wanneer moet een psychiater medicatie geven?

Ik zou naar de huisarts gaan en hem dit z.s.m. voorleggen. Misschien past een andere psychiater beter bij jullie.
Bedenk wel dat medicatie een stap is die je niet zomaar zet. Vaak zijn de eerste weken dramatisch (tegengesteld effect, soms moet er 24uurs toezicht zijn), is de werking pas redelijk optimaal na een week of 6 en moet je het minimaal een maand of 9 slikken (of veel langer).
Ook is medicatie alléén vaak geen oplossing, maar wordt meestal (de combinatie met) cognitieve therapie of andere gesprekstherapie aangeraden.

Moeilijke situatie voor je. Ik weet er alles van. Als je het (hem) niet meer vertrouwt omdat je bang bent dat hij zichzelf iets aandoet: huisarts bellen

Vraag een second opinion bij een andere psychiater.

Overigens zijn medicijnen bij een depressie geen wondermiddelen en zal de zelfmoordneiging blijven bestaan.

Hou uw man goed in de gaten en laat hem desnoods opnemen in een instelling, thuis doormodderen is niet altijd de beste oplossing.

Hij is dus al onder behandeling bij een psychiater? Zo ja, zit er dicht op. Geef aan dat het echt niet goed en dat je je zorgen maakt, zeg dat er echt wat gedaan moet worden. Maar je hoeft daarbij niet aan te geven medicatie te willen. Het zou hem kunnen ergeren, hij is ten slotte arts en zal het wel weten. Maar om een volgend plan te maken moet de psychiater wel weten hoe het gaat... en niet alleen van je man maar ook van jou. Uit eigen ervaring weet ik dat je er dicht op moet zitten. Zelf heb ik 6 maanden op een wachtlijst gestaan voor psychiater terwijl ik al 1.5 jaar onder behandeling ben van psychologe (andere organisatie, gz) elke keer wouden ze weer nieuwe onderzoeken terwijl ik die al had gehad. Uiteindelijk zijn mijn ouders en psychologe (ben nu 17) erg boos geworden. Ik was ondertussen een levende tijdsbom geworden...toen werd er eindelijk gehandeld

Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd, zit er dicht bovenop en als je het met een behandelaar niet kan vinden zal de therapie nooit wat worden. Vraag desnoods om een ander

Er zitten nogal wat haken en ogen aan antidepressiva als iemand suicidaal is. De SSRI's (moderne antidepressiva) kunnen vooral in de eerste periode suicidaliteit verergeren; zelfs uitlokken bij mensen die niet suicidiaal zijn. Met de TCA's (één generatie eerder) is een overdosis weer veel gevaarlijker. Daarbij: welk middel je ook kiest, de kans is groot dat iemand in het begin een verergering van klachten en/of heel vervelende bijwerkingen ervaart.

Dat medicatie geen 'quick fix' is bij een depressie begrijp je zelf ongetwijfeld ook wel, maar het is dus júist ook nogal een risico wanneer iemand suicidaal is. Daar komt bij dat de werkzaamheid van antidepressiva niet hoog is, dat is ongeveer 15% ten opzichte van placebo's, tot hooguit 30% in een paar studies. Dat laatste neemt natuurlijk niet weg dat het voor een deel van de patiënten wél effectief is, soms zelfs erg effectief. Soms is het gebruik van antidepressiva dan ook zeker wél geïndiceerd, maar wij kunnen niet zeggen of dat hier het geval is of niet.

Dit is een vraag voor de psychiater. Heb je deze vraag letterlijk gesteld? Het komt vaak voor dat patiënten iets verwachten van hun arts zonder hier concreet om te vragen, en dan uit het feit dat de arts dit niet zelf voorstelt, een "nee" zien op de vraag. Terwijl de vraag dan dus nooit concreet gesteld is. Ik raad jullie aan om heel duidelijk te communiceren. Dus niet "ik denk dat ik misschien medicatie nodig heb", maar echt heel direct de vraag stellen: "ik had medicatie gewild/verwacht, waarom schrijft u dat niet voor?" Wellicht kan de psychiater dit haarfijn uitleggen, of misschien komen ze dan samen tot een wijziging in het behandelplan.

Ga je regelmatig mee voor gesprekken? Zo nee, neem dan zelf contact op en spreek je zorgen uit. Zorg ervoor dat er een noodplan is, dat je telefoonnummers hebt die je 24 uur per dag kunt bellen als je man in een crisis belandt. Je kunt hoe dan ook altijd je eigen huisarts en buiten kantoortijden de huisartsenpost bellen als er iets is (en bij direct levensgevaar natuurlijk 112), zij kunnen 24/7 de crisisdienst van de GGZ inschakelen.

Práát met zijn behandelaars. Gooi al je zorgen en vragen op tafel, en ga pas weg als je antwoord hebt. Vergeet ook jezelf niet in dit hele proces: zoek desnoods ook zelf hulp, al is het maar een hulpverlener die enkel dienst doet als veredelde praatpaal. Als je het idee hebt dat jij of je man niet gehoord wordt bij deze psychiater, ga dan naar de huisarts en vraag om advies.