Is cognitieve gedragstherapie mogelijk of succesvol bij schizofrenie?

Je kunt zeker baat hebben bij cognitieve gedrags therapie bij schizofrenie. Het kan je enorm helpen om dingen op een andere manier te relativeren die zich afspelen in je hoofd.
Op deze site kun je er meer over lezen http://www.anoiksis.nl/cognitieve-gedragstherapie-bij-schizofrenie
Succes!

Cognitieve gedragstherapie is een van gebruikte therapieën, maar er zijn er nog.
Het is aan de behandelende arts om de keuze te maken wat het beste is. Wij kunnen daar zonder de patiënt te kennen niets over zeggen.

Er wordt wel cognitieve (gedrags)therapie ingezet bij schizofrenie, en dat lijkt ook wel succesvol te zijn. Niet dat het leidt tot genezing, maar patiënten die cognitieve gedragstherapie hadden ondergaan bleken in een onderzoek minder overtuigd te zijn van hun wanen dan een controlegroep, en minder ernstige restsymptomen hadden.

De aandacht voor schizofrenie vanuit de cognitieve gedragstherapie is echt pas van de laatste 10 à 20 jaar, want de behandeling van schizofrenie was (en is) toch altijd voor een kwestie van de meer biologische psychiatrie, dus van behandeling met medicatie. Wat wel ook al langer bekend was, is dat psycho-educatie voor de directe omgeving van de patiënt kan helpen om een nieuwe psychose te voorkomen.

Cognitieve gedragstherapie bij schizofrenie ligt vaak in het verlengde van psycho-educatie. Sommige patiënten met schizofrenie hebben enorm veel moeite met het accepteren van het feit dat ze ziek zijn, en juist dat is iets wat ook de behandeling met medicatie minder effectief maakt, omdat je nu eenmaal wel moet geloven dat je ziek bent voordat je bereid bent om langere tijd medicatie te slikken. Cognitieve revalidatie (dus het trainen van bepaalde cognitieve functies, en volgens mij ook sociale vaardigheidstraining in de zin van het leren herkennen van emoties van anderen e.d.) is nooit echt succesvol gebleken bij schizofrenie, maar het toepassen van cognitieve strategieën en het voorzichtig uitdagen van niet-reële gedachte dus - tot op zekere hoogte - wel.

Persoonlijk denk ik dat het vooral zinnig is voor patiënten om te leren hoe ze de vroege symptomen van een psychose kunnen herkennen. Op het moment dat je midden in een psychose zit, helpt cognitieve gedragstherapie je echt niet meer, maar als je in staat bent om te herkennen wat er misgaat, kun je wellicht sneller aan de bel trekken bij een behandelaar, en daarmee een echt grote terugval voorkomen.

Schizofrenie is een ziekte van de hersenen, waarbij denken, gevoelsleven en gedrag van de patiënt ernstig verstoord zijn geraakt. De ziekte wordt gekenmerkt door periodes met vreemd en verward denken, praten en gedrag: de zogenaamde psychotische perioden. Verder lijdt de patiënt aan een achteruitgang van zijn of haar psychisch en sociaal functioneren. In een psychotische periode is het besef van de werkelijkheid verminderd. Het onderscheid tussen fantasie en werkelijkheid is zoek. Tijdens de psychotische periode, maar ook ervoor en erna, kan de patiënt een sombere of onrustige indruk maken, belangstelling voor de gewone dagelijkse dingen verliezen en minder gevoelens tonen.

BEHANDELING
A. MEDICATIE: DE NEUROLEPTICA
Dit zijn medicamenten die de concentratie van sommige neurotransmitters (vnl DA, 5HT en NA) verlagen, waardoor zowel het angstniveau als de hallucinaties verminderen, en waardoor dan een beter contact (bv. psychotherapie) en sociale reïntegratie mogelijk worden.

B. PSYCHOTHERAPIE
Meer nog dan bij depressie maakt de geestelijke toestand van de patiënt benadering met gesprekstherapie, en zelfs soms gewoon contact, onmogelijk. Bij de acute psychosen beperkt men zich trouwens tot medicatie, tenzij een aanpak van de persoonlijkheid gewenst is (bv. bij verslaving).

Wordt er wel therapie gegeven, dan kan dit slechts na opklaren der waandenkbeelden door medicatie. In principe wordt hetzelfde schema gevolgd als bij neurosen, de behandeling mag niet zo frustrerend zijn, zodat de fasen compensatie en winnen van vertrouwen heel veel tijd in beslag zullen nemen. Een geslaagde psychotherapie bij psychotici is een waar psychisch heropvoedingsproces, neemt jaren in beslag, en is zelden volledig succesvol.

Neen, op basis van het bovenstaande is cognitieve gedragstherapie wel mogelijk maar naar aller waarschijnlijkheid niet succesvol.

Ik vind het interessant dat men er zo veel over te zeggen heeft! Ik denk niet dat deze mensen zelf ervaring hebben met schizofrene ervaringen! Zelf zit ik op de grens, ik ben niet schizofreen maar ik heb wel schizotypie, ik heb geen psychozes! Wat ik merk is dat je na je diagnose (de stempel) verlamd wordt in je denken! Neem het op in je achterhoofd en ga verder! In andere landen is meer begrip voor "andere" denkwijzen, terwijl hier alles wordt gestuurd met behulp van onderwijs, politiek en ambtenarij! Ik geloof niet in dat kortzichtige en kapitalistische gemiezer! Mensen moeten zich niet laten verlammen door de wijze lessen van lui die er ondertussen niks van snappen! Dus geloof in jezelf, want anders gaat het alleen maar berg afwaarts! Ik houd het in evenwicht door kunst en muziek en heb besloten om volgend jaar een moeilijke technologische studie doen, zodat ik niet in de paradogma's blijf hangen! Kom met goede argumenten, dan lukt het je wel!

Toegevoegd na 5 minuten:
Ik heb trouwens wel therapie gehad, en dat heeft ook geholpen! Praten met mensen die in het zelfde schuitje zitten helpt ook! Maar daarna.. gewoon verder!

Elke therapie is een stukje aandacht. Cognitieve therapie kan hen steunen. B.v het herkennen en aan voelen komen van een actieve episode. Iemand moet weten dat goed slapen, regelmatig blijven eten en goed voor jezelf zorgen van doorslaggevend belang is. schizofrenie hoeft niet zichtbaar te zijn. Mijn ervaring is dat er veel mensen bestaan met schizofrenie , borderline, depressie, antisociaal die als zodanig nooit zo zijn gediagnostiseerd. Mensen die het hebben geven niet voortdurend het beeld van een typische toestand en kampen netzogoed met de negatieve symptomen dan met de positieve. Het cognitieve, dwz reflecteren op eigen gedrag en hoe je het anders wilt zou een mogelijkheid kunnen zijn om moeheid, moeilijk op gang kunnen komen, ongeorganiseerd structuurloos zijn, beter in de hand te hebben. Wat erger is, is dat de laatstgenoemde symptomen vaak niet worden begrepen door anderen en mensen worden veroordeeld zelfs door hulpverleners.