Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Waarom voel je je bij sommige mensen niet op je gemak?

Ze kunnen geen gesprek gaande houden en eigenlijk is visite meer een verplichting. Ik weet niet of ik na 15 minuten beter op kan stappen want dan is alles al gezegd.
Kan het zijn ontstaan omdat sommige mensen meer in communicatieve families en andere meer uit werkfamilies zijn opgegroeid? Natuurlijk vind ik dat communicatieve mensen ook goed werken maar ik kan het even niet anders uitdrukken omdat deze mensen inderdaad niet praten maar werken en altijd bezig zijn.

Toegevoegd na 10 uur:
ps; het is een buikgevoel dat voor mij aangeeft dat er op een gegeven moment iets mis is. Kan het niet anders omschrijven.

Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
in: Psyche
19.9K

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Het beste antwoord

Ook mensen die (simpel) werk doen kunnen niet zelden verrassend gezellig communiceren.
Soms zijn er mensen die "keeping up appearance" toepassen en DAT vind ik lastige mensen om mee om te gaan.
Dat komt omdat er geen werkelijk contact is maar uitwisselen van (hooguit) beleefdheden.
Daar leer je niets van en is erg vermoeiend en saai.
Hun spanning slaat dan over op jou en ja, dan ben je in een kwartier daar wel klaar mee.(vind ik nog knap lang volgehouden hoor).

Ik denk dat je echt contact zoekt maar door lichaamstaal, attitude, en verbale uitingen besef je dan dat dat er niet in zit.
Je wil niets onaardigs zeggen en word je stil en voel je je rot.
Heel herkenbaar.
Ik kan het nog ingewikkelder maken met botsende aura's en andere minder concrete onderbouwing maar dat is denk ik niet nodig.

Vertrouw je onderbuik maar, deze heeft het zelden mis.

Zelf noem ik dat het onderbewuste vermogen, welke zeker 20X (sommigen zeggen 1000X) zo slim is als ons verstand en via je lichaam (je onderbuik bv.) aangeeft , nokken!!

Ik zou dat dan maar doen.

Toegevoegd na 19 uur:
zie reacties hieronder!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden

Andere antwoorden (13)

jij voelt je duidelijk niet op je gemak als er in een gesprek een stilte valt !

als mensen praten met elkaar, dan is het leuk als het onderwerp van gesprek ook interessant is voor iedereen ! maar soms is dat niet zo of weet iemand niets meer te zeggen en valt er een stilte.
als je ergens op visite bent, ben je niet verplicht om het gesprek gaande te houden, die stilte mag vallen, dat is geen probleem,
als het je hindert kan je even naar de wc gaan of de lege koffiekopjes/bekers pakken en naar de keuken brengen. kom je terug in de kamer, kun je iets zeggen of vragen en is er weer gesprek.

er zijn inderdaad praters en doeners. er zijn ook mensen die praten tijdens het doen...

de vraag is of jij het daar ongezellig vindt of dat je je niet op je gemak voelt bij deze ´zwijgende´ mensen, in dat geval zou ik
niet meer op visite gaan !
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
ik weet wat je bedoelt , verschrikkelijk is dat en meestal is er dan ook achtergrond muziek , vind het een goeie vraag maar weet er ook niet echt een antwoord op maar wel een + je voor-je
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
dankjewel fixut!
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
lees mijn 2e reactie aan jou verderop
echt ik begrijp je helemaal , nog iets (vind ik)irritant
als je ergens op visite bent en ze zitten allemaal als zombies tv te kijken , maar dat was niet jou vraag
Wanneer je je niet op je gemak voelt, ligt dit meestal aan jezelf. Tenzij de mensen war je bij bent je gezegd hebben dat ze je je niet aardig vinden of iets anders, maar goed dan praten ze. Je niet op je gemak voelen bij stiltes...meestal ga je je dan vanalles afvragen, het waarom? Er zijn mensen, families die niet van de koetjes en kalfjes zijn, alleen iets melden als het "ergens over gaat" en deze mensen voelen zich prima op hun gemak bij stiltes. Het ligt er ook aan hoe goed je mensen kent. Wanneer je weet dat iemand je mag en het contact goed zit, zul je je je sneller op je gemak voelen, dan wanneer je nog vreemd voor elkaar bent. Volgens mij heft het niet te maken met werkfamilies. Mensen die altijd bezig zijn kunnen ook praten, net zoals jij zegt dat communicatieve families ook goed werken. Wanneer je je niet op je gemak voelt, zou je zelf een verhaal kunnen vertellen bv. Je zou het bespreekbaar kunnen maken, door het in de groep te gooien, dat je het stil vindt, of dat je je niet op je gemak voelt. Weggaan naar 15 min kan ook, waarom zou je ergens blijven waar je je niet op je gemak voelt, het lost alleen niets op, wanneer het familie is waar je geacht wordt vaker te komen. Misschien vragen ze je wel, waarom je zo snel altijd weg bent. Wegblijven zou ik alleen doen wanneer je je niet op je gemak voelt omdat ze iets vervelends gezegd hebben of ze je niet mogen en dit niet uit te praten valt.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
ALs je je niet op je gemak voelt, ligt dat meestal aan jezelf?
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Ja, je niet op je gemak voelen is je eigen emotie, niet die van iemand anders. Wanneer je in je eigen kracht/energie staat ben je niet gevoelig voor energie van anderen, je gemoedstoestand zal er niet door beinvloed worden. Je niet op je gemak voelen is een gemoedstoestand. In dit verhaal gaat het erom dat er bij de mensen niet gesproken wordt. Waarschijnlijk voelen de mensen zich daar wel prima bij, ik lees nergens dat er een spanning heerst bij de mensen. Het is een buikgevoel van janny, dat er iets mis is, schrijft ze.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
+1 mooie uitleg
Het is gemakkelijk te verkeren met mensen waarmee je veel gemeen hebt. Als jij bijvoorbeeld erg geïnteresseerd bent in mode en de overige aanwezigen weten daar niets van, dan ben je snel bij gepraat. Als de andere aanwezigen het voortdurend over auto's hebben, dan verveel je je al snel. Maar nog erger dan dat het steeds over auto's gaat is als je in een gezelschap verkeert, waar niemand echt ergens in is geïnteresseerd, want dan komt er nauwelijks een gesprek van de grond. Het is ook altijd moeilijk om een gesprek gaande te houden als de hele groep deelneemt aan dat zelfde gesprek, want als je op een gegeven moment het besproken onderwerp in zekere zin afrondt, dan valt er een stilte. Op feestjes waar mensen in groepjes zitten en spreken komt dat niet voor. Gesprekken komen altijd associerend op gang. Ze beginnen doorgaans met het weer, waarna iemand dan zegt wat voor weer hij op vakantie had, waarop iemand dan verder gaat dat het Spanje wel erg slecht was; waarna iemand dan de economische situatie van Spanje aan de orde kan stellen. Etc. Dodelijk op kringfeestjes zijn moppen! Want omdat een gesprek associatief verloopt en een mop een afgerond verhaaltje is met een eind, moet na een mop het hele gesprek weer opnieuw opstarten. Als het onvermijdelijk is dat je op het feestje moet zijn waar je eigenlijk niet wilt zijn, kun je nog proberen om de zaak met een wat gewaagde stelling of opmerking wat te ontlokken. Maar eigenlijk is het kortste antwoord op jouw vraag: waarom voel je je bij sommige mensen niet op je gemak? Omdat je met die mensen niets te maken wilt hebben.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Ik kan me niet voorstellen dat er een groep mensen bij elkaar zit waarvan niemand iets te zeggen heeft. Mensen moeten altijd praten en vinden altijd wel een thema. Het is wel zo dat een groep vrouwen communicatief vaardiger is, omdat dat nu eenmaal in hun natuur zit.
Er is natuurlijk altijd een verschil tussen de groepen onderling. Als jongere tussen ouderen is het al moeilijker om je door te zetten, als vrouw tussen mannen zal het ook nog makkelijker gaan dan als enige man tussen vrouwen. Al ben je hoogst intelligent en je zit tussen 'normale' mensen, dan kan je het heel moeilijk hebben. Je staat dan eigenlijk alleen open voor gesprekken op jouw niveau én vaak zijn intellectuelen geneigd alleen over datgene dat hen bezighoudt te kunnen praten omdat ze van normale thema"s geen kennis hebben. Ze houden zich daar niet mee bezig.

Er is volgens mij ook geen verschil in communicatieve- of werkfamilies zoals jij het stelt. Werkers zijn echt niet alleen met werk bezig! Vaak zijn zij juist erg 'praterig' en hebben altijd wel iets om over te praten. Mijn beide ouders waren ook harde werkers maar met 4 kinderen was het altijd al gekakel aan tafel en in huis. Een verjaardag was dan ook altijd erg druk. Meestal zaten de vrouwen met elkaar te praten en de mannen weer over hun thema's. Het ligt denk ik ook aan jezelf. Ikzelf was altijd meer op de achtergrond maar heb wél veel geluisterd en gelezen en door mijn beroep moest ik later veel praten met vele verschillende mensen op verschillende niveaus. Dat resuleerde erin dat ik nu over van alles mee kan praten. Over auto's net zoveel als over sport, cultuur, kunst, politiek, muziek of over typische vrouwenthema's als gezondheid, kinderen of modetrends.
Het maakt het makkelijker als je breed georiënteerd bent
en ook daadwerkelijk geïnteresseerd bent in de mens zelf.
Ik kan me op zo'n bijeenkomst alleen al amuseren door de mensen te observeren en te luisteren met echte interesse.
Je hoeft namelijk niet te praten als je dat niet wilt. Mij wordt ook wel eens gevraagd of 'er iets is' want "je bent zo stil". Ik zeg dan met een glimlach dat ik me uitstekend vermaak met alleen te luisteren en te observeren omdat ik
me liever even ontspan en me over het gaande thema niet druk wil maken omdat er toch niet geluisterd wordt.
Vaak krijg je dan de vrije hand en willen ze weten hoe jij er dan over denkt. Je moet dan natuurlijk wel weten waarover je het hebt en vaak ontstaat er dan vanzelf een gesprek.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Ik ben begonnen als verkoopster in een boutique, daarna in een modesalon in Duitsland bij de sjiek-de-friemel, weer een heel ander niveau, maar wel veel praten, want je wilt verkopen! Een goede leerschool kan ik je zeggen. Toen ik het zat was na enkele jaren, leek het me leuk kinderverzorgster te worden, heb dat jaren gedaan en bij gebrek aan gezinnen werd het automatisch geriatrische zorg. Weer heel anders maar veel praten. Ik blijk mensen aan te trekken die me binnen enkele seconden hun levensverhaal toe vertrouwen. Dat kan je zo hebben, misschien omdat je goed luistert. Wildvreemde mensen doen dat vaak tot hun eigen verbazing. Als je nl. echt interesse toont, komen ze vanzelf. Mijn man zit in de gemeenteraad, vandaar komt politiek erbij want ik schrijf de stukken en onderhoud de site van onze partij. Tot zover mijn beroep. Je komt dus ook uit een 'kakelgezin'
en dat is altijd lastig als je in een familie terecht komt die meer opgevoed is met strengere regels zoals; elkaar uit laten praten, gesprek niet onderbreken enz. Dat zit in hun opvoeding en blijft er ook in. Daar doe je niets aan. Ze zijn neem ik aan dan ook ouder dan jijzelf. Ik vrees dat je eraan zult moeten wennen dat zij zo zijn en het beste ervan moet maken. Ik voel met je mee, want discussies zijn zo leuk en enerverend! Zij kennen dit niet en zullen het ook niet gauw kunnen vanwege hun opvoeding. Dit soort mensen kan wél goed overleggen met elkaar maar dat is niet 'gezellig' voor buitenstaanders. Het is te hopen voor je dat er ook eens iemand bijkomt die wel gezellig kletsen wil, anders vrees ik toch dat je de tijd moet uitzitten. Zijzelf zullen echt niet veranderen in hun gewoontes.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
@ amc;Ik kan me niet voorstellen dat er een groep mensen bij elkaar zit waarvan niemand iets te zeggen heeft. geloof me maar dat het bestaat.nl bij mn schoonmoeder.
ik ken haar nu zon 12 jaar en is totaal in niets geinteresseerd.
in het begin probeerde ik nog wel een gesprek opgang te houden maar van haar kant komt er weinig tot niks en vaak begrijpt ze het ook niet waar ik het over heb , niet dat wat ik te zeggen heb nu zo moeilijk te begrijpen is gewoon koetjes en kalfjes of soms iets uit het nieuws en dan moet ik het tot in de treure uitleggen met als gevolg dat ik ermee gestopt ben ook nog maar iets aan te kaarten want het enige wat er dan gebeurd is een monoloog van mijn kant. mijn man pakt het zo aan;
ma wat heb je vandaag gegeten, daar geeft ze dan braaf antwoord op
ma heb je nog visite gehad enz enz en zo draait hij zijn rideltje af en na 15 min zijn we uitgepraat en zitten we stomvervelend naar de tv te kijken nu kom ik nog eens in de 6 a 8 weken bij haar want ik heb totaal niets met die vrouw waar ik het mee over kan hebben
Het is toch vaak zo dat je dan met die mensen niet zoveel gemeen hebt. Interesses zijn vaak heel verschillend en vooral de ideeen over hoe je met iets omgaat, verschillende levensvisies, maken het vaak lastig een ontspannen gesprek te hebben. Dat hoeft natuurlijk niet persé, het kan heel verfrissend zijn en verrijkend om met elkaar verschillende visies uit te wisselen. Maar het wordt lastig als één van de twee (of een groep) een afkeuring voelt voor de andere manier van leven van de ander, onuitgesproken...
De ander voelt dat ook en dat kan tot geforceerde gesprekken leiden.

Ook mogelijk is dat je gewoon te weinig van elkaar weet en elkaar niet echt interessant genoeg lijkt om er op door te vragen, om meer te weten te komen van de ander.

Mij is gebleken dat een gesprek in zo'n situatie wel mogelijk is wanneer je je totaal richt op het interessegebied van de ander. In mijn familie is dat bij 1 persoon de kleinkinderen bijvoorbeeld. Als ik daarover begin komt het gesprek wel op gang, anders is het uren zwijgen.
Ik kan het ook over auto's gaan hebben of sport, maar ja... daar vind ik nou weer echt helemaal niets aan.

Persoonlijk ga ik gewoon niet meer naar (familie-)verjaardagen toe, of soms, héééél soms. Dat heeft in het begin wat problemen opgeleverd maar uiteindelijk ook veel vrijheid en geen avonden die ik "uit moet zitten".

Met sommige mensen heb je nu eenmaal geen, of niet zo'n klik. Wat maakt het uit? Zij genieten evenmin van jou. Waarom zou ik dan die verplichting aangaan die niets oplevert als alleen nog maar meer verplichtingen die ik niet wil en waarvan ik het nut niet van zie en waar de ander en ik niet blij van worden.

Mijn ouders heb ik wel steeds bezocht op of rondom hun verjaardag. Dat vond ik wel belangrijk. En verder ga ik graag naar bepaalde mensen toe met wie ik een vriendschap opgebouwd heb, maar niet op hun verjaardag.
Dan hebben we ook veel diepgaandere gesprekken, kunnen we uitwisselen waar we innerlijk mee bezig zijn.
Heerlijke ont-moet-ingen ;-)))
En geen seconde een ongemakkelijke stilte!!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
+! zo'n 'verplichte' social talk is vrijwel altijd mogelijk, maar idd: waarom zou je elkaar hier mee op moeten schepen als het niet spontaan gaat? en daarbij: wat is mis met stilte (in een gesprek)?
de rest van het op hol geslagen kippenhok kan zelf prima ratelen met elkaar, begeleid door het gerammel van gebaksbordjes, vorkjes etc. ach ja, niet iedereen geniet van 'gezelligheid', en hoeft te drinken op een feestje om van het padje te raken om vervolgens de dag erna ook nog bij te moeten komen toch?

;-))
Je zou kunnen stellen dat elk van ons een vibratiepatroon (de spreekwoordelijke golflengte) heeft waar die zich het meest comfortabel bij voelt.

Wanneer je mensen ontmoet wiens vibratie-patroon jouw vibratie-patroon benadert dan blijf jij in balans met jezelf en jouw omgeving.

Wijkt het vibratie-patroon van andere mensen of ook het vibratie-patroon van dieren en voorwerpen te veel af van het jouwe dan geeft jouw interne beschermer/bewaker (in dit geval via jouw buikgevoel) tekenen van ongemak omdat er niet direct een manier voorhanden is om soepel met die veranderingen om te gaan.

Hoe bewuster je leeft en des te meer je kan ontspannen des te sneller gaat jouw innerlijke beschermer/wachter samen met jouw waakbewustzijn (jouw bewuste gedachten) een scenario op touw zetten om vooralsnog rust te vinden in deze afwijkende situatie.

