren kennen en lol te maken. Met sporten maak je namelijk een stofje aan waarvan je gelukkig en blij wordt en meer energie krijg om nóg meer leuke dingen te doen.

De schop onder je kont moet dus zijn sporten en nieuwe mensen ontmoeten, hoe moeilijk dat ook lijkt. Thuis blijven zitten kan, maar dan duurt je depressie langer, doe dingen waar je zin in hebt.

Succes met het overwinnen van je depressie.

Toegevoegd na 2 dagen:
Ik bedoel dat je eerst begint met naar buiten gaan met naasten, mensen die dicht bij jou staan en het langzaam opbouwen, gewoon rustig beginnen en je kennissenkring uitbouwen, zodat je samen met mensen naar buiten kan gaan, dat is immers een stuk gezelliger dan alleen.

PS. Laat dat lol maken maar even weg, nu ik het zo nalees is het wel heel erg stom van mij, lol maken is in jouw situatie vrij moeilijk.

Wat heel goed is bij depressie is bewegen. Lopen (hardlopen is nog beter), fietsen etc. Buiten is het beste, maar als dat niet lukt is een hometrainer ook al een stap in de goede richting. Hardlopen is net zo effectief als antidepressiva, volgens sommige onderzoeken.
Maar ik weet (uit ervaring) dat het moeilijk is om in beweging te komen als je depressief bent. Ik raad dan ook aan een sportmaatje te zoeken, dan pak je meteen het risico van isolatie aan.

Uit ervaring weet ik dat het werkt om rustig aan naar buiten te gaan.

Het is sowieso goed om echt oprecht naar je lichaam/geest te luisteren. Als je geen behoefte hebt aan contact met andere mensen, ga dan een boswandeling maken. Een kwartier of een half uur is dan al voldoende, maar hoe meer hoe beter.
Op het moment dat je wel graag contact wil of gewoon mensen om je heen bij wie je even je ei kwijt kan of gewoon kan 'zijn', bel dan een iemand op en ga bijvoorbeeld samen een wandeling maken of stel voor om samen een filmpje te kijken.

Wat bij mij erg goed geholpen heeft is een huisdier. Juist omdat ik alleen woon geeft dit mij het gevoel dat ik een doel in het leven heb en dat ik niet in een leeg huis kom als ik even weg ben geweest.
Katten en honden zijn hiervoor juist goede huisdieren omdat deze veel contact zoeken met hun bazen.
Het voordeel van een hond is dat je deze wel uit moet laten. Bij een kat zou ik dan een binnen kat adviseren.

Daarnaast is het, zoals mijn voorgangers ook al zeiden hoe dan ook goed om via je huisarts professionele hulp in te schakelen. Deze kan je manieren leren om goed naar jezelf te luisteren en nog meer tips geven over wanneer je jezelf juist wel of geen schop onder je kont hoeft te geven.

Een depressie voelt voor ieder mens denk ik anders, het ligt ook totaal aan het feit waarom en hoe ben je zo depressief geworden.
Is het door enorme stress op het werk of verdriet/ziekte
Of ben je depressief geworden na het overlijden van een geliefde ?

Ikzelf ben 1,5 jaar depressief geweest na het overlijden van mijn moeder.
Ik was tot niets meer in staat , had nergens zin meer in , zag alles zeer somber in , lag veel op bed of op de bank , deed net het allerbelangrijkste in huis wat echt moest en de rest liet ik liggen, de huisarts zei, : " ga alleen maar leuke dingen doen , nou ik zag nergens een leuk ding, ik vond alles niets .
Totdat ik mij realiseerde , zo kan ik nooit beter worden , ik dwong mij toen elke dag een rondje op de fiets te gaan doen, weer of geen weer elke dag 1 uur fietsen , soms de zelfde wegen, soms koos ik een andere weg , ik ben normaal een natuur mens maar ik zag geen natuur, ik hoorde geen vogeltje fluiten .
wat voelde ik mij eenzaam in die tijd terwijl mijn hele familie mij omringde , maar ik had daar niks aan , ik moest het zelf doen, ging altijd alleen , dan kon ik huilen wanneer ik dat wilde , wat zijn er veel tranen gevloeid in die tijd , maar ik wilde doorzetten, want ik wist dat ik het zelf moest doen .
Gelukkig kwam na 1,5 jaar weer wat licht in mij en begon ik mij weer wat op de natuur te richten , al viel dat niet mee , maar ik wilde zo graag weer de oude zijn , zodat ik weer normaal voor mijn gezin kon zorgen .
Ik weet nog heel goed dat ik ineens in een regenbui onderweg de regenboog zag , ja ik zag weer wat , en daar klampte ik mij aan vast , ik had iets gezien wat ik mooi vond.
Tja, normaal sta je daar niet zo bij stil, maar in zo'n situatie als alles weg is en het komt stap voor stap weer terug valt het je op dat je weer iets mooi vindt, je kunt weer "genieten"

Anderhalf jaar nergens meer van genieten is vreselijk , maar mij heeft wel geholpen om mijzelf stevig aan te pakken en tegen mezelf te zeggen je moet eruit , je gaat fietsen , ondanks dat ik er steeds weer enorm er tegen op zag om overeind te komen en in de benen te moeten komen en dan ook nog een uur fietsen , het was in mijn beleving onmenselijk, maar nu achteraf ben ik dolblij dat ik heb doorgezet en dat mijn man mij nergens mee lastig viel van zal ik mee gaan ?, nee, hij bood het aan dat hij best mee wilde fietsen, maar ik moest het maar zeggen wat ik het fijnste vond om te doen .

Dus probeer zelf te kijken wat goed voor je is en ga dat doen.

Sterkte

Jezelf isoleren zal een depressie niet oplossen. Maar in een depressie is een isolering een natuurlijk proces om te kunnen nadenken of tot rust te komen, jezelf te beschermen and so on... dus nutteloos wil ik het ook niet noemen. Het is veel erger om in een depressie opeens dingen te gaan forceren omdat het vaak averechts werkt in de praktijk. Mijn advies is om de tijd te nemen waarom je depressief bent/niet goed voelt en dan een manier vinden om eruit te komen. Hulp inschakelen is ook aan te raden.

In een depressie moet je gedoseerd activiteiten ondernemen. Sporten het liefst elke dag minimaal 20 minuten. Dat kan een wandeling zijn maar liever iets stevigers zoals fietsen of hardlopen.

Als je je rot voelt (als je überhaupt iets voelt), forceer jezelf dan niet tot sociale activiteiten want daardoor ga je je juist rotter voelen. Forceer jezelf wel met gaan sporten. Dat werkt namelijk even goed als antidepressiva is mijn ervaring.

Succes met het gevecht met jezelf.

Ik vond het persoonlijk prettig om zelf de balans op te maken omdat ik mijn grenzen moest gaan aangeven, en zo heb ik mijn grenzen beter leren kennen en ben ik er steeds meer aan het uitkomen. Ik ben nu ook in therapie hiervoor. Ik vind dat het persoonlijk is, zolang je jezelf maar niet gaat isoleren met excuses van: ik wil niet, ik kan het niet. Dan dacht ik zelf altijd, zit hier dan een gevoel achter (angst oid) en verzin ik hiervoor excuses om het niet aan te hoeven gaan. Maar dat hoeft bij jou niet zo te zijn. Sterkte.

Toegevoegd na 2 minuten:
Ook is het zo, dat als je geen contact wilt met iemand, doe het niet. Ga jezelf beter verzorgen, neem de tijd voor jezelf en om dingen uit te puzzelen. Dpe dingen waar je gelukkig van wordt. Doe het zoals jij het wilt, zoals jouw lichaam/gevoel aangeeft :)