Is een ADD te genezen?

Nee, ADD is een neurologische aandoening. Gedragsveranderingen doet de symptomen verminderen maar niet de aandoening verdwijnen.

Het is geen schande om ADD te hebben, het is een aangeboren afwijking in de hersenen.

Het is erg lastig om zelf de ontwikkeling van de klachten te registreren (want ontwikkelen doen ze!) en daarom is het het verstandigste om aangeboden medicatie te gaan gebruiken.

Niet te genezen, maar wat je al zegt door een andere manier van leven heb je geleerd er op een andere manier mee om te gaan. Zie het zo iemand die een been kwijt raak zal in het begin problemen hebben om te lopen, masr hij krijgt kunst been en zal daar met de tijd gewoon mee gaan functioneren. Gewening dus. Maar mooi dat het zo goed gaat bij jou, geeft mij meer hoop en zekerheid voor mijn zoon. Su6

De veronderstelling van AD(H)D is dat het een aangeboren aandoening is van het brein. Wat de oorzaak is, weten we niet. Vaak wordt aangenomen dat de neurotransmitter dopamine een grote rol speelt in het ontstaan van de klachten, maar wetenschappelijk gezien is dat niet aangetoond. Als je kijkt naar de (onderzoeks)feiten, is het zelfs erg onwaarschijnlijk dat een tekort aan dopamine de oorzaak zou zijn.

Er zijn bij AD(H)D wel afwijkingen in de hersenen gevonden, maar alleen op groepsniveau. Dat is dus niet voldoende om hersenscans te gebruiken voor het stellen van een diagnose. Net zoals mannen duidelijk meer spieromvang hebben dan vrouwen, maar je niet alleen op basis van spieromvang kunt vaststellen of iemand man of vrouw is.

Dat betekent dat de diagnose nu gesteld moet worden op basis van de klachten die iemand heeft. Er wordt dus naar gedrag gekeken, en niet naar de oorzaak. Het zou daarom zomaar kunnen dat een deel van de patiënten hyperactief is door afwijking A in de hersenen, een ander deel door een voedselallergie, weer een ander deel door afwijking B in de hersenen, een volgend deel door opvoedingsproblemen, een ander deel door een nog niet bekende hormoonstoornis, en nog weer een ander deel doordat ze gewoon een druk en chaotisch karakter hebben.

Dus hoewel volgens de meest gangbare definities en veronderstellingen het niet mogelijk zou zijn dat je geneest van ADHD, komt het in de praktijk vrij regelmatig voor dat iemand die ooit deze diagnose heeft gekregen, op een later tijdstip niet meer voldoet aan de diagnostische criteria voor ADHD. En onderzoekers van het Radboudziekenhuis vonden begin vorig jaar dat meer dan 60% van de kinderen met ADHD géén ADHD meer had na een speciaal eliminatiedieet (zie bron). Zij pleiten er dan ook voor de definitie van ADHD aan te passen, en van de voeding-geïnduceerde ADHD een apart subtype te maken. Maar afhankelijk van de theorie die je aanhangt, zou je ook kunnen zeggen dat deze kinderen dus geen 'echte' ADHD hadden, omdat bij hen blijkbaar de oorzaak niet in de hersenen lag. Maar zolang er geen biologische marker wordt gevonden voor ADHD, zullen we het moeten doen met de huidige definitie, en dat is er één op basis van gedragskenmerken.

Het antwoord op jouw vraag hangt dus af van de theorie die je aanhangt omtrent het ontstaan van deze klachten. In de praktijk blijkt het echter vaker voor te komen dat iemand op een bepaald moment voldoet aan de diagnostische criteria, en na verloop van tijd niet meer.