Er zijn heel eenvoudige manieren om snel tot rust te komen in eender welke oncomfortabel aanvoelende situatie.
Je kan jezelf in gedachten de positie van nieuwsgierige, leergierige toeschouwer aanmeten en dan raak je minder snel en minder intens betrokken bij de uitwisselings-impulsen van de voor jou afwijkende vibratie-patronen.

Je kan een ademstop inlassen waardoor je tijdelijk geen onaangenaam aanvoelende impulsen van anderen meer opslorpt. Focus je op dat moment op iets waar jij je wel goed bij voelt.

Je kan ook Glimlachen terwijl je bewust rustiger gaat in- en uitademen omdat je dan een soort ozonlaag rond jouw eigen menselijk planeetje gaat vormen. Deze ozonlaag (immuunsysteem) is een transformatie-zone die er voor zorgt dat inkomende prikkels zich onmiddellijk aanpassen aan het vibratie-patroon waar Jij je het meest comfortabel bij voelt. Tegelijk stuur je ook onuitgesproken signalen uit naar de anderen waardoor ze automatisch closer bij jouw comfort-golflengte gaan vibreren.

Of...
je kan ook gewoon heel eerlijk zeggen dat je het gevoel hebt dat je in de verkeerde les of in de verkeerde klas bent terecht gekomen. Dat is een ludieke manier om te zeggen dat je geen blijf weet met de situatie en doorgaans werkt zo'n reactie op de lachspieren van de anderen en waar mensen samen lachen met hetzelfde daar komen ze alweer sneller op een gelijkgestemde golflengte terecht.

Je zal aan de hand van deze voorbeelden vast nog meer inspiratie opdoen om je bij volgende gelegenheden sneller op je gemak te voelen in situaties die jou thans uit jouw gewone (comfortabele) doen halen.

Liefs, Succes en Big Smile van me
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Aanvullend:
je kan in je verbeelding een prachtige grote mooie transparante roos tussen jou en een ander plaatsen. Door de transparantie sluit je je niet van de ander af en de roos verbeeld de liefde in je hart. Zo creeer je dat je met liefde naar de ander kijkt en tegelijkertijd de negatieve impulsen die mogelijk bij de ander vandaan komen neutraliseert.
Dat doe ik tenminste als ik in zo'n situatie verkeer. Maar, zoals ik in mijn antwoord al aangaf, is het mijn inziens ook belangrijk om voor jezelf helder te krijgen waarom je daar dan bent. Bij de mensen met een ander vibratiepatroon. +1 GerdaMaria en een glimlach :)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Ahaaa.
En die "big smile" is nu juist iets wat mij meer ergert
dan dat ik er plezier aan heb.
Het is zo'n holle frase.
Het zegt niks. Glimlachen en goed adem halen is dan wel weer een heel nuttig advies.
je niet prettig voelen is m.i. afhankelijk van meerdere factoren die invloed op elkaar hebben

- je eigen stemming
- de stemming van een ander
- de omgeving
- jou verwachting
- verwachting van een ander
- jouw reactie taal/lichaamstaal
- reactie van anderen (taal/lichaamstaal)
- interpretatie van jou
- interpretatie van de ander
- je gedachten
- je beleving
- de mate waarin jij je herkent in de persoon
- kleding, taal
enz enz.

ff wat factoren die niet bevorderlijk zijn:
je bent moe, hebt hoofdpijn, 'moet' naar een feestje en wil daar met rust gelaten worden.
iemand begint tegen je aan het zwammen over een onderwerk wat je totaal niet boeit, de persoon zit té dichtbij, heeft niet door dat ie amper feedback krijgt, kijkt je indringend aan, meurt uit zijn mond, praat luid en als ie het even niet over zichzelf hebt vraagt ie je het hemd van het lijf.
het kwartje valt, de persoon wordt onzeker, er vallen stiltes, en praatjes over het weer en koetjes en kalfjes brengt jullie (of 1 persoon) tot een geforceerd gesprek wat alles behalve aangenaam is.

de volgende verjaardag ga je deze persoon uit de weg want je voelt je vooraf al ongemakkelijk.!!


maar stel:
het is mooi weer, je bent in je hum, hebt zin om wat lekkers te koken en je gaat naar de winkel.
je zich iemand klungelen met boodschappen en helpt. de persoon draait zich om (sh#t, het is 'die')
je glimlacht naar elkaar de ander zegt 'ik ben soms zo 'handig' he'
de persoon heeft een frisse adem (heft nu niet gedronken/gerookt b.v)
je geeft je plastic tasje want je hebt zelf maar een paar dingen nodig. de persoon bedankt vriendelijk, ziet bedrijfnaam op het tasje staan en zeg: hey, dat is nu toeval!.......
een onderwerp van gesprek waarin je dingen herkent en gezellig aan de babbel raakt. de tijd vergeet je, en dat persoon nu ook dichtbij staat en enthousiast/luid praat vallen je helemaal niet op.



