hoe ga je om met mensen die sterk met hun imago bezig zijn (en die je dus snel kan krenken)?

Misschien kun je ze helpen bij het verkrijgen van dat inzicht door vragen te stellen zonder ze ergens van te beschuldigen.

Je kunt bijvoorbeeld vragen welke functies de nieuwe telefoon heeft t.o.v. de oude. Grote kans dat ze hier niet echt een goed antwoord op hebben, waardoor je ze min of meer dwingt om na te denken over (de reden van) deze aankoop.

Vaak worden mensen boos/schieten in de verdediging als ze zich aangevallen/bekritiseerd en dus afgewezen/afgekeurd voelen. Als jij, ook als hulpverlener, kritiek hebt op hun gedrag (maakt niet uit hoe je het brengt, gaat erom hoe zij dat opvatten), dan kan je er bijna gif op innemen, dat dit gebeurt.
Naar mij idee geeft vragen nog de meeste kans op acceptatie en de mogelijkheid om in gesprek te komen. En dan het soort vragen uit interesse, zoals bijvoorbeeld: wat voor invloed/betekenis heeft het kopen/doen van X op jou? M.a.w.: mensen zelf laten nadenken door middel van gerichte vragen stellen en belangstellend/begrijpend.
Klinkt heel beredeneerd, maar dat is een psychologische techniek om tot een kern te komen bij iemand.
Je hebt gemerkt, dat er tegenin gaan niet werkt: dat werkt op welk gebied dan ook bij de meeste mensen niet. Je voelt je dan door een ouder/hogere/autoriteit in een hoekje gezet als een klein kind.
Meeste mensen zijn daar allergisch voor ;-)

Een regel is altijd "Speel op de bal en nooit op de man".

Je kan vragen stellen die gaan over de keuzes die ze maken. Vraag het dan alsof je serieus hierin geïnteresseerd bent. Een imago maak je voor de buitenwereld. Een inbreuk hierin is gezichtsverlies t.o.v. die buitenwereld.

Vraag bepaalde zaken als je alleen bent met die persoon en let op de vraagstelling. Vraag naar waarom ze voor iets kiezen.

Ik moet wel bijzeggen dat in veel culturen 'status' belangrijk is. En inderdaad kunnen daar schulden van komen. Dat weten ze vaak zelf ook.

De meeste mensen kampen met het probleem te denken wat een ander ergens iets van vindt.
Ook ik heb hier soms last van met name bij bepaalde familieleden.

Echter gaat het gene waar jij over schrijft over een ingebakken persoonlijkheid die de persoon zelf laat afhangen wat te zijn door wat anderen of de gemeenschap denkt.
Dit is een hele zware taak hoewel het zo zit ingebakken dat de persoon het vaak zelf niet eens doorheeft omdat het zo bij hem of haar hoort, zo ook bij de ouders, grootouders enz.
Daar zit het verschil, dat je vaak niet doorhebt dat dit niet zo zou moeten zijn, het is er nou eenmaal.
Wat de ander denkt is altijd sterker dan de eigen gevoelens, zodat het toch ergens eigen is en dan maakt het niet meer uit waneer je ergens weet dat je hier niet 'goed' aan zou doen en jezelf voorbij loopt.

Het is heel moelijk uit te leggen maar in de Turkse cultuur bv is het imago met bv dikke auto of een hoofdoek wel of niet dragen zo omdat dat nou eenmaal verwacht wordt of tegen op wordt gekeken en is dat waar je zelf ook voor staat door opvoeding en de cultuur.
Hoe je ermee om gaat, dat heb ik gedaan door het oa wel bespreekbaar te maken.
Maar ook door te zoeken waar het vandaan komt.
Het grote eergevoel bij Turken is vaak alles.
Je kunt iemand met een enorm eergevoel ook gigantisch kwetsen waneer je laat merken dat het gene wat hij of zij doet niet jouw 'ding' is terwijl hij intensief bezig is dit imago op te bouwen en behouden voor jou en alle anderen.

