Kan het bij iemands leeftijd horen als zij op bijna 88 jarige leeftijd in een kwartier 2-3x hetzelfde vertelt?

Dementie bestaat in soorten, maar "hoort"ook in de meeste gevallen bij oud zijn.
Vergeten doet iedereen wel eens, maar dementerenden vergeten dat ze iets vergeten zijn.
Maar van een afstand is dat natuurlijk niet op te maken, het is een rotziekte waar geen kruid tegen gewassen is

Hoe ouder je wordt, hoe sneller je korte termijngeheugen je in de steek laat, dus een paar keer hetzelfde vertellen komt vaker voor.
Iemand moet het medicijngebruik gaan controleren. Dus inderdaad overleg met haar huisarts om te inventariseren (vergeet niet om alle medicijnen mee te nemen).

Ja, dat kan zeker bij de leeftijd horen. En laatst ontdekte ik dat het ontbreken van een week/dagritme geen goed doet aan het geheugen: een kennis van mij herhaalt zichzelf sinds ze verhuisd is naar een plek waar intensief voor haar wordt gezorgd en ze dus niet meer haar eigen bedoeninkje bestiert. Alle dagen lijken op elkaar en dat maakt dat ze zich zaken niet goed herinnert en dingen door elkaar haalt en verhalen herhaalt in korte tijd. Haar wereld is letterlijk erg klein geworden, terwijl ze om de dooie dood niet dement is.
Op zich lijkt het me een goed idee om een arts te raadplegen als je het niet vertrouwt, alleen realiseer je twee dingen: 1. wat denk je te kunnen doen, als het inderdaad dementie is? 2. je tante moet het er wel mee eens zijn; ze mag dan in de war zijn, ze staat niet onder curatele en is zelf de baas over haar gezondheid en wat daaraan gesleuteld wordt.

Het geheugen is een complex en gevoelig systeem. Voordat een herinnering vastligt in het permanente geheugen, moet het eerst worden ingepakt en worden verstuurd naar het geheugencentrum, de hippocampus. Dat is een soort asiel voor recente herinneringen.
Herinneringen die hier niet terechtkomen gaan verloren.
Vanuit de hippocampus verhuist de herinnering binnen één of twee jaar naar het permanente geheugen. Dat zit verspreid door de hersenen. Herinneringen worden vastgelegd als een netwerk van associaties van geluiden, woorden, geuren, beelden, emoties en gevoelens.
Vergeetachtigheid ontstaat doordat de geheugenopslag vanaf het 40ste levensjaar minder soepel werkt.dit is bij je tante dus al langer aan de hand. Of ze aan het dementeren is, kan alleen een arts vaststellen, geheugenverlies hoort wel bij haar leeftijd.
Oude mensen staan ook vaak negatiever in het leven, dat is ook te begrijpen, vaak is elke dag hetzelfde, met dezelfde indeling. Weinig sociale contacten, moeilijker bewegen, dat zijn allemaal punten waar je niet erg positief van wordt.
Raadpleeg de huisarts alleen als je tante dat ook wil, ga niets achter haar rug om doen, zij heeft recht op respect.

Bij de eerste tekenen van dementie kan inderdaad het vaak vertellen van hetzelfde verhaal horen. Maar dan alleen maar omdat men echt niet meer weet dat men het ooit verteld heeft. Er moeten echter ook andere symptomen zijn. Bv. :
- iemand die zeer bekende dingen vergeet (bv. naam van kinderen)
- er is controleverlies op emoties. dit is meer dan wat negatiever worden, het gaat hier over extreem uiten van angst, vreugde, woede etc.
- iemand is verward. bv. loopt naar de deur om te gaan plassen en aan de deur al niet meer weet wat men ging doen. of iemand die de bril in de ijskast stopt.
- het kortetermijngeheugen gaat achteruit. dus iemand vraagt je bv. "wil jij naar de winkel voor me". jij vertrekt, je broer bv komt binnen en krijgt dezelfde vraag. aan de andere kant weet men bij beginnende dementie nog vaak goed de dingen van vroeger.
- iemand kan moeilijk een gesprek volgen, verliest de "rode draad" van het gesprek telkens.
Maar zelfs deze symptomen wijzen niet noodzakelijk op dementie. Ouderdomsdepressie bv. kan ook symptomen geven die "lijken" op dementie. Ook het verkleinen van de belevenissenwereld kan iemand angstig, verward en sociaal on-vaardiger maken.
Ingrijpen (bv via de huisarts) kan als je meent dat je tante niet meer voor zichzelf kan zorgen. Dit is niet hetzelfde als vaak hetzelfde vertellen.
In andere maatschappijen worden oudere mensen beschouwd als "wijzen" en gerespecteerd en vereerd. In onze cultuur is het net andersom. Bij ons worden oudere mensen uit de maatschappij gezet wat sowieso kan leiden tot afstomping.
Ouderen worden verkinderlijkt, niet meer serieus genomen etc. Je kan zeggen "wat is de kip en wat is het ei", maar volgens mij komt het ook hierdoor dat er bij ons zovele oudere mensen echt kinderlijker worden en hun levenswijsheid niet gebruiken of uiten.
Ik herinner me dat mijn perfect "normale"maar stokoude oma (in het bejaardenhuis) zei "Ze roepen in mijn oor terwijl ik nog goed hoor. Ze behandelen me alsof ik debiel ben. Ze noemen me "Mariaatje" terwijl ze me nooit vroegen of het okee is om me met mijn voornaam aan te spreken."
Bekijk je tante eens anders. In plaats van haar "vertellen" te ondergaan...vrààg haar dingen te vertellen die jou interesseren, over het leven vroeger bv., of een bepaalde periode in de geschiedenis en hoe zij die beleefde. Respecteer haar, en bespreek met haar dingen waar je mee zit, ook ivm met haarzelf.
Bedenk dat ze "gewoon" een volwassen vrouw is, ook al zit ze in een oud lichaam....