uiteraard hebben opvoeding, sociale vaardigheden, empathie etc hier ook meer te maken, maar de eerste indruk die jij hebt/krijgt van iemand hoeft niet altijd het juiste te zijn.
(iemand kan 'eigenlijk best aardig' zijn, maar men kan zich ook enorm vergissen in iemand en bedrogen uitkomen bv)

dat wil natuurlijk niet zeggen dat je intuïtie het niet juist kan hebben, en daarom is het m.i beslist niet verkeer om jezelf af te vragen waarom/waardoor je een bepaalde indruk van iemand krijgt, waarom iemand voor jou op een bepaalde manier overkomt.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
toch niet helemaal mee ens , je zal zien het gebeurt elke keer bij dezelfde mensen , of je nou moe bent in welk deel je van de dag je komt , telkens kom die dominee voor bij , zelfs als die mensen bij mij op visite komen , er is een bepaald slag dat niet de gave heeft om te communiceren , ik heb ook al aangegeven dat ik niet weet waarom dat komt , zo valt mij op bij somber weer zijn mensen down , en alsmen in de tuin zit en iedereen passeert , maak je zo een praatje.uiteindelijk zijn mensen verschillend en boeiend en ik zo mij absoluut niet druk over maken , en tot slot aan janny
HET IS EN BLIJFT EEN GOEIE VRAAG BIJ GOEIE VRAAG
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
daarom zeg ik ook dat het van meerdere factoren afhankelijk #kan# zijn. somber/zonnig weer kan ook invloed hebben (de omgeving zoals ik noemde) niet elk mens communiceert hetzelfde dan de anderen, en/dus ieder is idd verschillend. mensen kunnen dus anders communiceren waardoor men hier niet mee overweg kan/je er niet prettig bij voelt want je kan er niets mee, weet niet wat men bedoeld etc.
er zijn veel manieren en vormen van communicatie. stel dat ik verwacht dat jij om mijn manier zou moeten communiceren, maar vind dat jij mij niet snapt.
ik kan roepen dat jij niet de gave hebt om te communiceren maar denk dat ik ook verder kan kijken. mogelijk begrijp ik #jou# niet ipv andersom, en leer je ook nooit begrijpen omdat jij toch niet in staat bent om goed te kunnen communiceren.
elke keer als jij een poging doet denk ik: daar komt de dominee weer voorbij, het gebeurd altijd bij dezelfde mensen. nu denk ik er niet zo over (het is maar een voorbeeld a.d.h.v je reactie) mensen zijn idd allemaal verschillend, en dat is ook helemaal prima. we kunnen daarvan leren of niet.
in beide gevallen hoef je je daar ook zeker niet druk over te maken. :)) zo vind ik het lastig dat jij communiceert met lange zinnen zonder witruimte.
ik kan zeggen dat jij hak op de tak gaat, niet kan schrijven en wat nog meer. dat jij schrijft op jou manier en ik hier last van heb ligt dus niet aan jou, maar aan mijzelf.
ik moet gewoon even wat beter mijn best moet doen om je te begrijpen en te kunnen volgen.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
is dit een reactie naar mij of naar GVers in het algemeen? (je zet het onder mijn reactie, vandaar) bij het communiceren moet je idd een bepaalde eens gestemdheid/herkenning hebben wil het een minder oppervlakkig gesprek hebben. van een discotheek of andere drukke omgeving wordt ik ook niet blij. als ik het 'glas' even aan mag pakken: zelf heb ik gemerkt dat het glas er niet toedoet, de inhoudt van het glas niet, de manier waarop iemand het aanbied niet, en de persoon die het aanbied ook niet.
hetzelfde voor de mensen die het wel of niet aannemen. het zijn geen factoren op zich die bepalend zijn, maar een combinatie van factoren die bepalend #kunnen# zijn. het ligt dus niet aan jou, en niet aan een ander.
jammer dat je hier een eenzaam gevoel van krijgt..... als jij je glas aan iemand aanbiedt en deze persoon neemt het niet aan, dan ligt dat dus ook niet aan jou.
vind het wel spijtig dat je dit een eenzaam gevoel oplevert. ik krijg het idee dat herkenning en erkenning voor jou als persoon heel belangrijk is omdat je eerder hebt gevoeld, en daarom die herkenning/erkenning zo belangrijk is.
en het daarom een impact heeft op je als je het niet kan vinden op het moment waarop je het eigenlijk verwacht. klopt dat idee een beetje, of zit ik er naast?
Het klinkt alsof je last kunt hebben van hoogsensitief zijn. Wat houdt dat in? Dat je gevoelig bent voor drukke situaties, voor emoties van anderen. Ken je het gevoel dat je een huis binnenloopt en voelt (onbewust of bewust) dat er bv ruzie is geweest, maar minimaal dat er iets niet klopt wat JOU uit je kracht haalt. Een feestje geeft veel impulsen en dus kan je het gevoel hebben naar huis te willen. Ik doe dan altijd dit: "gewoon" observeren wat er gebeurt en lekker met een glas wijn toekijken. Prima. Waarom zou jij nu met een anekdote voor de hele groep moeten komen? Niet nodig! Ik kan er nog meer over zeggen, maar dat zou zweverig over kunnen komen. Ik hoop dat je toch iets aan mijn antwoord hebt.
Succes ermee!!
Groetjes, Babette

Toegevoegd na 1 dag:
Ik heb niet willen labelen (hou ik ook niet van) en ik heb ook zker niet willen stellen dat hsp zijn of meer dan gevoelig of hoe je het zou kunnen benoemen, alleen maar nadelig is. Ik ben ingegaan op de voor de ongemakkelijke situatie van de vraagsteller. Ik vind dat ik wel heel veel reacties heb gehad op het feit dat ik het als negatief zou bestempelen. Ja, soms is lastig, maar het heeft ook prachtige kanten! Die zijn m.i. nu voldoende belicht. Ik hoop dat je met veel van deze antwoorden iets kunt!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Jij bent waarschijnlijk extrovert en de mensen waarover jij het hebt introvert. In deze wereld is het erg belangrijk dat je geluid moet produceren en stilte, echte stilte voelen de meesten ons erg ongemakkelijk bij. Dat ligt niet aan die mensen en ook niet aan jou.
Accepteer dat sommigen gewoon stil zijn. het is aan jou wat ermee te doen. Dat jij je er niet bij op je gemak voelt, is wellicht omdat je zelf vergeten was wat stilte was. Wellicht zou je eens een poosje kunnen gaan mediteren, waardoor je erachter zou kunnen komen dat je je ineens veel meer bij "dit soort" mensen op je gemak gaat voelen...
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
als iemand aangeeft dat deze niet boos is, kan het dan niet betekenen dat deze persoon niet boos is, en je dus wel verder brengt? (wat ik zie klopt niet met het gevoel van een ander) een gevoel is een persoonlijke innerlijke beleving die niet per definitie een emotie weergeeft, welke weer niet per definitie teweeg gebracht wordt door de persoon die het als zodanig opvat.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Misschien "moet" je gewoon niets doen. lekker alles eens aan het toeval overlaten, in plaats van dingen naar je hand proberen te zetten :) Dit is herkenbaar voor mij, ik heb daar zelf soms ook nogal een "handje" van :) stop met denken en ga gewoon lekker genieten van je band met haar. En loopt het niet lekker laat haar dan even los en zie elkaar even een poosje niet of wat minder... Een mens moet ook nog adem kunnen halen. Maar goed daar ben ik ook achter gekomen door keihard met mijn kop tegen de muur te knallen in figuurlijke zin. @ eucie, leuk je te lezen tenks for the ploes
Je komt hoe dan ook altijd verder, ook al zie je het op dat moment nog niet. En kom je niet verder dan wel de ander, of wellicht geen van beiden. Je hoeft niet altijd verder te komen. Je mag ook even stilstaan en genieten wat er op dit moment allemaal om je heen gebeurt :) Of eens een stapje terug doen.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
@janny
ieders eigen gevoel klopt altijd voor deze persoon, het is er niet spontaan en uit het niets. zelf probeer ik niet te oordelen, en als ik 'voel' de mogelijkheid te hebben waarin ik open kan zijn doordat ik me begrepen 'voel' kán ik ook opener zijn. dit 'voel' ik niet bij iedereen en niet bij ieder persoon in dezelfde mate 'van'.
het is dus idd zo dat ik de ene keer meer open en minder oordelend ben dan tegen de ander. (wat ik in de reacties bij deze vraag naar verschillende personen ook 'demonstreer') oordelen probeer ik zoveel mogelijk te voorkomen of als zodanig van anderen ook op te vatten.
tenzij ik 'voel' dat men over mij oordeelt, niet de kans heb om open te zijn, en mij idee hierbij er niet toedoet waardoor ik in de verdediging ga tegen een beeld van mij wat niet op feiten te baseren is. jou opmerking is duidelijk een persoonlijk idee. jij voelt je vrij genoeg om deze mij aan te geven (hopelijk omdat ik jou hiertoe de mogelijkheid biedt) doordat jij het zo brengt voel ik het niet als een oordeel, en kan ik hierover open zijn, en jou vragen: waar(door) valt jou dit op? zodat jij ook opener kan zijn maar ik ook. (een rimpelwerking dus, zoals men die ook wel in het water ziet) kortom, begrip voor elkaars inzicht zonder (al dan niet gevoelsmatig) aan elkaars idee/intuitie/gevoel/mening wat af te doen naar elkaar. mocht je door mij iets voelen waar je je niet prettig bij voelt: maak dit kenbaar. het is nl niet wat ik wil voor jou, en we kunnen hopelijk naar elkaar helder krijgen dat dit niet de opzet is of aan wie dan ook ligt. een idee/gevoel/mening kan men delen, en dat is hoe dan ook prettig als het niet overkomt als een (persoonlijke) mening over iets of iemand #geven# snap je een beetje wat ik bedoel? :) @forall
nice to read you again! :) was een tijd terug he!
leuk je weer te 'treffen' op GV ... was die muur van jou net als mijn muur van gewapend beton? ;-)
Als mensen geen gesprek gaande kunnen houden, dan kan dat meer oorzaken hebben:
* Inderdaad, meer doeners dan kletsers.
* Er kan geen onderwerp gevonden worden wat iedereen interesseert.
* Er is niemand in het gezelschap, waarmee je "een klik" voelt.

Je voelt je niet op je gemak bij mensen:
* Die totaal andere interessen hebben dan jijzelf.
* Die heel veel praten, terwijl jij liever stil bent.
* Die heel stil zijn, terwijl jij een kletsert bent.
* Die vooral praten over dingen waar jij niet in geinteresseerd bent.

Vooral dat laatste maak ik veel mee op "verplichte" sociale bijeenkomsten, zoals verjaardagen.
Visite is dan een verplichting.
Nog even blijven zitten, na die 15 minuten, glimlachend en zwijgend en dan gaan..is m.i. het beste.

Buikgevoel is het wel.
Maar er is niets mis.
Er is geen klik. En niemand is daar schuldig aan.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
+1 Precies, er is geen schuld, maar gewoon geen klik.
Dus waarom elkaars nabijheid forceren.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
gezelligheid kent geen tijd: waarom dan 15 min blijven ipv 1 minuut? :-) (wou een plusje geven, maar had dit blijkbaar al gedaan)
Je zegt een paar dingen tegelijk in je vraag :
- er zijn voor jou mensen die meer belang hechten aan werken dan aan gezellig keuvelen.
- er is een buikgevoel dat jou aangeeft dat er bij bepaalde mensen "iets mis is" op vlak van communicatie. Dus dat je in feite niet echt welkom bent? bedoel je dat dan met die "verplichting"? is het meer een verplichting voor hen dan voor jou?
Je legt de link tussen "je niet op je gemak voelen" sterk bij mensen die "uit werkfamilies" komen. Ik veronderstel dat er nog veel andere factoren zijn die maken dat je je niet op je gemak voelt bij sommige andere mensen. Maar ik zal je vraag beantwoorden zoals je ze hebt gesteld. want ik vermoed dat je onlangs een dergelijke ervaring hebt beleefd.
In mijn familiekringen herken ik deze ogenschijnlijke patronen vrij goed. De "werkfamilies" die bezig zijn, nauwelijks praten. Aan tafel wordt er soep geslurpt met weinig woorden. Als er gepraat wordt, komen steeds dezelfde gespreksthema's aan bod. Er is weinig interactie met de wereld, behalve die dichtbij. Ben je op bezoek, dan krijg je enkele formele vragen over je werk en je gezondheid en de kinderen. Verder reikt hun wereld immers niet, ook niet voor zichzelf.
En dan de extraverte "open" families, waar er open over van alles en nog wat gepraat wordt, die open staan naar anderen, waar ook de deur altijd open staat, waar je met open armen wordt ontvangen, etc...
En een heel groot deel dat er ergens tussen zit.
Het punt is dat je je moet afvragen waarom je je bij de ene beter voelt dan bij de andere. Natuurlijk is het leuker als je met open armen ontvangen wordt. In de "werkfamilies" en dat wat ertussen hangt wordt er meer inspanning van jezelf gevraagd. Maar of je je er dan ongemakkelijk bij moet voelen is iets anders.
Een paar tips :
* Toon interesse, gemeend! Het werkt fantastisch als je vragen begint te stellen er hun eigen leven. Ze brommen dan soms wel wat terug, maar als je oprecht volhoudt verandert dat vaak. "Kom oom, laat me je groententuin es zien" bv. Of "tante, toon me es je laatste breiwerk"
* Een cadeautje doet veel. Bv. taart die ze graag lusten.
* Zeg op voorhand hoe lang je zal blijven, je vertrekuur. Dat geeft houvast en zorgt voor meer ontspanning.
* Alcohol maakt tongen losser, maar niet altijd positief. Dus toch maar wat voorzichtig mee zijn.
En vooral : ontspan jezelf en heb respect voor hoe zij zijn. Vlotte losse babbelaars zijn geen betere mensen dan deze stille werkers.
(Lees meer...)
Bronnen:
liveisgreat
12 jaar geleden
liveisgreat
12 jaar geleden
ik kan het er niet meer bij krijgen, dus even hier :
* exploreer hun wereld. dat vergt minder energie dan je ertegen te verzetten. Stel je bij wijze van spreken voor dat je bij mensen uit een andere cultuur bent (wat ik wezen ook zo is) en ontdek deze
* En deel ook zeker dingen uit je eigen wereld. Laat je door hun houding niet tegenhouden om jezelf te blijven.
Niet dat je je hele liefdesleven op tafel moet gooien of zoiets, maar de schijn ophouden en sociaal wenselijke antwoorden geven kan ook behoorlijk ongemak geven. Dus ook als je dingen doet die niet in hun wereld passen (bv. cursus clownerie, weekendje onthaasten aan zee...), vertel het hen vooral!
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
+je voor antwoord wat hier niet deugdelijk aan zou zijn volgens de minnaar is me een raadsel. wellicht dat er een onderbouwing komt, al was het enkel zodat anderen er iets van op kunnen steken, door meteen wat van je tips toe te passen zodat (wederzijdse) communicatie is.
liveisgreat
12 jaar geleden
Om te beginnen : ik moedig je zeker niet aan mensen te laten drinken. Dat is zeker ook niet de hoofdboodschap. Zoals gezegd, dit is ook zeker niet de beste manier, maar maakt soms wel tongen losser. Maar koffie met taart werkt bij sommigen even goed.
....zichtbare en waarneembare. Het "weer" zeg je. Ja, inderdaad. Maar die mensen hebben toch nog een leven buiten het weer? hun huishouden, de was, de strijk, hun tuin, hun buren, hun dromen van toen ze klein waren en die nooit zijn waargemaakt of juist wel, hun ervaringen in de oorlog bij oudere mensen, hun ervaringen met hun wagen, datgene wat ze zouden doen moesten ze een miljoen euro winnen, het zicht uit hun raam, het onkruid tussen stenen op hun stoep, de nieuwe bakker om de hoek....Als ze televisie hebben zullen zij er toch ook dingen op zien.
Het punt is dat die mensen wellicht denken dat de kleine dingen des levens waar zij hun dag mee vullen niet interessant genoeg is om te vertellen. Als je open staat naar hun kleine wereld (die trouwens niet minderwaardig is aan een "grote" wereld, het is gewoon hun manier van zijn...) dan is er kans dat er heel langzaam een brug gebouwd wordt. Ze zullen nooit jouw allicht brede interesseveld delen en waarschijnlijk ook niet dieper over dingen praten (wat niet wil zeggen dat ze geen diepe gedachten hebben, alleen delen ze deze niet zo snel).
De tip die er nog niet bij staat maar die bijna altijd werkt als alles faalt : mensen laten vertellen hoe ze ergens in hun leven gekomen zijn, wat eraan vooraf gegaan is, hoe ze elkaar hebben leren kennen (als koppel), wat hun ouders deden, hoe ze als kind woonden, wat ze als kind graag hadden willen worden enz... Vooral mensen laten vertellen over hun dromen is vaak heel ontwapenend. Je krijgt een klein glimpje vreugde, teleurstelling, verdriet, hoop... een kleine kijk in hun hart.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
+1
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Mooi antwoord. Nog een klein toevoegseltje: Dat mensen geen "vlotte, losse babbelaars" zijn, wil lang niet altijd zeggen dat ze niet geinteresseerd zijn in anderen. Ze missen alleen de vaardigheid om "vlot" te communiceren.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
maar mensen moeten zich hier ook prettig bij voelen voordat het vlotte babbelaars zijn (blootgeven 'van') denk ik? dus wellicht dat de vaardigheid er wel is, en de interesse er wel is, maar dat niet altijd en overal wil toepassen? (al dan niet 'vlot')
Ik herken volgens mij wat je bedoelt. Ik heb ook vaak dat ik zelf een gesprek moet gaande houden, om het gezellig te laten zijn, en vaak vinden mensen het ook gezellig of leuk bij mij. Ik vind zelf ook dat het van twee kanten moet komen, en iedereen zijn inpunt moet geven, en als iemand te passief, lui of ongeintreseerd is zou ik zeggen, indien dit kan, geen tijd of aandacht meer aan besteden en zeker niet op jezelf betrekken. Die mensen zijn niet commucatief waardig.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Ik ga antwoorden met twee zinnen die duizenden jaren oud zijn:

"Soort zoekt soort"
"Elke mens is een peilloos diep wonder"

"Soort zoekt soort": uitleg.
Met het eerste bedoel ik dat zich veilig voelen een zoogdierlijk gevoel is waarbij er geen acuut gevaar dreigt. Als je je niet op gemak voelt, is dat omdat je bedreiging voelt. Dit kan onder vele vormen zijn: Je bent misschien gewoon dat er geen stilte valt (ik zelf ben ook zo van nature, maar besef dat dit een zwak punt is, dus leerde ik daarmee omgaan bij dit soort mensen), en je komt dan ook dikwijls uit een dynamisch-drukke familie (ik kom uit een gezin van 11 kinderen, zegt al veel). Als ik dan bij een 'enig kindje' kom, heb ik soms het gevoel dat dat 'mijn soort' niet is. Als een peuter voor het eerst een negerkindje in zijn klas heeft, schrikt het ook en kan het zelfs beginnen huilen (dat is geen racisme), mijn hond die in zijn puppytijd ooit zeer zwaar aangevallen werd door een poes, wordt moorddadig als hij nu nog een poes ziet. Als je problemen wil vermijden (wat dieren van nature doen), dan zorgt dit ongemak dat je dit soort situaties vermijdt en dus wil weggaan.

"Elke mens is een peilloos diep wonder": uitleg.
Als mensen, die een enorme taal ontwikkeld hebben om beter te overleven tegenover roofdieren die veel sterker waren dan wij, beseffen wij dat veel van onze angsten ongegrond zijn door 'onbekend is onbemind'. Als je echter de stap doet om uit je eigen ego te stappen, zul je leren dat elke mens op andere vlakken hoogbegaafd is, supersensitief dan jij zelf. Je buikgevoel is dikwijls fout, maar wie psychologie studeerde, weet dat het net tot ons overlevingsinstinct behoort om onszelf wijs te maken dat we de goede dingen in ons geheugen met biochemische impulsen opslaan zodat we denken dat ons buikgevoel wel altijd juist is (let op: het is wel meer dan 50% van de gevallen juist, zouden recente blinde wetenschappelijke methoden aangetoond hebben, maar dat is weer omwille van de eerste reden dat soortgenoten gemakkelijker met elkaar omgaan, dan 'vreemden'). Het mooiste mirakel is uiteindelijk man en vrouw die met elkaar trouwen en een almaar groter gezin vormen, maar zelfs op de sterfdatum kom je tot de conclusie dat er altijd maar één vreemde of zegge niet-bloedfamilielid in het gezin blijft die je net daarom enorm lief hebt en waar je dus ook de liefde zo mooi mee kon bedrijven: je echtgenoot/echtgenote zelf.

Samengevat: onbekend is onbemind. Dus ongemakkelijk.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Interssant antwoord.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Dank je Marjol31n, normaal worden mensen zoals Desmond Morris en ik echter afgemaakt want zelden vallen dit soort antwoorden in de 'smaak', hoewel dat net QED of WTBW betekent... Ik ben het ook wat verleerd om per vak te denken en dan verklaren mensen je nogal snel 'gek'. Nog een reden waarom sommige mensen erg 'stil' kunnen zijn: uit angst 'gek bevonden' te worden met hun ideeën.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Ik vind je uitleg niet onaannemelijk.
Verklaringen voor bepaald gedrag, die te maken hebben met het mogelijke nut wat dat gedrag vroeger had, toen we nog aapjes waren, klinken voor mij vaak wel logisch. Wat hebben mensen ertegen?
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Je verwoordt het beter dan ik, minstens eenvoudiger. En nu een knotsgekke vraag erbij: Wat hebben mensen ertegen? Wel, net omdat ze graag op hun gemak zijn, hebben ze niet graag ongemakkelijke antwoorden. En dat bewijst dus net dat het meestal zo simpel in elkaar zit. Mensen als jij, die het logisch vinden dat we nog steeds aapachtig zijn (zie De Naakte Aap en De Naakte Mens van Desmond Morris), kunnen zich hierboven verheffen en menselijker, zegge zelfs iets go(e)d(d)elijker zijn. Dat is ook heel de kern van onze menselijke geschiedenis, en internet verandert daar in kern niets, maar dan ook niets aan. Integendeel, we ontsnappen even van ons primair instinct, om telkenmale te beseffen dat we het eigenlijk niet echt kunnen nog mogen verlaten omdat we anders geen mensen blijven, maar iets als computers. En wie wil, buiten mezelf soms als uitzondering op de regel, nu eigenlijk een computer tussen mensen zijn? Of zoals in de film the incredibles de 'slechterik' plots zegt nadat hij van iedereen supermensen wil maken: "En als iedereen dan een held zal zijn... zal niemand het nog zijn". Raar verloop van deze vraag, maar zo zie ik weer dat alle kennis in en rond ons zit en dat er overal mooie mensen zijn, als we maar de moeite nemen om even te luisteren en wat dieper te graven. "Loquendi liberatem custodiamus", zie een goede Nederlander ooit, en het staat op zijn grafsteen sinds hij vrij recent vermoord werd, en ook op mijn bureau in Bellegem. +JMVB

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding