Wanneer ben je geestelijk volwassen?

Daar is geen wetenschappelijk onderbouwd stelletje criteria voor.
Je moet denken aan zaken als:

Voorbeelden van geestelijk volwassen ervaringspatronen:
Authenticiteit, zelfstandigheid, zelfvertrouwen, zelfwaardering, zelfkennis, zelfliefde, stabiliteit,
ware levensvrijheid genietend, innerlijke zekerheid en geborgenheid genietend,
oprechtheid, eerlijkheid, afwezigheid van depressie en agressie,
zich zelf zijn in alle omstandigheden, open en transparante communicatie, inzicht in eigen psychologie,
weten wat men wil en wat men nodig heeft,
zich gelijkwaardig weten aan alle medemensen, inzicht in de essentiële eenheid van alle religies, afwezigheid van onrealistische godsvoorstellingen, mededogen met alle schepselen, innerlijke vrede en vervulling ervarend in alle omstandigheden,
het denken, spreken en handelen geschiedt op basis van gevoel en verstand, niet langer op basis van emoties, partnerschap wordt genoten op gelijkwaardig niveau.

Lang niet iedereen zal aan alle criteria voldoen en zich toch volwassen voelen of volwassen overkomen.

Zoals ik het zie ben je geestelijk volwassen als je:

- de eigen verantwoordelijk neemt over de gevolgen van je daden.
Dus niets afschuift op een ander.
- ervaart dat je eigenlijk zo weinig weet.
Dus niet denkt dat je alle kennis al in je broekzak hebt.
- als het sneeuwt een sneeuwengel durven maken en er reuze van genieten.
Dus niet bang zijn voor wat de buren zeggen als je dat ligt te doen ;-)
- compassie hebben met de eigen zwakheden en die van een ander. En aan die van je zelf gaan werken om jezelf te worden.
Dus niet: lalalala... eigen schuld dikke bult.
- kunnen luisteren naar een ander zonder ogenblikkelijk met oplossingen aan te komen.
Dus niet al naast de eerste zin vertellen dat daar tabletjes tegen zijn.
- het beste en mooiste in jezelf willen ontwikkelen door jezelf te leren kennen en eerlijk tegenover jezelf te zijn.
Dus niet denken ja maar dat doe ik niet want dan vind hij/zij me niet meer leuk.
- de moed opbrengen achter je eigen waarden te blijven staan.
Dus niet almaar weer jezelf afkraken en naar beneden halen.

- van jezelf houden, zodat je ook van anderen durft te houden.

Dan ben je wel geestelijk volwassen (zucht) ;-))

Het hangt helemaal af van welk perspectief je ernaar kijkt. Sommige ouders vinden hun kinderen "volwassen" op het moment dat ze goed studeren, en nadien beantwoorden aan de toekomst die ouders voor hun volwassen kinderen voor ogen hadden. "Ha, Jan, nu ben je eindelijk volwassen!". Vanuit maatschappelijk perspectief wordt geestelijke volwassenheid vaak min of meer vanuit dezelfde hoek geïnterpreteerd. Iemand die de kinderschoenen ontgroeid is, in het leven staat, zijn eigen beslissingen neemt (die uiteraard maatschappelijk verantwoord zijn) enz...
Bekijk je het vanuit een ander perspectief heeft geestelijke volwassenheid een heel andere invulling. Het gaat erover dat je een graad van wijsheid hebt die je als kind of puber nog niet kan hebben.
- je wil jezelf dus niet meer (zoals een puber) profileren om "bij de groep" te horen
- je hebt geleerd om om te gaan met frustraties en kan deze rustig hanteren zonder boos te worden etc
- je kan relativeren, ook en vooral jezelf
- je leert om te gaan met het gegeven dat niet alle behoeften direct bevredigd kunnen worden
- je hebt empathisch vermogen, je bent dus niet meer alleen gericht op jezelf
- je bent in staat oprecht verantwoordelijkheid te nemen voor jezelf en indien relevant ook voor anderen
- je ziet een mislukking of tegenslag niet als de hand gods die je straft maar als een leerervaring
- je durft je "kleine kantjes" onder ogen zien en aan anderen toegeven als je ergens de bal missloeg. dus niet meer (zoals een kind) "nee, ik heb het niet gedaan, het was Jantje".
- je kan het kind in jezelf toelaten zonder je hiervoor te generen.
Enz.
Het is uiterst zelden dat iemand op alle vlakken geestelijke volwassenheid bereikt. Vaak zijn mensen op sommige vlakken geestelijk volwassen, maar ageren ze op andere momenten als een kind. Dit laatste heeft vaak te maken met krassen op je ziel, zaken uit de kindertijd die je in je volwassen leven wil "goedmaken".
Bv. ik ken een man die thuis de jongste was. als er taartjes uitgedeeld werden, mocht vader eerst kiezen, dan moeder en dan de kinderen naargelang de leeftijd. dus hij kreeg altijd het overschotje. Op latere leeftijd was het best een fijne en wijze kerel, maar als er eten op tafel kwam dan schoot hij "in het kind". Als hij toevallig bv. als laatste bediend werd, was hij geërgerd of maakte zogezegd een grapje (waarvan je goed zag dat hij hiermee andere dingen wilde verbergen). Bij buffetten manoeuvreerde hij zo dat hij altijd de eerste was.

Er worden door verschillende groepen mensen verschillende criteria gebruikt. De wetgever bijvoorbeeld beschouwt het bereiken van de leeftijd van 18 jaar als volwassen zijn. De rechten van deze personen zijn in de wet vastgelegd.

Binnen de verschillende groepen in de samenleving zijn verschillende criteria te vinden voor 'geestelijke' volwassenheid.

In het algemeen kunt u als basis criteria hanteren: het zelfstandig kunnen denken en beslissen en het ego (eigen behoefte(n) af kunnen zetten tegen de behoefte(n) van anderen.

Andere verfijningen zijn mogelijk, doch dit zijn mijns inziens de basiscriteria. De mate waarin aan deze criteria wordt voldaan is afhankelijk van de socio waarin de beoordeelde zich bevindt.

Bedenk dat dit niet gerelateerd kan worden aan leiderschap.