Hoe kom ik uit een uitzichtloze cirkel van desinteresse, een leeg leven en gebrek aan levenslust?

Dit klinkt als een depressie. Of in ieder geval als iemand die professionele hulp nodig heeft! Ga naar je huisarts en bespreek dit.

Verder zeg je het zelf al ogenschijnlijk lijkt het met de hele wereld altijd goed of beter te gaan dan met jou.

Ik herken dit. Dit heb ik ook gehad.
Ik ben uit die uitzichtloze cirkel gekomen toen ik op een avond pisnijdig werd over mijn situatie.
Ik heb me toen ten doel gesteld dat ik tot aan mijn dood alles in het werk zou stellen, om er achter te komen hoe het universum werkt. Omdat als ik niet weet hoe het allemaal werkt ik niet goed kan functioneren.
Ik ben toen bergen boeken gaan lezen. Wetenschappelijke, psychologische, spritiuele, en nog meer. En dat heeft een heel positief effect op mij gehad.

Ga meer naar buiten, een stukje wandelen of fietsen. Achter de pc te lang zitten is niet echt gezond. Bezoek vaker je familie en vrienden. Vooral je ouders. Bespreek dit ook met hun. Misschien kunnen ze jou helpen of advies geven. Iedereen heeft soms last van een dip. Stel jezelf open voor nieuwe contacten. Te lang alleen zijn wordt je niet echt happy. Ga af en toe ergens stappen en wie weet ontmoet je die ene speciale persoon door wie je zin in alles krijgt en het leven is opeens een stuk vrolijker. Kortom All You Need is Love!

Klinkt inderdaad als een depressie, je zou met een psycholoog kunnen gaan praten. Je huisarts kan je doorverwijzen.
(De kans is dat je bij je huisarts medicijnen krijgt voorgeschreven, daar wil je eigenlijk niet aan beginnen want die lossen de oorzaak niet op).

Als je praten niet fijn vindt kan je proberen jezelf te helpen.


Om jezelf te helpen kan je beginnen met lezen in zelfhulpboeken, er zijn genoeg boeken die je duidelijkheid kunnen geven over waarom je je zo voelt.
Een goed boekje om mee te beginnen is 'Ontploeteren' van Jan Peter van Doorn (http://www.ontploeteren.nl/) heel makkelijk leesbaar, kan een echte eye-openener zijn.

Boeken van Fred Sterk, Ed Nissink en René Diekstra zijn ook interessant om jezelf beter in het leven te zetten.
Als je weet waarom je zo bent/doet kan je jezelf veranderen.

Succes!

Ik gooi het nog even over een andere boeg: als jij altijd al last gehad hebt met sociale interactie en ook als kind altijd al het gevoel gehad hebt dat je 'anders' bent, als dit gevoel niet iets is van de laatste tijd (en dat moet je echt heel objectief bekijken!) is het zeker niet alleen een depressie maar zit jij gewoon echt anders in elkaar dan 'de gemiddelde mens'. En dat wil helemaal niet zeggen dat je daardoor raar bent, maar wel anders.

Doe iets met die informatie, zoek uit wat er dan anders is dan anders. Je zult zien dat er heel veel mensen zijn die anders zijn. Een zoekrichting die je zou kunnen proberen, is kijken in hoeverre je autistische trekjes hebt. Er zijn heel veel mensen met een autisme spectrum stoornis die precies voelen wat jij voelt: alsof je overal buiten staat en er van een afstandje naar kijkt, maar niet diepgaand begrijpt wat er nu eigenlijk gaande is. Een soort antropoloog tussen je eigen soort. Bij meiden wordt dit vaak niet, of pas heel laat, onderkend, als ze inderdaad stuk lopen op de sociale interacties en thuis komen te zitten met een depressie of een burnout.

Dan is jouw depressie dus een gevolg van 'het anders zijn' en niet de oorzaak en dan gaat het dus niet helpen als je alleen de depressie behandelt. Je moet jezelf als geheel beter leren kennen, en daarna kun je mensen leren kennen die op dezelfde manier 'anders' zijn als jij.

En daarnaast: zorg dat je voldoende daglicht krijgt, dat je elk zonnestraaltje meepikt en dat je jezelf dwingt om elke dag wat beweging te nemen.

Hallo,
Ik wil je aanraden om het boek:
"Stop! Geen excuses meer | W. Dyer"
te gaan lezen. Bij bol.com 2ehands vanaf eur 11,-
Ik denk dat dit boek je opweg zal kunnen helpen...
succes.

Je zegt zélf 'ogenschijnlijk': overschat het zogezegd geluk en zelfvertrouwen van een ander niet, oke?
Van de andere kant is he tijd da je stap per stap je situatie aanpakt. Je hebt duidelijk zicht op je eigen situatie zo te lezen.
Aan de hand van tips die je hier krijgt op deze site kan je een schriftje aanleggen waarin je een mogelijk 'to do' lijstje maakt en een lijstje met 'inzichten, spreuken etc...
Een andere mogelijkheid is dat je bij jouw in de buurt naar een psychologe gaat en samen met hem/haar je situaie eens doorpraat.
Onderschat de gevolgen in goede zin niet: heb geduld, vaak komen de inzichten niet héél dadlijk na zo een gesprek, maar vallen ze je later te binnen.
In de periode dat ik me niet goed voelde heb ik veel troost en inzichten gevonden in boeken en op internet en bij een psych.
Belangrijk is dat als je naar een psych gaat om alles eens door te praten dat je je binnen de 3 eerste sessies goed voelt bij deze persoon: d.w.z dat je je geaccepteerd voelt en je vrijuitkan verwoorden wat je voelt en bedoeld. Dur gerust an psych veranderen indien je je niet goed voelt bij deze persoon.
Ik wens je véél goeds toe en veel courage.

Uit de manier waarop je je vraag (probleem) formuleert blijkt dat je intelligent bent. Om je bij de "voorbij gaande dagen" aan te sluiten, moet je niet denken maar doen! Als je altijd voors en tegens blijft afwegen; als je altijd blijft twijfelen, dan kom je tot niets. Je beschrijft je als "verlegen en saai en zonder binding met andere mensen". Verlegenheid kan ook charmant zijn; niet iedereen houdt van blaaskaken, maar dat gebrek met "binding met die spontane mensen om je heen" vind ik niet vreemd: jij bent meer een bedachtzaam, filosofisch type en veel spontane mensen zijn doorgaans met lichtvoetiger en triviaalere activiteiten bezig. Die spontane types om je heen, zijn nu eenmaal niet jouw soort mensen. Jij bent duidelijk meer bezig met de zin van het leven en ernstiger zaken. Het is wel jammer dat je niet tenminste één of twéé goede vrienden hebt. Je lijkt je ook nogal te vervelen. Nu is verveling een straf voor gebrek aan interesse: zodra je je in iets verdiept, wat je misschien aanvankelijk helemaal niet zo interessant leek, dan raak je er bijna zeker door geboeid. Vraag je af: waar zou je eigenlijk wel eens wat meer van willen weten, en ga je daar dan ook mee bezig houden; ga er achter aan. Stop met de "loze praat". Mijdt mensen die alleen maar loze praatjes verkopen over dingen die jou niet interesseren. Uit je opmerking "ik kan doorleren" maak ik op dat je rond de 20 jaar oud bent. Je vraagt je af "Ik kan doorleren, werken, er op uit gaan, een sport beoefenen, stappen, een hobby zoeken, een vaardigheid leren, maar waarom in godsnaam?" Je kunt wachten met leven totdat je het antwoord op die vraag hebt verzonnen, maar je kunt veel beter beginnen met leven, want dan verdwijnt die vraag vanzelf !!! Jij moet niet denken maar doen: loop een blauwtje, sluit je aan bij een club of koor of kerk of politieke partij of patiëntenvereniging of filosofisch dispuut of ga een cursus doen samen met anderen, en ontdek wat je bevalt. Wat je niet bevalt geef je op, wat je leuk vind houdt je aan. Je ontmoet zo ook mensen die hetzelfde leuk vinden als jij waardoor de loze praat ophoudt. En dat je niet houdt van stappen en zinloze praatjes pleit alleen maar voor je. Maar ga leven. Ga naar het theater, al was het alleen maar omdat je daarna weer blij bent dat je thuis bent. Het is wel noodzakelijk dat je dagelijks iets gaat bewegen: wandelen of fietsen. Dat doet wonderen. Aan de slag, want je bent niet dom.

Diamera,

Ik heb jouw verhaal gelezen en de antwoorden en reactie`s van diverse mensen. Ik ben geen dokter, geen psychiater, geen psycholoog: ik ben een mens met de makken en nukken die volgens mij 99% van alle mensen bezitten.

Ik lees jouw verhaal op mijn manier als een verhaal vol moed en vertrouwen in jouw eigen leven.

Je begint met: "Hoe kom ik uit een uitzichtloze cirkel van etc. etc.

Het feit dat je dit DURFT te schrijven, zegt iets over jouw karakter. Menigeen durft dit helemaal niet. JIJ doet het wel !!

Je ziet de dagen voorbij gaan alsof je ze niet beleeft: je bent je er dus terdege van bewust dat je de dagen die voor jou altijd hetzelfde zijn, anders moet gaan invullen. Maar hoe? Ja hoe?

Ik lees dat jij jezelf omschrijft als verlegen en saai en geen binding hebt met andere mensen. Wie van die andere mensen heeft jou eerlijk in het gezicht gezegd dat je verlegen en saai en geen binding met hen hebt? Wie?
Kun je er één noemen?

Ik gok er op dat niemand dit nog tegen je gezegd heeft.

Je schrijft: ik voel me tekortschieten tussen al die spontane mensen om mij heen. Je hebt dus, wel of niet bewust, tóch mensen om je heen.
Hoezo moet je tekort schieten? Zijn die anderen allemaal beter? Weet jij niets? Heb jij niets te vertellen waarbij een ander eens moet luisteren? En dan leg ik de nadruk op MOET ! Jij hebt ook het recht om te spreken.

Waarom moeten die zogenaamde spontane mensen het grootste woord hebben? (Ik zit nu volgens mij op de kern van het probleem). Houd jij jouw mond dan maar? Nooit doen. Jij, zoals iedereen mag uitkomen voor haar of zijn mening.

Het feit is wel, dat wanneer je in jouw kamertje blijft zitten, jij niet in de gelegenheid bent om eens te praten met anderen en die anderen jouw verhaal te vertellen.

En het is zo gemakkelijk. Althans voor mensen die niet anders doen.

Je schrijft: ik heb een inhoudloos en saai leven: DAT HEB JE NIET ! Je hebt al een klein stukje van dat saaie leven gebruikt om bovenstaande zeer eerlijke brief te schrijven.

Je haalt er geen voldoening uit, uit dat saaie leven: Oh ja? Kijk eens naar wat je bereikt hebt met het schrijven van jouw verhaal naar Goeie Vraag ! Dat moet op zich al een voldoening zijn !

Je vraagt je af in de slotzinnen waarom je bepaalde dingen zou moeten doen en wat het voor nut heeft.

Ik draai het vaak om: ik doe dingen en vraag me dan pas af of het nut heeft gehad. Dan weet ik gelijk of ik het goed gedaan heb.

Diamara, doe het: je kunt het !

Hoi diamera,
moet zeggen dat je een goede zelfobservatie hebt. Ook heb je humor. Je kunt precies begrijpen hoezo je relatie tot mensen oppervlakkig is, eigenlijk weet je dan ook waar de aansturing dan zit om je relaties wat dieper te laten worden. :P

Je vraagt je verder af, wat het nut is, die vraag heb ik me ook gesteld. We zijn hier op aarde gekomen om iets te leren,? de vraag is vaak wat doe ik hier? Wat is het nut...van dat ik hier ben.. Dat is voor ieder anders, maar je ziel heeft gekozen hier te zijn. en wellicht dingen te willen leren. Het is alleen lastig erbij te komen wat dat is. Stop alleen met het vergelijken van jezelf met al die anderen.. die zijn er niet, want iedereen is anders.
En Inderdaad heb je gelijk dat al die uiterlijke gaan doen dingen, uitzichtloze bezigheidstherapieën zijn. Zo ervaar ik het ook. Het gaat om innerlijke transformaties, die bereik je niet door te vluchten in gaan doen, maar door naar binnen te gaan en je werkelijke behoeften te gaan onderzoeken. Stel jezelf de vraag wat zijn mijn werkelijk mijn behoeften?

Ik doe af en toe een cursus die me aanspreekt om wat meer mogelijkheden te leren, nu bijvoorbeeld een om me weer open te stellen voor mensen. Daar belande ik per ongeluk in. Ga leren je gevoel te volgen dat is het belangrijkste. Als je iemand leuk of interessant vind (vast wel 1 persoon) dan heb je daar wat mee uit te zoeken, en kun je van hem of haar iets gaan leren, over jezelf.
Als je met iemand praat, focus je dan op zijn of haar ogen, of je nu wel of niet praat.. dat is het contact. Kijk de ander aan. Het contact kun je leren voelen in je buik, maar de heftigheid van het gevoel verschilt per persoon :)

Ieder geval heb ik een boekje voor je, die veel zelfinzicht geeft (recepten om in de puree te geraken, van bruno paul de roeck) . wil je met iemand praten dan zou ik annemarie tjerkstra zeker aanraden.

succes M

Oke, ik kan nu twee kanten op. Ik begin maar met het gene wat je waarschijnlijk het minst moeilijk vindt om te horen.
Jij bent net als ieder ander het waard om gelukkig te zijn. Saai en oninteressant is niets meer dan :"a point of view" En blijkbaar is jou point of view nu even heel erg donker. Weet dat de zon ALTIJD schijnt. het is alleen de kunst om hem te zien schijnen. Kijk eens goed om je heen. zie je dat stukje onkruid wat tussen de tegels van de stoep door toch groeit? Dat zich opricht naar de zon? hem weet te vinden ook al is zijn plaats van bestaan nou niet meteen de geweldigste? Hij is er wel! En waarschijnlijk zal hij ook bloeien, op zijn moment. Zo is het ook met jou. Ondanks alle tegenslag ben je er. nu moet je je alleen naar de zon richten en dan zal je op jou moment ook bloeien. HEUS!

En dan komt de andere opmerking.
Okay. je bent niet happy. Je bent niet happy met hoe het nu gaat. met wat je nu doet. Zover ben je al, dat je dat beseft. Nu kan je blijven doen wat je nu doet. dan wordt het hoogstwaarschijnlijk niet beter. 'Begin dus maar met wat anders te doen, maakt niet uit wat. Als je op een stoel zit die niet lekker zit ga je toch ook ergens anders zitten? Dit wil je niet. dus moet je veranderen. Zo simpel is het. Geef je zelf een schop onder je kont. Ga in therapie, koop een hond neem een hobby, een andere baan, verhuis of begin een algeheel onverzorgde voettocht naar Rome. Maar DOE iets.
mijn motto is: Als je wacht tot de wereld gaat bewegen. Rolt hij uiteindelijk over je heen. Ik heb het altijd beter gevonden om zelf de beweging te maken. Dan kon ik het weliswaar fout doen en het kon misschien ook nutteloos zijn maar dan was ik in ieder geval wel degene die aan de touwtjes trok.

SUCCES!

Toen ik gisteren je vraag las, had ik niet meteen iets toe te voegen aan alle antwoorden en reacties die er al waren.
Maar vandaag lees ik iets in de krant en dat deed me aan jouw probleem denken.
Het artikel staat in 'de Gelderlander' (18-11-2012) op de voorpagina met een vervolg op blad 2 en is getiteld: Op pad naar beterschap.
Het is een project wat nog in de kinderschoenen staat en gebaseerd is op intuïtie en ervaring maar nog geen wetenschappelijke onderbouwing heeft. Toch zijn er Zorgverzekeraars die geïnteresseerd zijn in het idee.
Het principe ervan is dat beweging en natuur helend kunnen werken.
Zie http://www.gelderlander.nl/voorpagina/nijmegen/ (een dag na publicatie digitaal!)

Drinken maakt depressief.
Het versterkt de dag erna je gevoelens van een dip.
Op het moment zelf voelt het beter, maar dag erna ga je dieper het negatieve in.

STOP MET DRINKEN!!!!!!!

dan zal je ook minder huilbuien krijgen (op den duur)

door alcohol kan je vitamine B tekorten hebben, waardoor je je ZEER depressief kan voelen.

Misschien heb je wel een (lichte) voedsel allergie of intolerantie, daar kan je ook heel BLEH en depri van worden.
(overigens niet ondenkbaar, alcohol is niet zo heel vriendelijk voor het slijmvlies van je dunne darm, dat wil nog wel eens ontsteken van teveel alcohol en als dat ontstoken of geirriteerd is neem je én minder voedingstoffen op én je hebt grotere kans op voedselallergie / intolerantie)

zoek hulp!

kijk welke therapieën je verzekering dekt en ga steeds een paar keer naar het één of het ander om te ontdekken of je er baat bij hebt.
Acupunctuur, voetreflex, haptonomie, reiki, photonen, EEG, neuro-linguistisch
yoga, zwemmen, wandelen, sporten

therapie hoeft niet perse bezigheidsgedoe te zijn, maar kan ook een therapie zijn om jou weer wat energie, levenslust en levenskracht te geven.
Die mensen zijn met jou bezig en jij hoeft niets te doen in een groep om jezelf bezig te houden.
dus:

GEEF JEZELF EEN ENORME SCHOP ONDER JE ASS
EN GA IETS DOEN AAN JE SITUATIE

(of je moet het heerlijk vinden te zwelgen in gevoelens van jezelf zielig vinden, dat is een soort masochisme op verdriet, maar dat lees ik niet zo uit jou verhaal, je vraagt juist hoe je uit die cirkel komt)

Ga sporten!!!
(stop met drinken, neem extra vitamines!)
Ook al vind je dat doelloos of nutteloos:
er zijn genoeg sites op internet te vinden waarin uitgelegd wordt dat sporten stofjes in je hersenen en lijf aanmaakt waardoor je je beter gaat voelen.

Waarschijnlijk lijdt jij aan een persoonlijkheidsstoornis, ik ben geen psychiater maar na een bezoek aan en een onderzoek door ben ik er achter dat ik een Schizoïde persoonlijkheidsstoornis heb en dat wat jij vertelt erg op mijn klachten lijkt.
Beter worden doe je niet je kunt er wel mee leren leven, ik raad je daarom aan om je te laten onderzoeken dan kun je hulp krijgen en geloof me daar word het leven een stukje aangenamer door.
En wat bij mij erg helpt is sporten, het zal in het begin erg moeilijk zijn om je daar toe te zetten, ik heb daar nog steeds wel last van maar ik moet dan ook niet nadenken en gewoon opstaan alsof je naar je werk gaat. Ik ben begonnen met een dumbell en buikspier oefeningen ongeveer 5 min. per dag en dan elke week iets langer maar wel bijna elke dag doen(neem wel 1 of 2 rustdagen), ik krijg nu ook een schuldgevoel als ik een dag oversla(dat is goed). Het duurde wel even maar op een dag keek ik in de spiegel en zag veranderingen aan mn lichaam en op dat moment veranderde alles. Nu ga ik ook om de dag hardlopen met een programma op mn mp3 speler dat werkt perfect( wel goed rekken en strekken)ik voel me daar heerlijk bij.
En zorg dat je dag/nacht ritme in balans is gewoon je wekker zetten op half acht of zeven uur en eruit komen.
Maar het belangrijkste is dat je hulp zoekt ga naar een maatschappelijkwerker/ster en vertel je verhaal zij/hij zal je verder helpen en wees niet bang voor wat komen gaat het word alleen maar beter.

Ik wens je veel succes!

Ik raad je aan om ten eerste te accepteren wie je bent. En de positieve eigenschappen van jouw karakter in te zien. Ieder mens is verschillend en ieder mens is even veel waard.
Wat maakt jou ongelukkig? Begin bij het begin, waar ben je niet tevreden over? Wij mensen zijn snel geneigd om hele grote stappen te willen nemen en heel snel verschil te willen zien/ervaren, maar dit werkt zeker niet zo. Maak de stappen die je neemt zo toegankelijk als mogelijk voor jezelf, en probeer daar standvastig in te blijven.
Ga voor je leven en dromen en maak er wat van.

Het is wat je er zelf van maakt. doet het je niets of denk je dat het je niets doet waardoor het je niets doet. Je moet niet denken aan de dingen die je doet terwijl je ze aan het doen bent maar je moet ze gewoon doen. Als je droevig bent moet je droevig zijn, als je praat moet je praten en als je eet moet je eten. Daarover verder nadenken heeft weinig zin. Terwijl je aan het praten bent nadenken over wat dat met je doet heeft weinig zin, dan kan je er beter mee stoppen. Als je geen zin hebt om te praten, praat dan niet. Als je geen zin hebt om een boom te planten doe het dan niet. Door gewoon te doen in plaats van te denken merk je vanzelf waar je zin in hebt.
ik had zin om tien jaar na datum jouw vraag te beantwoorden. Als ik erover nadenk heeft dat eigenlijk helemaal geen zin, ik ken jou niet, ik heb hier helemaal geen voordeel aan, maar dat is net wat het zo leuk maakt. De onzin ervan maakt het als het ware zinnig. Al was het maar zodat ik er de volgende dag spijt van zou kunnen hebben.
Of zoals die ene grappige turk uit dat Limburgse filmpje zou zeggen: "Leven is door."