Wat kan je eigenlijk verwachten bij het herstellen van een PTSS als iemand in trauma verwerkende therapie is na 12 jaar Hoe verloopt zo een proces?

Question

Ik heb 12 jaar aan trauma 15 jaar weggestopt. Ben met therapie bezig. traumaverwerking. Ik kom elke keer steeds meer, nieuwe onverwachtse emoties tegen. Soms zijn ze zo heftig, en zo onverwachts. En doe ik echt hele rare dingen. Terwijl ik niet gek ben en ook nog redelijk functioneer. Soms snap ik het niet meer, en zou het fijn zijn om in grote lijnen te weten hoe het herstel verloopt. Wat kan ik allemaal tegen komen.

 · Answer

Het vervelende is, dat daar absoluut niks van te zeggen is, omdat zo'n proces enorm persoonlijk is.
Je zult met die onverwachte emoties moeten leren omgaan en het beste is, denk ik, dat je dit goed doorspreekt met je behandelaar.Waarschijnlijk kan hij/zij je daar heel goed bij helpen, omdat hij/zij jou en je situatie kent.
Heel veel sterkte!!

 · Answer

Het is de moeite waard - als het nog niet is gebeurd - om eens te onderzoeken of EMDR iets voor u is. Dat is een nog vrij jonge therapie waarmee een trauma sneller en efficiënter kan worden verwerk dan met de klassieke methoden. De therapie wordt vergoed door zorgverzekeringen, een teken dat het serieus is.

 · Answer

Het herstel van een trauma is zeer persoonsgebonden. Het staat duidelijk in betrekking tot tijd. Neem de tijd en stel jezelf geen limiet want je doet het goed genoeg. Als je zoveel voor de kiezen hebt gehad, doe je weleens dingen die een te verwerken gevoel eventjes verplaatsen, blokkeren of juist vertalen. Accepteer het van jezelf en neem je zelf de foutjes niet al te kwalijk. Omdat je niet kunt verwachtten dat anderen op de hoogte zijn van je geschiedenis en innerlijk, zou het goed zijn dat je 'íntimi' mensen die direct met je verbonden zijn, verteld in een verwerkingsproces te zitten, dat het niet persoonlijk tegen hen gericht is, en hoe ze ermee zouden om kunnen gaan bv woede uitbarstingen afstand nemen, je even de ruimte laten of bij schuchterheid je juist blijven betrekken. Ik weet wat het is en ik weet ook dat je er zelf niet om hebt gevraagd,  sympathie.

 · Answer

Een psychotrauma is een zeer merkwaardig iets. Er is iets gebeurd dat onze geest niet verwerkt heeft. Daardoor ontstaan lichamelijke en geestelijke gevolgen die wij ervaren als vervelend.

Vaak beseffen wij niet dat de gevolgen te herleiden zijn tot dat wat ons overkomen is.

De verwerking van het trauma is een rouwproces. Soms wordt dat rouwproces in werking gesteld op de verkeerde oorzaak. Onze hersenen accepteren dan alles wat maar niet met het werkelijke trauma te maken heeft om maar niet bij de oorzaak van onze lichamelijke en geestelijke klachten te hoeven komen.

De traumaverwerking duurt dan inderdaad jaren en jaren en het lijkt dan alsof er steeds nieuwe oorzaken voor onze klachten gevonden worden. Onze geest verzint dan steeds opnieuw 'smoezen' om het diepste trauma niet onder ogen te hoeven komen.

Feit is dat we 'dus' niet bij ons werkelijke trauma kunnen komen.

Hypnotherapie is dan misschien een optie.

 · Answer

ik weet als ervaringsdeskundige, dat t een goed teken is, als er steeds wat anders komt.......... dat betekend, in mijn geval, dat je klaar bent voor t volgende, soms nog engere aan te pakken. Vaak overlappen ze ook, dus tis niet z dat als t ene klaar is, het andere pas komt, maar ik weet in mijn geval, dat je een lange reis maakt met ups and downs, soms denk  je dat je er bent, dan gaat t een tijd goed, en dan blijk je weer iets anders te vertonen of te hebben!! Gek kan je ervan worden, pardon my french hihi, maar ik weet dat na jaren, iedere keer met wat anders te hebben gestruggeld, ik al een heeeel stuk beter gaat, hoewel het schrikken van onverwacht geluid, al is het maar iemand die gedag zegt, helaas nog steeds niet over is..................... tis een heel pad, neem het hoe t komt, en denk niet dat t opeens beter is, dan komt t vanzelf een keer goed, t word zowiezo steeds beter, als je er maar mee bezig blijft , niet perse met  trauma, maar wel met wat je merkt waar je last van hebt, of dat je opmerkt.
oh nog even wat anders... ik heb contact gehad weer mijn dader, om hem zo maar te noemen, en ik moet zeggen, ik heb daar meer aan gehad dan aan tien jaar therapie, dus mocht zoiets in jou geval mogelijk zijn, dan adviseer ik je de mogelijkheden te onderzoeken.

veel sterkte!!!

lfs Umria

 · Answer

Hi Dawn,

Helaas bestaat er geen pasklaar stappenplan dat aangeeft hoe je herstel zal verlopen. Je gaat door allerlei fases heen die soms tegelijkertijd en door elkaar lopen. Dat kun super verwarrend zijn. Niemand kan je zeggen hoe het in jouw geval zal gaan, alleen dat je alleen naar de volgende stap kunt als je daar zelf klaar voor bent. Ook rouw je om wat je is afgenomen en om wat je nu nooit meer kunt hebben. Rouwen is echt heel belangrijk, ook al is het het toppunt van eenzaamheid als je middenin een rouwproceszit. Het helpt als je met iemand kunt praten die het zelfde heeft meegemaakt, omdat mijn ervaring is dat je omgeving eigenlijk geen idee heeft van wat je aan het doormaken bent als ze het zelf niet ervaren hebben.

Omarm je verwarring; dat is een teken dat je aan het herstellen bent want verwarring is de doorgang op weg naar een nieuwe realiteit.

En die onverwachte, nieuwe emoties die je voelt betekenen dat je weer toegang hebt tot dat wat afgesloten was al die jaren. Nu kun je eindelijk beginnen met verwerken. Eigenlijk is dat echt heel goed!

Ik wens je heel veel sterkte toe. Praat tegen jezelf en houd je zelf voor: ik maak dit mee omdat ik het aankan. En stel je eens voor hoe je je zult voelen als je kunt gaan beginnen met leven ipv overleven. Ik vind je heel dapper, want niet iedereen gaat dit aan. Jij wel.

Groetjes

 · Answer

beste
ik herken heel goed wat je zegt.  Het is iets vreselijks.  Ik ben een normale vrouw die zelf in de hulpverlening sta (zelfs in de psychiatrie). ik heb een goede relatie van 16 jaar en 2 kids
Ik heb een zware jeugd achter de rug met veel angsten dat er thuis was ging gebeuren.
Nu is er een aantal maanden geleden iets kleins gebeurd waar ik me enorm schuldig over voelde.  dit is voor een groot stuk uitgesproken.
Nu sindsdien zit ik voortdurend in herbelevingen en angsten, soms op het dissocieren af.  Het is een heel zwaar proces, ben thuis van mijn werk, voel dat het voor mijn gezin ook zwaar is...
ik hoop echt op herstel.  Als ik in belevingen zit, zie ik de toekomst zo slecht in en voel ik me zo schuldig over dingen die ik gedaan heb in mijn verleden (die ik anders kon rationaliseren).
Ik ga nu naar psychologe en doe accupuntuur, neem chinese kruiden.  Voorlopig neem ik geen medicatie maar soms voel ik dat er niet ver van sta.
ik heb een tante die gespecialiseerd is in PTSS en ze zegt dat medicatie de boel platlegt en toch niet helpt bij de verwerking.
hebben jullie hier ervaring mee?  
de (halve) dagen dat ik me wel goed voel gaat het dan stukken beter en doe ik vanalles van taken om mijn schade in te halen.
Soms denk ik beter te werken, maar dan besef ik weer in slechte momenten dat ik daar niemand bij help.
Ik ben blij wat positief herstel-commentaar te lezen want op internet lees je je 3 tot 5 jaar.

Wat kan je eigenlijk verwachten bij het herstellen van een PTSS als iemand in trauma verwerkende therapie is na 12 jaar Hoe verloopt zo een proces?

Antwoorden (7)

Bekijk alle vragen in deze categorieën: