Ik zou doodgraag dierenarts worden maar de studie is te zwaar voor mij. Hoe leer ik dit accepteren?

Wat je natuurlijk wel kan gaan bekijken of de opleiding voor assistente wel haalbaar is! je zegt geen assistente te willen zijn, maar het is wel een goed opstapje, als je namelijk assistente bent kun je doorleren voor praktijkondersteuner en zo verder studeren. dan kun je wel in de buurt komen van DA zijn. Schrijf het beroep of opleiding tot DA-Assistente niet zomaar aan de kant want mocht je die opleiding dus wel aankunnen zou je daar misschien wel eens heel veel voldoening uit kunnen halen!

Het klinkt hard maar wat niet kan kan niet. Probeer iets anders te vinden waar je je ook goed bij voelt. Je kunt nu wel je school gaan vergooien omdat je je droom niet kan waarmaken maar je kunt ook proberen om er toch nog iets van te maken.
Een assistente worden kun je wel doen. Ik snap dat het niet je eerste keus is maar het is wel wat.

je vraag is hoe je dit leert accepteren.
Dit kost natuurlijk tijd om te verwerken en het zou helpen als je jezelf een ander doel stelt zodat wat je doet wel zin heeft.
Het is mij alleen niet duidelijk waarom je het niet zou kunnen halen als dierenarts.
Als je het zo graag wil kan je misschien meer dan je denkt en misschien moet je eerst beginnen met iets wat er op lijkt zoals dierenverzorger wie weet kom je stukje bij beetje toch waar je wil zijn!

Je kunt op school vragen om een beroepentest. wie weet komt daar iets uit wat je ook heel leuk vind, en wat wel haalbaar is. Natuurlijk lijkt op het begin niks zo leuk als dierenarts, maar misschien komt er wel iets uit waar je eerder nooit aan gedacht hebt, omdat je alleen gericht was op het worden van dierenarts.
Hopelijk kun je je dan weer motiveren voor school want het zou zonde zijn als je dit hier door laat verpesten.
Veel succes en sterkte in ieder geval.

Beste KatjeKlein,

Ik ben dierenarts. Ik heb mijn diploma en daarna ook zelfs een PhD gehaald, en ik zal je niet liegen: de studie is moeilijk, vooral het eerste jaar heb je veel algemene vakken die niet direct met de diergeneeskunde te maken hebben, en het kost dus extra moeite om de motivatie te vinden. Voor deze vakken draait het niet om hoe leuk je de studie vindt, maar om je capaciteit om iets te leren en je cijfers te halen. Simpel zat.

Na het eerste jaar wordt het leuker. Dan moet je nog steeds even hard werken en leren (of zelfs meer), maar de vakken zullen je veel meer aanspreken, en kost het minder moeite om gemotiveerd uren achter de boeken te zitten.
Maar vergis je niet: als je niet bereid bent om hard te werken en de nodige tijd aan je studie te besteden, dan zal je het gegarandeerd niet halen.

Ik heb samen met andere jongens gestudeerd die een minder dan gemiddelde IQ hadden. Niet allemaal, maar sommige van hen hebben de studie toch afgerond, puur op wilskracht. Ze moesten misschien 3 keer zo hard werken als anderen, maar dat gaf ze juist een enorme voldoening. En je moet dit wel voor over hebben, uiteraard!
Dus als je dat écht wilt, en je 110% zeker weet dat je de nodige uren hieraan gaat besteden, dan kan je het halen, want het is te doen met een gemiddelde intelligentie en een ijzersterke wilskracht.

Maar dan ook meteen een hele belangrijke waarschuwing: denk ook goed over wat je uiteindelijk wil bereiken. Vind je dierenarts zijn leuk, of vind je het beroep van dierenarts leuk? Dat is niet hetzelfde! Het is wellicht leuk om dierenarts te zijn, maar een dierenarts heeft geen makkelijk leven! Je moet ook bij blijven: je hele leven bijleren, jezelf verbeteren, blijven studeren, nieuwe technieken beheersen...
Weet je ook zeker dat je dat zal doen? Want anders kan je misschien dierenarts worden, maar daarna ben je ook geen goede DA, raak je gefrustreerd, en dat is het ergste wat je kan overkomen.
En dat is meteen wat je kan helpen accepteren waarom je geen dierenarts zou willen zijn: simpelweg om niet ongelukkig te worden als je later beseft dat je iets gedaan hebt wat niet voor je bestemd was.

En dan is misschien de optie om DA assistent te worden niet eens zo gek! Het is écht waar een fantastisch leuk beroep, dat meen ik echt, en je kan altijd doorgroeien en voor de studie van DA als je kennis en ervaring hebt opgebouwd. Ik ken minstens 2 mensen die dat deden.

Veel wijsheid, en veel succes toegewenst!!

Of je moet je doel keihard gaan nastreven en dat betekent dus heel hard werken, óf je zal je doel moeten bijstellen. Geef het assistente worden eens een kans (ben ik zelf ook). In de juiste praktijk mag een goed gemotiveerde assistente, die zichzelf blijft bijscholen, heel veel zelf doen. Oké, geen operaties dan, maar er blijven heel veel andere dingen over, bv katers castreren, gebitsreinigingen/behandelingen. Het ligt aan jezelf hoever je hierin komt en het ligt aan de praktijk waar je terecht komt hoever je kán komen. Succes!