hoe kan ik mijn grenzen beter bewaken bij de activiteiten die mijn werk organiseert zonder het gevoel te geven dat ik niet gemotiveerd ben?
Op mijn werk doen we geregeld activiteiten.
Op de één of andere manier zijn het altijd dezelfde die zich blauw werken (hapjes maken, vaat doen, opdienen etc...) terwijl anderen rustig met een glaasje in de hand een babbel doen met een schepen etc. Nu begrijp ik goed dat het leidende team dit laatste moet doen, om op die manier onze organisatie te representeren. Maar van de overige 25 collega's zie ik toch altijd weer dezelfde die zich uitsloven.
Nu was er weer een activiteit. Ik had me doelbewust opgegeven om enkel in de voormiddag te helpen met de hapjes. Maar voor ik het wist stond ik weer es de hele dag in de keuken van hier naar daar te vliegen. Mocht ik het niet gedaan hebben, stond een andere collega er helemaal alleen voor voor hapjes en maaltijden te bereiden
De collega's die niets deden zegden nadien "jaja, maar wij hebben onze naam ook niet op de takenlijst opgeschreven". Aan de andere kant, toen ik belde naar een organisatrice of er voldoende helpende handen waren zei deze "ja hoor, de lijst is helemaal vol".
Door ons beleid wordt er niet echt ingegrepen. Je wordt dus niet meer gewaardeerd als je hard werkt dan niet.
Hoe kan ik hier beter mijn grenzen bewaken? Hoe kan ik het zo organiseren dat ik enkel dat doe wat ik ook wilde doen en niets meer? Ik wil zeker niet ongemotiveerd lijken, want dat ben ik echt niet!
Toegevoegd na 2 minuten:
en ik kan toch ook niet een collega in de steek laten die er anders helemaal alleen voor zou staan (zie hoger) vind ik...