Hoe leren we de kunst van het loslaten te beheersen?

Door het te aanvaarden als je er mee wordt geconfronteerd.
En door blij te zijn met datgene wat je nog wel kunt/hebt en daarbij andere mensen die het nog veel beroerder dan jij hebben als voorbeeld te nemen.

Je moet eerst leren te waarderen wat je hebt. Als je geen invloed hebt op situaties moet je er anders mee omgaan. Als je iets niet kunt veranderen dan moet je erbij neerleggen en een nieuw doel stellen.

Als je naar iets verlangt en je wilt dat doel bereiken is het pad er naar toe soms belangrijker dan het uiteindelijke doel.

Een paar mogelijkheden:
- stoppen met willen beheersen/ contrôle willen hebben. Niet eenvoudig, maar wel te doen. Dat betekent: inzien, dat niks in je leven zeker is.
- Verlangen heeft te maken met de toekomst en verdriet met het verleden. Loslaten betekent, dat je gaat leren leven in het NU. Inzien dat je verdriet je verleden betreft, dat je niet meer kunt veranderen en dat verlangen iets is in de toekomst, en die bestaat niet op dit moment. Je kunt ervoor kiezen om je NU fijn te voelen en vrede te hebben met hoe het NU is.
- Loslaten (vooral van verdriet) is ook een proces van verwerken, voelen, inzicht, soms vergeven.
- Aanvaarden, dat het is zoals het is en dat dit okee is. Het niet anders willen hebben op dit moment, omdat het gewoon niet anders ís.
Dat betekent niet, dat je dan achter de geraniums gaat zitten de rest van je leven. Je kunt in het NU werken aan datgene wat je graag zou willen, maar zonder het dwingende van moeten en eisen.
Stel een doel en geniet ieder moment van de reis erheen..... of een andere reis als dat zo uitkomt.
Kortom: om meer uit je leven te kunnen halen is het de kunst om je leven NU te leven en los te leren laten/te accepteren en aanvaarden dat wat niet kan, niet kan en dat wat niet is ook niet is.
Plus: volop te genieten van wat wel kan en wel is ;-)

Toegevoegd na 5 dagen:
Loslaten is m.i. eigenlijk een proces van je bewust zijn van het probleem dat je wilt loslaten, inzichten krijgen wat het probleem is en waar dat vandaan komt. En dús het doorleven van de gevoelens en emoties die daarbij horen.
Dat is soms best eng, want loslaten betekent eigenlijk: niet meer vasthouden/je vastklampen aan iets.
Dat vasthouden doe je niet voor niets, dat heeft een grote reden/redenen. Dus als je dat leert los te laten...wat komt er dan voor in de plaats??? Dat kan grote onzekerheid geven in je gevoelens.

Het kan gaan om verlangens en wensen die zo eigen zijn aan het bestaan. Liefde, een soulmaatje, goede vriend later een goede man, een oer verlangen naar een kind , een goede vader voor je kind, ze blijven soms slapend soms gewekt door iets dat ook niets kan worden of erger iets waarvan je zelfs graag afscheid neemt zoals een vriend die je mishandeld. Teleurstellingen zijn vreselijk. vooral in het begin, neem de tijd; dingen doen die je afleiden; lopen is heel goed heb ik van mensen gehoord, wandelen in verre streken nergens aan denken en om je heen kijken tussen een begin en eindpunt, elke dag, Praten met anderen die je kunt vertrouwen helpt vooral bij vrouwen is het belangrijk om het te vertellen aan iemand, die je niet zegt hoe je dit en dat en dat had moeten doen of nog moet doen. Praten met mensen die je op reis ontmoet want die ken je niet en geeft meer ruimte. Na verloop van tijd zie je dat het bestaande, verdriet over nu en het verleden een doorgang bevat naar een nieuwe tijd, om mensen te ontmoeten, om jezelf te ontwikkelen, om waardevol te zijn voor jezelf en anderen. het is moeilijk om loslaten maar met je vraag heb je al steun en sympathie gezocht, dat is belangrijk. Je moet er niet voor werken het gebeurd, op een dag kijk je terug. Denk vooral niet dat bij anderen alles even prima is dat maakt je alleen maar down.

