Ik wil graag het huis uit maar ben bang om alleen thuis te zijn. What to do?

Ik neem aan dat je jong bent, wat dacht je van een studentenhuis? En als er eens niemand is, dan ben je misschien wel blij dat je alleen bent!

Wat een narigheid allemaal zeg.Bij zoveel angst moet je je wel heel erg ellendig voelen. Er is heel goede therapie mogelijk, bijvoorbeeld cognitieve therapie.Je stelt je niet aan en ik zou nu de eerste stap gezet is ook de volgende zetten:Bellen dus! Maak een afspraak met een psycholoog.

Als je ervan hou en er de tijd voor heb en het finacieel kan opbrengen dan is een hond ideaal is tevens ook erg gezellig zo beesie bij je in huis

ik heb even gekeken en je bent nog heel jong, maar als je het financieel voor elkaar hebt, dan zou ik je aanraden om bij een hospita te gaan wonen, dan ben je nooit alleen in het pand, ja wel in je kamer natuurlijk, maar er is altijd iemand anders! en misschien kan je nog mee-eten ook…

een huisdier is eerder geopperd, maar moet niet om die reden alleen in huis komen, bovendien moet je waarschijnlijk naar school of werken en een huisdier kost niet alleen héél véél tijd en aandacht, maar ook nog geld natuurlijk. dus dat lijkt me niet zo’n goed idee.

als je zo bang bent, zou je ook eens advies van de huisarts kunnen vragen, een verwijzing naar een psycholoog lijkt me een goed plan.

Als je zorgt dat je goede sloten op je deuren hebt en bijv. zorgt dat er zgn. dievenklauwen op je ramen zitten of andere anti-inbraakbeveiliging kan dat al heel geruststellend werken. Het is even een investering maar dan heb je wel meer rust.
En heb je niet bijv. een goede vriendin of vriend waar je een huis mee kunt delen? Dat scheelt in de kosten en je bent 's nachts niet (altijd) alleen.

Nou, blijkbaar is er het één en ander gebeurd. In je eerste vraag zie ik nog hoe je je mama wil verrassen, nu is de situatie blijkbaar onhoudbaar geworden voor jou.
Je overweegt om weg te gaan ....
De vraag is wat de reden is van deze vlucht. Is je thuissituatie echt helemaal onhoudbaar, en zie je dat als enige manier om je "veilig" te voelen (even los redenerend van het gegeven dat je niet graag alleen bent). Of heb je het gevoel dat je je persoonlijkheid onvoldoende kan uiten, dat je beknot wordt in je ontwikkeling, in je vrijheid. En misschien kan je met je ouders niet praten, staan ze te weinig open voor je visie. Of misschien is er bij jullie thuis een zwaarder probleem aan de gang... Of....
Je hoeft me op deze vragen niet te antwoorden, maar het zijn wel belangrijke vragen. Vragen die je mee zullen helpen vaststellen of "het huis uitgaan" echt de enig mogelijke oplossing is. Bij ons in België heb je het jongerenadviescentrum (JAC) waar je als jongere advies kan gaan vragen. Bestaat er iets dergelijks in Nederland? Want ik zou je toch aanraden om eerst es met iemand te gaan praten over hoe je de problemen thuis best aanpakt.
En die je - als dat de beste oplossing zou blijken - mogelijk ook kan begeleiden bij het zoeken naar een woonvorm waar je tijdelijk of definitief het huis uit kan. Zodat je niet halsoverkop iets doet en nadien met hangende pootjes terug naar je ouders moet gaan.
Of op de dool geraakt. Want op jezelf wonen lijkt misschien het summum van vrijheid maar geeft ook heel wat verantwoordelijkheid. Misschien vind je dat maar gelul, maar ik ben zelf heel jong uit huis gegaan en weet echt wel waarover ik spreek.
Mij baart het ook ietwat zorgen dat je zo bang bent, van geesten etc... Dus als je zou alleen wonen zou ik niet enkel zorgen dat je fysiek iemand bij je hebt maar ook dat je iets doet om met je angst aan de slag te gaan...