In Turkije geldt ook vaak: Met geld kun je alles.
Voorbeeld is waneer je geld hebt ben je meteen aan de beurt en heb je dat niet dan kun je vaak lang wachten bij bv instanties of in de zorg waar iedereen recht op heeft met of zonder geld.
Standaard is te horen of iemand mooi of niet mooi is, gewoon het even zeggen en waneer iemand mooi is dan hoor je vaak later dat ze niet zo aardig is maar gelukkig wel mooi.
In Turkije is het verschil tussen arm en rijk ook groot.
In families kan hier zoveel contrast in zitten, het ene moment douche met een emmertje koud water en het andere lig je in een bubbelbad.
Deze tegenstijdigheden komen continue voor.

Het zit dus erg diep en het boek 'Aan de oevers van de Bosporus van Irfan Orca' heeft mij ook meer inzicht gegeven naast het bezoeken aan Turkije met name in niet toeristische delen.
Probeer je te verdiepen in de cultuur welke overigens m.i erg mooi is en er zat ruimte is voor de andere aspecten die deze eigenschap doen verbleken.

Straal zelf tevredenheid uit met wie je ben en wat je hebt. zeg ook dat je tevreden bent. Een tevreden mens is een gelukkig mens, niet als je jaagt naar het grootste, meeste en het beste. Zelf heb ik genoeg aan onderdak, voedsel en kleding en mijn grootste bezit is dat ik liefde om mij heen heb van vrouw, kinderen en kleikinderen. Meer heb ik niet nodig op aarde.

Het beste wat je kunt doen is NEGEREN!

Op het moment dat je waarde gaat hechten aan hetgeen wat zij willen uitstralen, voedt dat juist hun imago en hun oppervlakkigheid. Ze voelen zich speciaal en zijn misschien wel aandachtsverslaafd.
Daarnaast plaatst je hun dan ook in een hokje.
En dat maakt jou, net zo oppervlakkig zij, namelijk, dat jij oppervlakkigheid veroordeelt terwijl je zelf niet de directe innerlijke reden weet van hun oppervlakkigheid :)
Mensen hebben redenen te zijn zoal ze zijn en men hoort hun eigenlijk in hun waarde laten, respecteren en vooral niet door laten afleiden. Soms zitten er hele diepe, verborgen, soms nare gedachtes achter waardoor ze zo zijn en is hun imago voor hun een veilig muurtje en een doel.
Iedereen zoekt ergens zijn genot en heil in, dat is een primitief gevoel. Maar het varieert hoe men zich ontwikkelt en wat men leuk vind. Voor de ander ligt de interesse weer meer in games, mode, kunst, politiek etc. als plezant streefdoel of zoeken hun heil in verslavingen, om rust en goed gevoel te creeeren, als het misgaat....
Daarnaast speelt mate een belangrijke en moeilijke rol voor bijna iedereen wat -hij-zij verleidelijk of leuk vindt om te doen. Zelfreflectie is moeilijk als je ergens van overtuigd bent en je kan snel over the top gaan.
Iedereen heeft dus iets wat hen een goed gevoel geeft, alleen is dat voor de een een goed boek, glaasje wijn en voor de ander een spiegel.

Als je doet alsof je hun imago en oppervlakkigheid niet ziet en hun aanvalt met sterke innerlijke vragen en doelen, in plaats van oppervlakkige gesteldheden en dat puur negeert, zullen ze zich innerlijk minder sterk en slim voelen, omdat hun grootste aandacht uitgaat naar het uiterlijk, wat leidt dat ze wellicht meer willen gaan investeren aan hun innerlijk omdat ze erachter komen dat dat hun zwakte is.

de wet van prioriteiten veranderen dus!

Hoe je ermee omgaat? Door de ander gewoon te laten zoals ze zijn, ook de mensen in dit verhaal. Niets anders, waarom zou je ze moeten veranderen?
Het leven bepaald hoe iemand zich manifesteert en in welke vorm. Als individu doe je daar niets tegen. Je kunt enkel als inspiratiebron dienen.

Daarbij is het ook iets van jou, waar jij het lastig mee lijkt te hebben als iets van de ander, zegt dit over een deel van jezelf die zich hier (misschien nog onbewust) zelf ook nog een 'issue mee heeft'. Misschien in een andere vorm, een ander imago. Maar wel een vorm.