door veel te oefenen.
niet te veel waarde aan materie hechten.
los-laten wil zeggen dat het het laat, los laten letterlijk.
duurt je leven lang, geduldig oefenen. met kleine dingen dit uitproberen is een goede oefening.
bijv ergernis loslaten, als je voor de zoveelste keer in de file staat.. zie het als een mogelijkheid de wereld in vertraagd tempo te observeren, als een rust-moment, even geen haast.

in het dagelijks levens maken we alles in meer en mindere mate mee, echter onthouden we best het negatieve. de teleurstellingen, die we meemaken lijken toch veel meer indruk te maken, dan de fijne positieve ervaringen die we hebben.
de vraag is of we dingen kunnen los laten, bijvoorbeeld verdriet dat we vasthouden en teleurstellingen die we niet loslaten, hoe kunnen we het loslaten bereiken? dat is de vraag...
allereerst als je leven niet loopt zoals je zou willen, is het eenvoudig om een vergelijking met anderen te trekken, jij hebt werk waar je gek wordt van je baas, maar hoho ! je hèbt werk, dus dit is het eerste wat je kan doen: wees blij dat je werk hebt...
je verlangt naar een beter salaris, dat kan, zo'n verlangen, maar is niet erg reëel omdat we in een periode zitten (crisistijd) waar in je beter niet te veel kan vragen, maar blij moet zijn met wat je hebt...
verdriet, dat kan op vele vlakken, verdriet loslaten is moeilijk, niet onmogelijk, maar wel moeilijk. het lukt ook niet iedereen, daarom zijn er toch relatief veel mensen met medische, sociale en verslavingsproblemen en die zijn stuk voor stuk weer moeilijk te helpen.

je verdriet loslaten is iets wat je moet leren. wat je kan leren. het punt is natuurlijk wíl je het los laten, want genoeg mensen "wentelen" zich in verdriet.
al dan niet bewust, weten ze zich niet hier los van te maken.
een manier om los te komen is je aandacht ergens anders op richten, bijvoorbeeld op je werk, of een hobby of een droom die je werkelijkheid laat worden, iets waar zoveel aandacht naar toe gaat, dat het verdriet enigszins op de achtergrond terecht komt.
natuurlijk heeft niet iedereen een droom, maar je kunt wel je tijd nuttig gaan besteden door anderen te helpen bijvoorbeeld met zeer gewaardeerd vrijwilligers werk, als je dat een paar dagdelen per week doet, leer je op termijn los laten, door je op een andere manier te binden !

De paradox is, dat 'jij'dit niet kunt doen. Loslaten is geen 'doen'.
Het is ook niet iets wat 'beheerst' kan worden. Want dan gaat t vaak over een trucje.

Wat je kunt afvragen is of het verdriet uit het verleden wel echt 'het verleden' is. Want je beleeft het immers Nu.
Het dient zich nu en en wil daarom ook Nu beleeft en doorleeft worden.

Dus loslaten is dan ook weer een van die verlangens of wensen. We willen ervanaf, en we willen wat anders. Dit gaat voorbij aan wat er Nu te voelen is.
Pas wanneer de bereidheid er is om die oude gevoelens aan te gaan en te doorvoelen kan er iets loslaten. Loslaten kan pas wanneer er ruimte komt in dat voelen.
Maar 'jij' doet dat niet..

Dus richt je niet op loslaten, maar op wat er nu te voelen is. Met een goeie therapeut zou dit een goede steun bieden. Bijv. transpersoonlijke therapie.

Je dankbaar voelen voor wat er wel is.

Persoonlijk vond ik dat ooit een oudbollig gedoe, door ouderen nogal zeverig gebruikt en het klonk mij ouderwets in de oren.
Welaan:
ik ben nu zelf een oudere, en verdraaid, het is waar :-).
Hoe meer ik bewust oefen in dankbaarheid, hoe meer ik het kan voelen, hoe beter ik kan loslaten, hoe bewuster ik in het nu kan leven.
En dat helpt ook weer om los te laten zoals je in andere antwoorden leest.

Mooi dat je me helpt herinneren, in deze periode ben ik ook weer aan het loslaten.